Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής: Θέμα πολιτικό και υπαρξιακό, μα προπαντός σκάνδαλο εγκληματικό.


(Μια συνολική θεώρηση του θέματος και μια πρόταση δράσης για θετική διέξοδο)


Με τίτλους...










Πρόλογος...

Το σχέδιο ήταν τόσο απλό όσο μια συνηθισμένη ιστορία διαπλοκής στη μεταπολιτευτική Ελλάδα:  Σε πρώτη μοίρα το μέγιστο κέρδος του «εθνικού» εργολάβου/μιντιάρχη που με τη σειρά του θα φροντίσει για την πολιτική και οικονομική μακροημέρευση όσων βοήθησαν στην υπόθεση.  Όλα τα υπόλοιπα -άνθρωποι, περιουσίες, νερό, γη, αέρας, θάλασσα, άλλες δραστηριότητες- θυσία στο βωμό του, αρκεί να βρεθούν μερικά καλά άλλοθι που θα καλύψουν τη λαθροθηρία, την παρανομία και την καταστροφή.  Ύστερα ήρθε (κι έδεσε) και η τρόικα που βοήθησε να βρεθούν τα άλλοθι για το έγκλημα αφανισμού ενός τόπου.  Το έγκλημα αυτό δεν καθάρεται (φυσικά) με χορηγίες, προσφορές και υποτροφίες, αλλά τιμωρείται υποδειγματικά όπως και τα υπόλοιπα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του λαού και της χώρας τα τελευταία χρόνια... 


Εν ολίγοις...

Πρόκειται για ένα κραυγαλέο οικονομικό, περιβαλλοντικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό σκάνδαλο που εκχωρεί -μεταξύ των άλλων- και εθνική κυριαρχία.  Αποτελεί θέμα εθνικών διαστάσεων με διαχρονική διαπλοκή και παράνομη συναλλαγή ανάμεσα σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.  Στην υπόθεση «Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής» συμπυκνώνεται σε μικρογραφία η εθελόδουλη μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων όπως και η μεταπολιτευτική πορεία του δικομματικού αστικού κράτους προς την πλαστική ευμάρεια, τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.  Οι αρχιερείς της διαπλοκής «νομιμοποίησαν» από τώρα ακόμα και τις μελλοντικές αυθαιρεσίες και καταπατήσεις στο άβατο παρακράτος Eldorado/Μπόμπολα/Πάχτα που βρίσκεται ήδη στα σκαριά.  Το παράνομο και καταστροφικό αυτό κράτος (εν κράτει) το συντηρούν σήμερα οι έλληνες φορολογούμενοι πολίτες από το υστέρημα των κομμένων μισθών και συντάξεών τους που γεμίζουν τα κενά που άφησαν τα «μαζι-φαγωμένα» και η αδηφαγία των κρατικοδίαιτων μυζητικών παράσιτων που αλλιώς ονομάζονται σωτήρες του έθνους. 

Για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους της Χαλκιδικής -και της πατρίδας μας- αποτελεί και εγκληματική ενέργεια με δόλο:  η έγκριση των περιβαλλοντικών «όρων» στηρίχθηκε σε ανυπόστατους και ψευδείς ισχυρισμούς της εταιρείας που έγιναν αποδεκτοί κυριολεκτικά σε μια νύχτα και «στα τυφλά» από γραικύλους πολιτικούς που γνώριζαν τις καταστροφικές συνέπειες.  Αν ο ελληνικός λαός υφίσταται βιασμό από τις δυο τρόικες (εξωτερικού και εσωτερικού) και έχει πρόβλημα ύπαρξης λόγω της λιτότητας και της εξαθλίωσης, ο λαός της Χαλκιδικής βιάζεται ακόμα μια φορά και απειλούνται οι εστίες του και η ύπαρξή του από αδίστακτους χρυσοθήρες και τους πολιτικούς συνεργούς τους. 

Γη, νερό, δάση, θάλασσα, αέρας όπως και οι υπόλοιπες, πλην της μεταλλίας, δραστηριότητες γίνονται ολοκαύτωμα στο βωμό ενός τεράστιου κλοπιμαίου κέρδους μιας ξένης εταιρείας, με πρόσχημα μερικές πρόσκαιρες, κακοαμοιβόμενες και υποκείμενες σε τεράστους κινδύνους υγείας θέσεις εργασίας και με το δημόσιο να μένει στο τέλος με ένα παθητικό εθνικών διαστάσεων.  Τα μοναδικά «άλλοθι» των ατζέντηδων της χρυσοθηρίας, δηλαδή θέσεις εργασίας και έσοδα από είσπραξη φόρων, αποδεικνύονται σαν παραμύθια του τρίτου κόσμου και «πολύ φασαρία για το τίποτα».  Το θέμα δεν αφορά μόνο τους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής αλλά τους πολίτες και τις πολιτικές δυνάμεις όλης της χώρας σαν μέρος του σχεδίου εκποίησης και υπο-ανάπτυξης που επιβάλλουν ο νεοφιλελευθερισμός και τα μνημόνια.  Θα πρόκειται για το μεγαλύτερο ξέπλυμα λαθραίου κέρδους στην ιστορία της χώρας επειδή θα στηρίζεται στον πιο λαθραίο αφανισμό ανθρώπινου και φυσικού κεφαλαίου.  Δίκαια δεν χαρακτηρίζεται σαν επένδυση αλλά σαν δραστηριότητα λαθραία και καταστροφική. 

Οι δικαστές του ΣτΕ κατά την εξέταση της υπόθεσης ενώπιόν τους έχουν να διέλθουν από τρεις μεγάλους σκοπέλους:  -να μείνουν ανεπηρέαστοι από τα προαπαιτούμενα δόγματα της σημερινής πολιτικής εξουσίας και τους άδικους εκβιασμούς της τρόικα, -να ρίξουν μια καθαρή ματιά στη διαχρονική παρανομία που διατρέχει την υπόθεση ώστε να προτείνουν επιστροφή στη νομιμότητα για διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, και -να διακρίνουν με επιστημονική επάρκεια ανάμεσα στις ανυπόστατες παραδοχές και συμπεράσματα της εταιρείας και στις τεκμηριωμένες αιτιάσεις της ανεξάρτητης επιστήμης που κρούει το κώδωνα του κινδύνου για ολοκληρωτική καταστροφή της Χαλκιδικής. 

Το δίλημμα για υλοποίηση της «επένδυσης» με τήρηση ή όχι των περιβαλλοντικών «όρων» είναι επίπλαστο και ανύπαρκτο απλά γιατί δεν υπάρχουν όροι που τηρούμενοι να προστατεύουν το περιβάλλον.  Είναι παγίδα για τους ανυποψίαστους και λίγο ενημερωμένους πολίτες.  Το πραγματικό δίλημμα του κινήματος αντίστασης και ανατροπής είναι:  Ακύρωση της «επένδυσης» και του συνολικού πλαισίου που την περιβάλλει ή υλοποίησή της μέσα από μια επίπλαστη και τελικά καταστροφική «νομιμότητα».  Υπάρχει εναλλακτική και εθνικά/κοινωνικά επωφελής λύση εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου της περιοχής -του ορυκτού συμπεριλαμβανομένου- με συνολική αναπτυξιακή βιωσιμότητα και θέσεις εργασίας που μπορεί να διεκδικηθεί σε κινηματικό και θεσμικό επίπεδο.  Βασικό ζητούμενο για την πατριωτική αυτή λύση που αποτελεί και μέρος της συνολικής διεξόδου για τη χώρα, είναι η επιστροφή στη νομιμότητα.  Αλληλέγγυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην παρανομία, τα σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιων αγαθών και την εξαθλίωση του λαού, ΑΝΑΤΡΟΠΗ της σημερινής πολιτικής εξουσίας για απομάκρυνση των φαύλων από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και ΑΝΟΡΘΩΣΗ εκ βάθρων της χώρας και της κοινωνίας από μια νέα φερέγγυα πολιτική εξουσία.  Χωρίς τετελεσμένα και ανοχές...


Διαβάστε το μέρος δεύτερο "Το οικονομικό σκάνδαλο και οι προεκτάσεις του."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δεν πρέπει να περιλαμβάνουν βρισιές και να μην είναι γραμμένα με greeklist.

Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.

Ζητούμε τη κατανόηση από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.

Όσα δεν τηρούν τους παραπάνω όρους διαγράφονται.