Της Πέτης Πέρκα* - ΑΥΓΗ
Η βόρεια και βορειοανατολική Χαλκιδική είναι μια περιοχή όπου η χρόνια μεταλλευτική δραστηριότητα, το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο, οι τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις των δραστηριοτήτων και η αδυναμία ελέγχου και επίβλεψης από την πλευρά της πολιτείας έχουν σωρεύσει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που συνεχίζουν να την επιβαρύνουν.
Οι ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση επιμερίζονται, εκτός από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιήθηκαν και εκμεταλλεύθηκαν -στην κυριολεξία- την περιοχή, και στην πολιτεία, διότι, πέρα από την απουσία ελέγχου, δεν προάσπισε τα συμφέροντα της περιοχής κατά τη διαπραγμάτευση των συμβάσεων.
Είναι γνωστό ότι η περιοχή (317.000 στρέμματα, 40.000 τ.μ. βιομηχανικά κτίρια και γραφεία, 11.000 τ.μ. αστικά οικόπεδα, 310 κατοικίες, δύο συγκροτήματα θραύσης, λιοτρίβισης και εμπλουτισμού, μηχανολογικό εξοπλισμό, κ.ά.) παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2004 στην νεοσυσταθείσα εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.” έναντι 11.000.000 ευρώ. Για το ευτελές αντίτιμο υπάρχει και καταδικαστική απόφαση από την Κομισιόν σύμφωνα με την οποία η “Ελληνικός Χρυσός” οφείλει να επιστρέψει στο Ελληνικό Δημόσιο 15,4 εκατ. ευρώ συν τους τόκους.
Στις 28 Απρίλη του 2011 και ενώ η ελληνική κυβέρνηση κατακρεουργεί μισθούς και συντάξεις για να “συμμαζέψει” τα δημόσια οικονομικά, σπεύδει να κάνει προσφυγή με την οποία ζητάει την ακύρωση της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επομένως να μην εισπράξει τα 15,4 εκατ. πριν ακόμα και από την ενδιαφερόμενη εταιρεία που καλείται να τα δώσει.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και εάν προέκυπτε κάποιο όφελος για το Δημόσιο από την εν λόγω επένδυση, δεν είναι δυνατόν να ισοσταθμιστεί με την περιβαλλοντική καταστροφή που προδιαγράφεται και αφορά την εξαντλητική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, την αποστράγγιση ορεινών όγκων, την ποσοτική και ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων και τη διακινδύνευση της ασφάλειας των κατοίκων.
Επιπλέον η επιχειρούμενη επένδυση συνδέεται άμεσα με τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά της περιοχής αλλά και της Περιφέρειας συνολικά, με δευτερογενείς επιπτώσεις στην απασχόληση και στην τοπική κοινωνία. Η όποια μεταλλευτική δραστηριότητα μπορεί να χαρακτηριστεί αειφορική εφόσον δεν εκμηδενίζει τα περιθώρια ανάπτυξης του αγροτικού, του τουριστικού και άλλων τομέων ήπιας μορφής ανάπτυξης της περιοχής και εφόσον αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως αναντικατάστατο οικολογικό - κοινωνικό και οικονομικό “απόθεμα” και ως αναπτυξιακό πλεονέκτημα.
* Η Πέτη Πέρκα είναι μέλος της Δ.Ε. του ΤΕΕ/ΤΚΜ και είχε την ευθύνη της Ο.Ε. που εξέδωσε το σχετικό πόρισμα για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της επένδυσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δεν πρέπει να περιλαμβάνουν βρισιές και να μην είναι γραμμένα με greeklist.
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητούμε τη κατανόηση από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.
Όσα δεν τηρούν τους παραπάνω όρους διαγράφονται.