“Η σιωπή είναι χρυσός” – από τον ΕΞΩΣΤΗ

Από antigoldgreece

Αφιέρωμα στα μεταλλεία στον ΕΞΩΣΤΗ, που γίνεται ανάρπαστος κάθε Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη. Επιμέλεια: Θανάσης Ψαρράς.

Για το σύνολο σχεδόν των μέσων, η σιωπή στο θέμα των σχεδιαζόμενων μεγάλης κλίμακας εξορύξεων χρυσού, χαλκού και άλλων μετάλλων στους νομούς Χαλκιδικής, Κιλκίς και Έβρου είναι χρυσός. Τα τραστ των εθνικών εργολάβων που τυγχάνει να έχουν και από δυο τρία ζημιογόνα Μ.Μ.Ε. εισέπραξαν επιδοτήσεις και κρατική διαφήμιση από αυτούς τους οποίους προώθησαν σε θέσεις και αξιώματα. Αλλά όχι δεν ήταν πλεονέκτες. Μοίρασαν και στους κατά τόπους ψιλικατζήδες. Εξαγόρασαν τη σιωπή, καλλιέργησαν την αδιαφορία.

Αγόρασαν φτηνά σε ανύποπτο χρόνο. Δημιούργησαν υπεραξία διαφημίζοντας σε όλα τα επιχειρηματικά φόρα ότι η χώρα τους ανήκει. Μπορούν να εκδώσουν άδεια εξόρυξης πιο εύκολα και από έναν χαλίφη στο χαλιφάτο του. Μπορούν να δημιουργούν ιδιωτικούς στρατούς από απελπισμένους ανέργους.

Οι αστυνομικές δυνάμεις είναι πάντα στις υπηρεσίες τους. Το έδαφος, το υπέδαφος, ο αέρας, το νερό και οι άνθρωποι είναι όλα προς αξιοποίηση fast track.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση της συνέλευσης των κατοίκων της Μ. Παναγιάς Χαλκιδικής. Είναι ένα ξέσπασμα οργής αυτών που δεν θέλουν να γίνει η γη των προγόνων τους μια τοξική χαβούζα. Μπορείτε να βρείτε πλούσιο υλικό για την ολοκληρωτική καταστροφή που δημιουργεί η εξόρυξη μεταλλευμάτων με χρήση κυανίου στο site: antigoldgreece.wordpress.com

ΑΓΩΝΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Την Τρίτη 20 Μάρτη 2012, τριανταπέντε κάτοικοι της Μ. Παναγίας και της Ιερισσού, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στις μεταλλευτικές δραστηριότητες της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» για την περιοχή των Σκουριών, ήταν συγκεντρωμένοι στις Σκουριές στο φυλάκιο αγώνα. Το φυλάκιο αυτό, ένα πανέμορφο καλυβάκι από ξύλο και χώμα, χτίστηκε από τους κατοίκους της Μ. Παναγίας και φιλοξένησε τις συνελεύσεις, τα γλέντια, τις γιορτές της Πρωτομαγιάς καθώς και κάθε πεζοπόρο και επισκέπτη του βουνού.

Εκεί, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους μισθοφόρους- μεταλλωρύχους της εταιρίας, οι οποίοι, κατ’ εντολή των προϊσταμένων τους, διέκοψαν την εργασία τους και, οργανωμένα, με λεωφορεία της εταιρίας και τις φόρμες εργασίας τους, μεταφέρθηκαν στο βουνό με την εντολή να διώξουν τους αντιδρώντες πολίτες με κάθε τρόπο, «γιατί αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους»! Ταυτόχρονα ειδοποιούνται τηλεφωνικά όσοι έχουν υποβάλλει αίτηση για δουλειά να μεταβούν στο βουνό για να ενισχύσουν τη δύναμη των μεταλλωρύχων- μισθοφόρων «εάν θέλουν να προσληφθούν»!

Οι αστυνομικοί που βρίσκονται στην περιοχή των Σκουριών προσπαθούν να καθησυχάσουν την αγωνία των τριανταπέντε κατοίκων που βρίσκονται εκεί, λέγοντας ότι δεν θα αφήσουν κανένα μεταλλωρύχο να μπει στο βουνό και εγγυώνται την προστασία τους. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται τραγικά διαφορετική. Ανοίγουν την πρόσβαση στο βουνό σε 400 και πλέον μισθοφόρους της εταιρίας, ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύουν την είσοδο στο βουνό σε κατοίκους της Μ. Παναγίας, συναγωνιστές, συγγενείς και φίλους των 35, οι οποίοι σπεύδουν στο σημείο. Η αστυνομία επέδειξε εγκληματική αδράνεια, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή των συγχωριανών και συντοπιτών μας, οι οποίοι ξυλοκοπούνται βάναυσα και από θαύμα αυτή τη στιγμή δεν θρηνούμε νεκρό, αφού ένας από τους 35 πολίτες διακομίζεται σε νοσοκομείο της Θεσ/νίκης βαριά τραυματισμένος. Το φυλάκιο αγώνα δέχεται τη μανία των μισθοφόρων- μεταλλωρύχων οι οποίοι το καταστρέφουν ολοσχερώς!

Η απάντηση της τοπικής κοινωνίας είναι άμεση. Καταλαμβάνεται ειρηνικά (συμβολικά) το δημαρχείο της Ιερισσού και πραγματοποιείται συλλαλητήριο. Η δράση των κατοίκων της Μ. Παναγίας, της Ιερισσού και των γύρω περιοχών συνεχίζεται την Κυριακή 25 Μάρτη. Τη μέρα εκείνη μαθητές με υψωμένες γροθιές και μαύρα περιβραχιόνια παρελαύνουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας μπροστά στην άδεια από επισήμους εξέδρα και καταχειροκροτούνται. Αμέσως μετά την παρέλαση, οι συγκεντρωμένοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, με τα ρούχα της εκκλησίας οι περισσότεροι, ξεκινούν για τη Μ. Παναγία. Το κομβόι των αυτοκινήτων που σχηματίζεται είναι τεράστιο, αφού ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα! Στη Μ. Παναγία, η πλατεία και οι δρόμοι της βουλιάζουν από τον κόσμο. Περισσότεροι από 2.500 κάτοικοι από την Μ. Παναγία, την Ιερισσό, την Αρναία, τα Ν. Ρόδα, το Μεταγγίτσι, τον Άγιο Νικόλαο, την Νικήτη, την Ορμύλια, τα Ν. Μουδανιά και αλλού, πολίτες από το Κιλκίς και τη Θράκη, (όπου κι εκεί η ίδια «χρυσή εταιρία» τους επιφυλάσσει μαύρο μέλλον), την Καβάλα και την Θεσσαλονίκη, δίνουν βροντερό παρόν.

Το επόμενο ραντεβού δίνεται στο « Χοντρό Δέντρο», εκεί που ξεκινάει ο δρόμος για τις Σκουριές. Στο ίδιο σημείο που στις 20/3 η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια και άφησε το στρατό της εταιρίας να δράσει ανενόχλητος, βρίσκονται παραταγμένες διμοιρίες ΜΑΤ που απαγορεύουν κάθε πρόσβαση στο βουνό. Το κράτος δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο ως προστάτης των συμφερόντων του εθνικού εργολάβου και του ξένου κεφαλαίου. Με ξύλο, βροχή από χημικά, βομβίδες κρότου λάμψης, τα ΜΑΤ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι. Ο λαός δε διαλύεται, δίνει μάχη για πολλές ώρες και υποχωρεί συνειδητά στη Μ. Παναγία. Το όργιο της καταστολής συνεχίζεται μέχρι αργά τη νύχτα, καθώς η αστυνομία αποκλείει τις εξόδους του χωριού και διεξάγει τρομοκρατικούς ελέγχους, κάνοντας αναίτιες προσαγωγές πολιτών. Ταυτόχρονα, ξεκινά ένα όργιο παραπληροφόρησης από τα φερέφωνα του Πάχτα και της εταιρίας, που περιγράφουν τους 2.500 και πλέον κατοίκους της Β. Χαλκιδικής ως μπαχαλάκηδες αναρχικούς κ.α. Οι εικόνες που καταγράφουν τα βίντεο και οι φωτογραφίες με γυναίκες με μωρά και ηλικιωμένους ξεγυμνώνει την γκεμπελική προπαγάνδα της εταιρίας με κύριους εκφραστές της, τον Πάχτα και τα τσιράκια του.

Τα γεγονότα αυτά αποτελούν ορόσημο στον αγώνα των κατοίκων της Β. Χαλκιδικής. Η επίθεση της εταιρίας και του κράτους, ατσάλωσε τη θέληση των κατοίκων και σφυρηλάτησε νέους δεσμούς αλληλεγγύης και αγωνιστικότητας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

Είμαστε πολλοί, θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε!

Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγίας

06.04.2012>

Εκουαδόρ

Στις 20 Μαρτίου πάνω από 25,000 κόσμος βρέθηκε στο στάδιο Atahualpa στο Εκουαδόρ, για την συναυλία του MAnu Chao και των Calle 13, που εκδήλωσαν την αντίθεσή τους στις Μέγα-εξορύξεις. Τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση του Εκουαδόρ υπέγραψε το πρώτο συμβόλαιο στην ιστορία της με Κινεζική μεταλλευτική εταιρεία για την εκμετάλλευση του μεταλλείου χαλκού El Mirador. Άλλα 4 τέτοια συμβόλαια πρόκειται να υπογραφούν εντός του έτους. Οι ιθαγενείς κάτοικοι της χώρας αντιδρούν με μεγάλες διαδηλώσεις και πορείες. Χιλιάδες κάτοικοι περπάτησαν 700 χιλιόμετρα μέσα σε δυο εβδομάδες (8-22 Mαρτίου), από την Αμαζονία μέχρι την πρωτεύουσα Κίτο σε μια μεγάλη “Πορεία για το Νερό, τη Ζωή και την Αξιοπρέπεια των Λαών”.

Ο Manu Chao μετά το τέλος της συναυλίας δήλωσε:

Το θέμα είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι τραγικό. Όπως είπα και στη σκηνή αφορά το μέλλον των παιδιών μας. Αφορά στο να προστατέψεις ένα βουνό, το νερό, τη φύση, τη «μάνα γη», το μέλλον όλων είναι αυτά. Η εκμετάλλευση του υπεδάφους στη Λατινική Αμερική γίνεται εδώ και 500 χρόνια. Τότε τι μας λένε τώρα; Ότι θα αλλάξει; Οι μέγα-εξορύξεις… Πολύ χρήμα για λίγους και η πλειοψηφία του πληθυσμού σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να υποφέρει από τις συνέπειες τους. Αυτό δεν είναι βιώσιμο σε ανθρώπινο επίπεδο. Δεν είναι ανθρώπινο! Ο χρυσός για ποια χρήση; Συγκεκριμένα στην καθημερινή ζωή της κάθε οικογένειας που χρησιμεύει ο χρυσός; Σε τίποτα! Το νερό είναι σημαντικότατο για όλους. Το θέμα ξεφεύγει από την πολιτική. Είναι θέμα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το καλό της γης είναι το μέλλον, είναι αυτό που πρέπει να διαφυλάξουμε και πρέπει να παλέψουμε για να μην καταστραφεί. Ο πραγματικός θησαυρός είναι το νερό. Σε όλους τους ιθαγενείς συντρόφους και σε όλους όσους μάχονται κατά της μέγα-εξόρυξης σας λέω πως αποτελείτε παράδειγμα για όλους εμάς και είμαστε μαζί σας. Για οτιδήποτε, είμαστε εδώ για να διαδώσουμε το μήνυμα. Κάθε φορά υπάρχει και περισσότερος κόσμος εκεί. Είστε παράδειγμα! Ευχαριστώ!

Eλβετία

Οι κάτοικοι ενός ειδυλλιακού χωριού στις ελβετικές Άλπεις, προτίμησαν να το διατηρήσουν ειδυλλιακό και να απαρνηθούν το μυθικό θησαυρό που κρύβεται στην κυριολεξία κάτω από τα πόδια τους…

Κι αυτό, γιατί είπαν ένα ηχηρό «όχι» στην εκμετάλλευση κοιτάσματος χρυσού αξίας 1,2 δισ. δολαρίων στην περιοχή τους, αν και ο καθένας από τους συνολικά 450 κατοίκους θα μπορούσε να πάρει περίπου 100.000 ως αμοιβή.

Σύμφωνα με δημοψήφισμα που διεξήχθη την προηγούμενη εβδομάδα, 90 κάτοικοι του χωριού στην κοιλάδα Μέντελ, ψήφισαν υπέρ της έναρξης των εργασιών για το χρυσωρυχείο και 180 κατά.

Οι περισσότεροι από τους κατοίκους φοβούνται πως η βιομηχανική εξόρυξη χρυσού μπορεί να επηρεάσει βλαπτικά το περιβάλλον και να υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής τους, διαταράσσοντας ανεπανόρθωτα τους ήρεμους ρυθμούς ζωής.

Τουρκία

Μετά από ένα χρόνο δικαστικών υποθέσεων, στις 9 Ιουλίου το 2007 το Τουρκικό Εφετείο αποφάσισε να κλείσει το χρυσωρυχείο του Kisladag που ανήκει στην Tuprag, θυγατρική της Canadian ElDoradoGold. H περιβαλλοντολογική μελέτη κηρύχθηκε «άνευ όρων παράνομη» και η πιθανότητα να συνεχιστεί κάποιου είδους παραγωγή θεωρήθηκε ότι θα προκαλούσε ανεπανόρθωτες βλάβες στην περιοχή. Για τον Mehmet Yelmaz, διευθυντή της Turpag (θυγατρική της Canadian ElDorado Gold), αυτή δεν ήταν μια τελικά απόφαση. Το μεταλλείο έκλεισε προσωρινά και η εταιρεία ετοιμάστηκε για μια μακρά δικαστική διαμάχη. Στις αρχές Μαρτίου του 2008 το μεταλλείο ξανάνοιξε!

Ο μισθός των εργατών είναι περίπου 750 Δολ.ΗΠΑ, ενώ το εισόδημα των αγροτών / κτηνοτρόφων από την εκτροφή ζώων και την καλλιέργεια λαχανικών, είναι το ίδιο, και ακόμη υψηλότερο. Η κατασκευή αγωγών – 8 χιλιόμετρα αγωγών μεταφέρουν νερό για το μεταλλείο από μια κοντινή γεώτρηση- προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των αγροτών το Σεπτέμβριο του 2005, αφού το νερό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της περιοχής, και μια μεγάλη σύγκρουση με την αστυνομία ακολούθησε. Μια ζωντανή αλυσίδα μπλόκαρε το δρόμο, 12 αγρότες υπέστησαν ξυλοδαρμό από την χωροφυλακή, 32 κατηγορήθηκαν για αντίσταση στην αστυνομία και πολλοί από αυτούς έπρεπε να πληρώσουν πρόστιμα εκατοντάδων Τούρκικων λιρών. Το χωριό Inai, αυτό που είναι κοντινότερο στο μεταλλείο, ακόμη αντιστέκεται.

«Φαινόταν ό,τι θα βρέξει αυτή την μέρα. Τα πρόβατα τα βάλαμε μέσα νωρίς το βραδάκι. Έλεγχα κάποια πράγματα στην άλλη άκρη της φάρμας όταν άρχισε να βρέχει», θυμάται ο Mahmut Kilali. Η μάντρα του βρίσκεται στο χωριό Aydemir , μόνο λίγα χιλιόμετρα από το μεταλλείο. Μερικές ώρες αργότερα έχασε τις αισθήσεις του, ολόκληρο το σώμα του έτρεμε, για λίγο τα συμπτώματα φάνηκαν να περνάνε αλλά ξανάρχισαν με δυνατούς εμέτους, σπασμούς και ανεξέλεγκτο κλάμα. Το επόμενο πρωί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Esme, της κοντινότερης πόλης. Εκεί ήταν χιλιάδες άνθρωποι από τα τριγύρω χωριά της περιοχής, με παρόμοια συμπτώματα, μερικοί και με αναπνευστικά προβλήματα, άλλοι με δυνατούς σπασμούς, πονοκεφάλους, παραλυσίες των άκρων. Όλοι τους είχαν βρεθεί έξω την ώρα της βροχής το προηγούμενο δειλινό, άλλοι για περισσότερη ώρα, άλλοι για λιγότερη ώρα, όμως όλοι είχαν αναπνεύσει τη χαρακτηριστική μυρωδιά που θύμιζε πικραμύγδαλο.

Την επόμενη μέρα το πόσιμο νερό της Esme περιείχε περισσότερο αρσενικό από ποτέ και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι επρόκειτο για δηλητηρίαση από κυανιούχο άλας. Το αρσενικό είναι ένα από τα μέταλλα της τεχνολογίας του κυανίου και η μόνη πιθανή πηγή αρσενικού ήταν η περιοχή του Kisladag. Το επεισόδιο συνέβη εξαιτίας της όξινης βροχής που προκάλεσε εξάτμιση τοξικών και ο αέρας τα πήρε και τα μετέφερε μακρυά από το μεταλλείο.