Ο ΧΡΥΣΟΣ ΕΝΩΝΕΙ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Η Υγεία μας και το Νερό μας είναι Πολύτιμα Αγαθά για να μας τα Στερήσουν.

Οι Θάλασσες και τα Δάση μας είναι ο Πλούτος μας.

Για να σταματήσουν στη γη μας τα χρυσοφόρα κερδοσκοπικά και τοξικά παιγνίδια.

Για να συνεχίσουμε να ζούμε αξιοβίωτα στο τόπο μας.

Για να αποδοθεί η γη μας σε πραγματική ανάπτυξη.

Πατριώτες της Χαλκιδικής, το θέμα των νέων νέων μεταλλείων και της μεταλλουργίας χρυσού στη Βόρεια Χαλκιδική, στο δήμο Αριστοτέλη, έχει φτάσει σε σημείο οριακό και μας αφορά όλους. Η δραστηριότητα αυτή δεν προβλεπεται να γίνει ούτε σε ερημικό, ούτε σε αχανή, ούτε σε απομονωμένο τόπο, αλλά στην Πατρίδα του Αριστοτέλη και στην Πύλη του Αγίου Όρους. Αν ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία της υπόθεσης και σε όσα συμβαίνουν τώρα, θα μπορέσουμε εύκολα να καταλάβουμε τι μας περιμένει στο όχι μακρινό μέλλον.

Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που κατέθεσε η εταιρεία είναι καθρέφτης της ίδιας αλλά και όσων μας επιφυλάσσει για τον τόπο μας. Η περιβόητη Δημόσια Διαβούλευση που δεν έγινε ποτέ, είναι καθρέφτης όσων σχεδιάζονται να συμβούν σε εμάς αλλά χωρίς εμάς, αλλά και του ρόλου που παίζει και πρόκειται να παίξει το φτωχό αλλά και διαπλεκόμενο Κράτος μας. Η περιβόητη Γνωμοδότηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου είναι καθρέφτης του ήθους, του πατριωτισμού και της επιστημοσύνης μιας μερίδας τοπικών αρχόντων μας. Η στάση της σημερινής Δημοτικής Αρχής του Δήμου Αριστοτέλη είναι καθρέφτης των υπόγειων σκοτεινών διαδρομών ανάμεσα σε Δήμο – Εταιρεία – Υπουργείο ΠΕΚΑ.

Οι αρραβώνες, ο γάμος και τα γλέντια ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και την ‘Ελληνικός Χρυσός’ έγιναν με γνωστό κουμπάρο της περιοχής. Το δώρο του κουμπάρου στη νύφη ήταν τα πάντα: 317000 στρέμματα γης, ύδωρ, εγκαταστάσεις, υπό τις ευλογίες του ληστρικού νόμου περί μεταλλοκτησίας: ό,τι είναι κάτω από τη γή που σας χαρίσαμε είναι δικό ΣΑΣ, το παίρνετε όπως θέλετε, το κάνετε ό,τι θέλετε και κανένας δεν μπορεί να ασκήσει άλλη δραστηριότητα πάνω στη ΓΗ ΣΑΣ. Μήπως συμπατριώτες θάπρεπε να έχουμε και εμείς λόγο σ’ αυτή τη γη και σε ό,τι κρύβει μέσα της; Η εταιρεία όλα αυτά τα χρόνια βγάζει κέρδη δηλώνοντας ζημιές χωρίς να πληρώνει φόρους, και πήρε και παράνομες επιδοτήσεις από πάνω, από εμάς τους φορολογούμενους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητάει να επιστραφούν πίσω στο δημόσιο αυτά τα παράνομα πεσκέσια. Μήπως συμπατριώτες θάπρεπε το ίδιο το δημόσιο, αφού σήμερα ισχυρίζεται ότι είναι αδιάφθορο, να ζητούσε πίσω από την εταιρεία αυτά που ζημιώθηκε; Μήπως θάπρεπε να κάτσουν και κάποιοι στο σκαμνί για τη ζημιά που προκάλεσαν; Δεν το κάνει όμως γιατί η εταιρεία είναι το αγαπημένο της διαπλεκόμενο παιδί και γιατί του υποσχέθηκε να πάρει όσο χρυσό κρύβεται στα σπλάχνα της ΓΗΣ ΜΑΣ με οποιοδήποτε τίμημα.

Οι ίδιοι που συμμετέχουν σ’ αυτό το πανηγύρι διαπλοκής και ήταν τοπάρχες στο παρελθόν, φρόντισαν να μείνει ο τόπος μας πίσω σε ανάπτυξη και δουλειές. Οι ίδιοι που δημιούργησαν το πρόβλημα το χρησιμοποιούν σήμερα σαν εφαλτήριο για να τάξουν θέσεις με τη σέσουλα στην καλή εταιρεία τους και να μας πείσουν ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια παίζοντας με τον πόνο και την απόγνωση χιλιάδων συμπολιτών μας. Τους πιστεύετε; Αλλά ακόμα και για τους πιο δύσπιστους υπάρχει μια απάντηση: 450 εκ. Ευρώ το χρόνο θα αποκομίζει κέρδη η εταιρεία, 433 θα γίνονται γλέντια στο εξωτερικό και 17 (!!) θα πάνε σε μισθούς, δηλ. σε 100 το πολύ άτομα περισσότερα από σήμερα (και ένας θεός ξέρει αν αυτοί θα είναι και ντόπιοι). Αυτά λένε τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιοι. Τι λένε όμως για τις εκατοντάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν ή δεν θα δημιουργηθούν στο μέλλον σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον με τοξικά απόβλητα, χωρίς νερά, υγιή δάση και καθαρές θάλασσες; Και το (πάμπτωχο) δημόσιο (που κόβει μισθούς και συντάξεις για να σωθεί απ’ τη χρεοκωπία) τι θα πάρει; Μείον. Ναι, μείον. Έσοδα σχεδόν μηδέν μείον οι κατασκευές υποδομών (ΔΕΗ) και οι νόμιμες (!!) επιδοτήσεις στην εταιρεία αφού η δραστηριότητά της χαρακτηρίζεται ως ‘επένδυση κοινής ωφελείας’ (μήπως εννοούν ευαγές ίδρυμα;).

Συμπατριώτες, το σύστημα περιβαλλοντικής αδειοδότησης και της τήρησης των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων στην Ελλάδα πάσχει από την κορφή ως τα νύχια. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο και δεν αφορά μόνον τον εξορυκτικό τομέα. Έχουμε περιβαλλοντικές μελέτες φτιαγμένες με τη γνωστή πρακτική του copy-paste που δεν δείχνουν ποτέ καμία σοβαρή επίπτωση, ακόμα και σε κραυγαλέες περιπτώσεις. Λογικό, λέει ο υποψιασμένος πλέον πολίτης, αφού οι μελέτες είναι πληρωμένες από τις εταιρείες και οι εταιρείες επιδιώκουν να αδειοδοτηθούν. Άρα το πρώτο πρόβλημα είναι ότι οι μελέτες δεν είναι ειλικρινείς κι αυτό είναι κοινό μυστικό. Οι ισχυρισμοί των περιβαλλοντικών μελετών γίνονται δεκτές “ως έχουν” από τη Διοίκηση η οποία δεν ελέγχει τα παρεχόμενα στοιχεία. Αν εκ των υστέρων αποδειχθεί ότι οι προβλέψεις της μελέτης ήταν άσχετες με την πραγματικότητα, δεν τρέχει τίποτα αφού το έργο έχει ήδη γίνει. Φτάνουμε έτσι σε μια αδειοδότηση με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, την τήρηση των οποίων πρέπει να ελέγχει ο κρατικός μηχανισμός… Μόνο που δεν υπάρει κρατικός μηχανισμός κι αυτό είναι άλλο ένα κοινό μυστικό…

Γίνεται και μεγάλος θόρυβος από τους υποστηρικτές της ‘επένδυσης’ για τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει η εταιρεία για αποκατάσταση και τήρηση των όρων. Γιατί σήμερα που το βουνό πάνω απ’ το Στρατώνι στάζει βιτριόλι, αρσενικό και τοξικά μέταλλα δεν αναλαμβάνουν αποκατάσταση; Γιατί δεν κλείνουν τη δήθεν διερευνητική στοά στις Σκουριές αφού το υποσχέθηκαν στην αντίστοιχη ΜΠΕ; Γιατί εκβιάζουν (ποιον άραγε;) ότι ή κάνουμε την ‘επένδυση’ ή αλλιώς αποκατάσταση γιοκ; Γιατί οι εκθέσεις των επιθεωρητών περιβάλλοντος καταχωνιάζονται στα συρτάρια; Γιατί η βασική αρχή όλης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας «ο ρυπαίνων πληρώνει», δεν εφαρμόζεται εδώ; Γιατί δεν ζητείται χρηματική εγγύηση για μη τήρηση των όρων, για πρόληψη και αποκατάσταση σύμφωνα με το νόμο; Τι έγινε βρε παιδιά ο ‘μετροπόντικας’ στη Στρατονίκη και το 70-30% έγινε 100% φουρνέλα; Αναπάντητα ερωτήματα, από το ίδιο το Υπουργείο ΠΕΚΑ : «Πως θα διασφαλισθεί ότι η εταιρεία θα τηρήσει τους όρους και δεσμεύσεις που θα της τεθούν με δεδομένο ότι και σήμερα η υφιστάμενη δραστηριότητα δεν έχει τηρήσει όλους τους όρους; Πόσα χρόνια δεσμεύεται να λειτουργήσει η εταιρεία; Μετά τι υποχρεώσεις θα έχει;». Αλλα λόγια ν’ αγαπιώμαστε. Φίλοι, το είπαμε, τάξανε στο αγαπημένο τους παιδί να πάρει χρυσάφι με κάθε τίμημα. Αυτός είναι και ο κακός οιωνός για το μέλλον, τότε που οι βλάβες και οι ζημιές στο περιβάλλον θα είναι τεράστιας έκτασης και πολύ λιγότερο αναστρέψιμες. Αυτό το Κράτος θα ελέγξει Αυτούς; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, γιατί πραγματικά είναι πλούτος, δεν είναι πάντοτε ευλογία ή κατάρα. Εξαρτάται από τα οφέλη και τα τιμήματα που επιφέρει στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Στην περίπτωση που μας απασχολεί, όταν η εταιρεία μιλάει για Βιώσιμη Ανάπτυξη της περιοχής μας το μόνο που έχει κατά νου είναι η βιωσιμότητα της δραστηριότητάς της, δηλ. των κερδών της, και όχι του τόπου και της κοινωνίας του. Εμείς όμως, σαν πολίτες που ζούμε στον τόπο αυτό και τον πονάμε πραγματικά, δίνουμε σ’ αυτόν τον τόσο κακοποιημένο από κάθε λογής επιτήδειους όρο ‘Βιώσιμη Ανάπτυξη’, το πραγματικό του νόημα. Βάζουμε μέσα όχι μόνο εμάς και το σήμερα, αλλά και τα παιδιά μας και το αύριο. Αυτός ο τόπος με τους φυσικούς πόρους και τα πλεονεκτήματα που έχει, πρέπει να αναπτυχτεί ώστε τους καρπούς αυτής της ανάπτυξης να μπορούν να τους γευτούν και οι επόμενες γενιές, εδώ και όχι στην ξενητιά. Ανάπτυξη λοιπόν με σεβασμό στο περιβάλλον, τα νερά, τα δάση, τις θάλασσες, τον πολιτισμό μας. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και είναι στο χέρι μας να τα υιοθετήσουμε και να τα διεκδικήσουμε. Ή αν θέλετε να προτείνουμε και άλλα, γιατί η εξέλιξη σήμερα τρέχει με γρήγορους ρυθμούς.

Αγαπητοί συμπολίτες, στο Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης αλλά και στη ΜΠΕ αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά ότι η εταιρεία, στο διάστημα της δραστηριότητάς της, θα παίρνει ό,τι μέταλλο, κυρίως χρυσό, βρίσκει μετά από έρευνα στο υπέδαφος της περιοχής. Ακόμα και για τις Σκουριές, όπου σκοπεύει να αρχίσει, το λέει καθαρά ότι θα πάρει όσο εκμεταλλεύσιμο χρυσό βρεθεί στο μέλλον. Το λένε με ωραία λόγια «Να μην υποθηκευτεί η επέκταση της εκμετάλλευσης στις χαμηλότερες περιεκτικότητες». Δηλ. σκάβοντας και βλέποντας. Αυτοί είναι οι όροι που βάζει. Κατά τον γ. δ/ντή Στρατουδάκη αυτό γίνεται σαν ‘δομική πρόταση στη βάση του συνολικού δυναμικού της περιοχής’ ή για να ‘πατάει η εταιρεία καλά και να έχει βιωσιμότητα’. Είπαμε μόνο εκεί, στην εταιρεία τους, βλέπουν τη βιωσιμότητα και αυτοί και οι διαπλεκόμενοί τους. Εμείς όμως, οι κάτοικοι, θα είμαστε βιώσιμοι;

Τσικάρα, Φισώκα, Πιάβιτσα...Στο χορό της εκμετάλλευσης (διάβαζε αρπαγής και καταστροφής) έχουν σκοπό να βάλουν στο άμεσο μέλλον την περιοχή της Αρναίας και τον κόλπο του Αγ. Όρους με τριάντα φορές παραπάνω επιφανειακή δραστηριότητα από αυτή των Σκουριών. Γι’ αυτό οι Σκουριές είναι σημείο αναφοράς όπου σε καμια περίπτωση δεν πρέπει οι χρυσοθήρες να κάνουν την αρχή. Διαβαλκανική μεταλλουργία το όραμά τους. Μια μεταλλουργία για όλα τα Βαλκάνια στο Μαντέμ Λάκκο. Όλα τα τοξικά απόβλητα των Βαλκανίων ΕΔΩ στον Αριστοτέλη. Κανένας δεν θα μας προστατέψει και θα γράψουν τους όρους τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Η Πατρίδα μας, οι Εστίες μας και ό,τι κληρονομήσαμε από τους παπούδες μας, που με κόπο και μεράκι έφτιαξαν, θα βρίσκονται σε Κίνδυνο. Στην πραγματικότητα θέλουν να μας δώσουν ψίχουλα για να γκρεμίσουμε το σπίτι μας. Πως και που θα το ξαναχτίσουμε; Η μετεγκατάσταση δυο οικισμών στην Πτολεμαϊδα και η ανέκκλητη καταστροφή του περιβάλλοντος έγινε στο κάτω κάτω για να πάρει ενέργεια η χώρα. Εδώ γιατί θα γίνει; Για να πάρουν τζάμπα χρυσό αποκλειστικά για κοσμήματα και για θυρίδες. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια... Και δυστυχώς την ονομάζουν αειφορία...

Συμπατριώτες, το πρόβλημα που δημιουργείται από την εξόρυξη χρυσού, όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και παγκόσμια (εννοείται πρώτιστα στο λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, γιατί στις πιο προηγμένες χώρες, κάτω και από την πίεση της υποψιασμένης και καλύτερα ενημερωμένης κοινής γνώμης, άρχισαν να παρατούν τα τοξικά παιγνίδια) μπορεί να περιγραφεί σε μερικές μόνο αράδες και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός ή με πτυχία και διδακτορικά για να το καταλάβει: πρόκειται για εξόρυξη χρυσού σε ψηγματική χρυσοφορία. Τα κόσκινα και η σκαπάνη ανήκουν πια στην εποχή του Μεγαλέξανδρου και του Far West. Τώρα επεμβαίνουν τα εκρηκτικά και τα χημικά. Το έγκριτο περιοδκό “DER SPIEGEL“ το περιγράφει γλαφυρά ως εξής: «Ο χρυσός βρίσκεται στο σκληρό πέτρωμα σε μικροσκοπικά ίχνη. Η εκμετάλλευσή του αποτελεί οικολογική καταστροφή. Για την εξόρυξη διατρυπούν οι μεταλλευτικές εταιρείες επιφανειακά ορυχεία, τα οποία έχουν τέτοιες διαστάσεις, ώστε να είναι ορατά από το Διάστημα. Για μια ουγκιά χρυσό αλέθονται μέχρι κατάστασης λάσπης 20 τόνοι και σε ορισμένες περιπτώσεις 100 τόνοι πετρώματος. Ολόκληρα βουνά εξαφανίζονται στους μύλους. Για την επεξεργασία χρησιμοποιύνται τεράστιες ποσότητες ενός πολύ δηλητηριώδους διαλύματος κυανιδίων, το οποίο ξεπλένει τον χρυσό από το πέτρωμα και εξαφανίζει κάθε ζωή στην περιοχή. Τα κέρδη των κοινοπραξιών πηγαίνουν στα πλούσια βιομηχανικά κράτη. Δηλητήρια και μεταλλευτικά απορρίμματα παραμένουν στις χώρες (παραγωγής) του τρίτου κόσμου». Τα τέλματα επικίνδυνων για την υγεία, τη ζωή και το περιβάλλον χημικών ουσιών είναι μια υπόθεση ρουτίνας στη σύγχρονη χρυσοθηρία. Επιπλέον επειδή η δραστηριότητα είναι υδροβόρα και χρειάζεται στεγνό περιβάλλον για να γίνει, τα βουνά αποστραγγίζονται κιόλας ενόσω ξεκοιλιάζονται. Η περιοχή στεγνώνει από νερό όπως και από κάθε ελπίδα αποκατάστασης στο μέλλον. Το πρόβλημα γίνεται πιο τραγικό όταν (όπως και στην περιοχή μας) η χρυσοφορία εμφανίζεται σε πετρώματα που περιέχουν θείο και αρσενικό μαζί με άλλα τοξικά και βαριά μέταλλα. Τα αλεσμένα υλικά μόλις έρθουν σε επαφή με το νερό εκλύουν πανεύκολα στα επιφανειακά νερά, στον υδροφόρο και στη θάλασσα θειικό οξύ και τοξικά βαριά μέταλλα. Το πρόβλημα συνεχίζεται για πολλές δεκαετίες μετέπειτα αν τα εξορυγμένα υλικά χρησιμοποιηθούν για κλείσιμο των ορυγμάτων με τη λεγόμενη λιθογόμωση, όπως ανεγκέφαλα θέλουν να κάνουν στην δική μας περίπτωση. Όπου τα κατάλαβαν αυτά, δεν τα κάνουν πλέον. Γιατί μόνο έτσι γίνεται. Να τι λέει και η Ευρωπαϊκή Ενωση Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων (EUROMINE) το 2010: «....δεν υπάρχουν ασφαλέστεροι και πιο φιλικοί στο περιβάλλον τρόποι επεξεργασίας σε βιομηχανική κλίμακα σήμερα, από αυτούς με κυανιούχα διαλύματα καλίου ή νατρίου»

Το να γίνουμε στο μέλλον ένα ‘χωράφι μεταλλευτικής μονοκαλλιέργειας’ δεν είναι ούτε λύση ανάπτυξης ούτε καν επιβίωσης, έστω και χωρίς τραγικά τοξικά ατυχήματα από αστοχίες, γιατί κάποτε το χωράφι αυτό θα γίνει στέρφο, αφού κάποτε τα αποθέματα θα εξαντληθούν και αυτοί θα φύγουν. Είτε αργότερα, είτε νωρίτερα και βιαστικά αν κάτι δεν τους βγει όπως π.χ. η τιμή του χρυσού ή κάποια μέθοδος του ποδαριού σαν αυτές που προτείνουν στη ΜΠΕ. Τι θα έχουν όμως αφησει πίσω τους; Γιατί εμείς, κατά πως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της ‘επένδυσης’, να διαφέρουμε από άλλες χώρες όπου τα αποτελέσματα ήταν τραγικά και χωρίς εξαιρέσεις; Μόνο μια ματιά στη γειτονική Τουρκία (Ovacik και Kisladag) όπου είναι πλέον απαγορευτικό για τους κατοίκους να γιορτάσουν τη μεγαλύτερη γιορτή τους, το ραμαζάνι, όπου το γιόρταζαν οι πατεράδες τους, στον τόπο τους... Και επί τη ευκαιρία, Κ. Λαλιώτης, Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., για το εργοστάσιο χρυσού του Ovacik, 1995: "Το εργοστάσιο χρυσού είναι μια ωρολογιακή βόμβα, όχι μόνο για την υγεία των κατοίκων της αλλά και για μεγάλο τμήμα του Αιγαίου". Άρα το ερώτημα ‘Μετά από 20 Χρόνια Τι;’, παραμένει βαρύ και αμείλικτο.

Ποια άλλη δραστηριότητα και αναπτυξιακή προοπτική θα είναι τότε εφικτή; Απ’ τη μια μεριά ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον, αποκρουστικό για κατοίκους και επισκέπτες και από την άλλη μια κοινωνία εξαρτημένη από αυτή τη δραστηριότητα και με περιουσίες χωρίς αντίκρυσμα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..Σίγουρα το όραμα για τον τόπο μας και την πατρίδα μας δεν είναι αυτό και είναι χρέος μας να μην επιτρέψουμε να γίνει έτσι. Τον πάλαι ποτέ όμορφο και προικισμένο τόπο μας θα τον χρησιμοποιούν οι επόμενες γενιές σαν ένα παράδειγμα, προς αποφυγήν, άστοχου και λανθασμένου τρόπου ‘ανάπτυξης’. Και να είστε σίγουροι ότι και τότε θα βρεθούν κάποιοι έξυπνοι να πουν ότι «μαζί τα κάναμε». Με μια διαφορά: άλλοι θάχουν καρπωθεί το κέρδος και άλλοι θα πληρώνουν τη ζημιά. Όπως γίνεται συνήθως. Τότε τι είδους πλούτος ήταν ό,τι ξεθάφτηκε από τη γή μας; Σύμφωνα με τα παραπάνω, η μεταλλία χρυσού δεν είναι μονόδρομος, όπως κάποιοι θέλουν να την παρουσιάζουν, αλλά ούτε καν δρόμος για πραγματική ανάπτυξη του τόπου μας.

Ο προσηλυτισμός των ιθαγενών απ’ τους ιεραπόστολους πρώτα επιχειρούνταν με χάντρες και καθρεφτάκια και όταν δεν πείθονταν, ακολουθούσε η πυρά. Μετά έρχονταν και οι δουλέμποροι. Τώρα είμαστε στη φάση με τις χάντρες εν είδει Δημόσιας Διαβούλευσης. Γιατί άραγε ‘έγινε’ αυτή την πρώτη και μοναδική φορά με face control και ακόλουθα ακυρώθηκε δις με το πρόσχημα του απόηχου κάποιας έντασης (ποιας;); Ο στοιχειώδης σεβασμός στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με πρώτο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των τοπικών κοινωνιών, προϋποθέτει κοινωνική συγκατάθεση, σε τόσο σοβαρά για το μέλλον του τόπου θέματα, μετά από έγκυρη και σφαιρική ενημέρωση. Τι άραγε δεν θέλει το τρίγωνο Εταιρεία – ΥΠΕΚΑ – Δήμος Αριστοτέλη να μαθευτεί από το λαό του Αριστοτέλη και της Χαλκιδικής; Γιατί δεν απευθύνονται στους άμεσα ενδιαφερόμενους ενώπιος ενωπίω, και μεταθέτουν τη διαβούλευση στην Αθήνα; Γιατί και αυτή η πρεμούρα για γνωμοδοτήσεις εν μέσω προεκλογικής περιόδου, όπου το απερχόμενο Νομαρχιακό Συμβούλιο ‘γνωμοδότησε’ επί της ΜΠΕ χωρίς να έχουν ούτε καν δει οι εντιμότατοι πρώην νομαρχιακοί σύμβουλοι τη ΜΠΕ; Ο λόγος αγαπητοί συμπατριώτες είναι ότι έτσι γίνονται οι ύποπτες δουλειές, στα σκοτεινά. Ο λόγος βρίσκεται στα καθρεφτάκια που μας έδωσαν εν είδει ΜΠΕ.

Αγαπητοί συμπολίτες, σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, συμβαίνουν και άλλα πρωτοφανή γεγονότα για τα Δημοτικά πράγματα του τόπου μας όσον αφορά στα νέα μεταλλεία χρυσού. Ο Δήμος Αριστοτέλη, εκφράζοντας (με άκρως στρεβλό τρόπο) το προεκλογικό του σύνθημα για «Δήμο όλων των Πολιτών», όχι μόνο αγνοεί προκλητικά το πλειοψηφικό κίνημα αντίθεσης στα μεταλλεία αλλά το υπονομεύει κιόλας με κάθε τρόπο. Χρησιμοποιεί τα στελέχη του και τα μέσα του για να στηρίξει ανύπαρκτες οργανώσεις και κινήματα ‘αγανακτισμένων πολιτών’ και να δημιουργήσει φανατισμένο (και παραπλανημένο) όχλο σε συνεργασία με την εταιρεία. Αυτός ο φανατισμένος και παραπλανημένος όχλος θεωρεί ότι η σωματική ακεραιότητα και η ζωή έχουν δευτερεύοντα ρόλο και ότι ο ξυλοδαρμός, το κάψιμο, το σπάσιμο και οι επιδρομές στα χωριά είναι τρόποι επιβολής ιδεών! Πρέπει όσο είναι καιρός να συναισθανθεί ο Δήμος το θεσμικό του ρόλο και να σταματήσει τις διχαστικές ενέργειες και τις υπόγειες συνδιαλλαγές με εταιρεία και υπουργείο. Πρέπει να αναλάβει πρώτιστα πρωτοβουλίες αντικειμενικής ενημέρωσης των Πολιτών του. Και πρέπει επίσης, βλέποντας το μέλλον χωρίς μεταλλευτικούς παραμορφωτικούς φακούς, να αναλάβει πρωτοβουλίες για ανάδειξη εναλλακτικών μορφών ανάπτυξης του τόπου. Τις αναπτυξιακές ‘φωνές’ που ακούγονται από παντού (προτάσεις, αναπτυξιακό συνέδριο κλπ) πρέπει να τις υιοθετήσει και να τις προωθήσει, όπως και την αγωνία αυτού του τόπου για ζωή. Τις ακούει;

Συμπολίτες, η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατέθεσαν έχει χοντρά γράμματα (για όσα καλά τάχατε θα συμβούν στον τόπο που τα λένε με κάθε λεπτομέρεια), ψιλά γράμματα (για όσα άσχημα θα συμβούν, αλλά θα είναι λένε αναστρέψιμα ψιλοπράγματα, που τα περιγράφουν λακωνικά) και κενά (χωρίς γράμματα) για τα χειρότερα (που τα κάνουν..γαργάρα) - όπως ακριβώς τα συμβόλαια με τις τράπεζες. Το ίδιο το ΥΠΕΚΑ έχει θέσει δεκάδες ερωτήματα επί της ΜΠΕ γιατί απλά δεν βρήκε απαντήσεις μέσα σ’ αυτήν. Τόση σαφήνεια πια; Αλλά γιατί τόσες Ασάφειες, Ερωτηματικά, Αποκρύψεις, Αντιεπιστημονικότητα; Φυσικά για να κρύψουν τις επιπτώσεις και τα τοξικά παιγνίδια. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο που είναι η ανεξάρτητη επιστήμη, και που μπόρεσε να διαβάσει όλα τα γράμματα και να συμπληρώσει και τα κενά που άφησαν επίτηδες όσοι πληρώθηκαν για να κάνουν τα κομμάτια της ΜΠΕ και τη συρραφή τους. Και άρχισαν οι κόλαφοι:

Μερικά (μονο) παραδείγματα ‘Αλήθειας’ και ‘Επιστημονικότητας’ από την περιβόητη και διάτρητη ΜΠΕ

ΜΠΕ της ολικής ..επαναφοράς, αναφέρεται σε πλήθος μερικώς αναστρέψιμων επιπτώσεων, αλλά πόσο μερικώς; Στο τέλος όμως (εκεί που μπαίνουν οι υπογραφές στα συμβόλαια) όλες οι επιπτώσεις επιλέγονται σαν ολικά αναστρέψιμες. Τυχαίο;

ΜΠΕ των..κυανιούχων ψεμμάτων αγνοεί επιδεικτικά το «Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη γενική απαγόρευση της εφαρμογής τεχνικών εξόρυξης με χρήση κυανιδίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Και το ΥΠΕΚΑ ερωτά: «Στα εργοστάσια εμπλουτισμού φαίνεται ότι θα χρησιμοποιείται και κυάνιο, καθώς στην ΜΠΕ εμφανίζονται και οι μέθοδοι εξαγωγής του χρυσού (με κυάνιο).....αλλά πουθενά δεν περιγράφεται στην ΜΠΕ αυτή η διαδικασία. Όπου χρησιμοποιείται κυάνιο ποιος είναι ο λόγος και ποια τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που θα ληφθούν;». Φυσικά και θα χρησιμοποιείται, και έπεται συνέχεια.

Αποκατάσταση με...Λιθογόμωση: ένα μόνιμο ρεφρέν στη ΜΠΕ. Θα βάλουμε λένε 5% τσιμέντο στα εξορυγμένα και αλεσμένα, θα τα ρίξουμε σαν αφράτη αμμολάσπη στα ορύγματα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όλα θα είναι όπως πριν. Και το ΥΠΕΚΑ ερωτά: «Στη ΜΠΕ αναφέρεται ότι το μεταλλείο δεν παράγει όξινη απορροή. Πως το τεκμηριώνετε αυτό, δεδομένου ότι τα θειούχα μετατρέπονται σε θειικά με το οξυγόνο που υπάρχει στον αέρα ή στο νερό;». Τεκμηριώνωνται τα ατεκμηρίωτα; Μετά τη λεγόμενη αποκατάσταση με λιθογόμωση το βουνό θα στάζει θειικό οξύ και βαριά – τοξικά μεταλλα.

ΜΠΕ των ευχολογίων ..επί χάρτου. ‘Οταν προτείνονται να εφαρμοστούν μέθοδοι που δεν έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς είναι όπως όταν δίνεται ένα νέο εργαστηριακό φάρμακο σε πειραματόζωα (ποντικάκια): μήπως είμαστε τέτοια; Και το ΥΠΕΚΑ ερωτά: «Τι ακριβώς είναι η πυρολυτική μέθοδος, πού χρησιμοποιείται, ποιες οι ενδεχόμενες επιπτώσεις στο περιβάλλον; Έχει χρησιμοποιηθεί σε άλλες χώρες και σε ποιες;». Και απαντάμε: πουθενά για χαλκό, χρυσό και αρσενοπυρίτες μαζί. ‘Φαίνεται ότι θα δουλέψει’ λέει ο τεχν. δ/ντής της εταιρείας. Ουδέν σχόλιο. Και τίθεται το ερώτημα: πως θα γίνει η απόληψη του χρυσού όταν αυτά, μετά την περιβόητη ακαριαία τήξη (χωρίς κυάνιο), θα οδηγηθούν στη μονάδα ανάκτησης χρυσού; Φυσικά τα κυανιούχα λουτρά θα δράσουν και πάλι...Είναι όπως ακριβώς τα δονησιόμετρα δεν έδειξαν αναγκαιότητα για χρήση ‘μετροπόντικα’ στη Στρατονίκη αφού ‘κανένα σπίτι δεν έπεσε αλλά απλώς ρηγματώθηκαν’, έτσι ακριβώς θα δράσουν και τα ‘κυανιόμετρα’ που θα μετρούν μηδενικά επίπεδα θανατηφόρου κυανίου. Ας απαντήσουν. “Δεδομένου του μεγάλου όγκου του κοιτάσματος, θα πρέπει να αφήνεται η δυνατότητα εξελιγμένων (βλ. κυανιούχων) τεχνολογιών στο μέλλον..", λένε...

ΜΠΕ του...σταθερού Αρσενικού. Και το ΥΠΕΚΑ ερωτά: «Ο σκοροδίτης (ένωση του ισχυρού δηλητήριου Αρσενικό) είναι επικίνδυνο απόβλητο, παρά το γεγονός ότι στη ΜΠΕ δεν χαρακτηρίζεται ως τέτοιο. Μπορούμε να συμπεράνουμε λοιπόν ότι στον Κοκκινόλακκα απορρίπτονται μαζί επικίνδυνα και μη επικίνδυνα απόβλητα;». Θέλει και ρώτημα; Το θεωρούν σταθερό και ακίνδυνο μετά από ‘έρευνα’ σε δοκιμαστικούς σωλήνες για λίγες μέρες!! Η πραγματικότητα διαψεύδει όμως αγαπητοί μελετητές μέσα στα τέλματα και τις στοές και σε βάθος χρόνου. Και μετά σύννεφο το Αρσενικό στον υδροφόρο και στη θάλασσα.

ΜΠΕ της όξινης βροχής. Θα εφαρμοστούν οι εξειδικευμένες και δαπανηρότατες τεχνολογίες για ταπείνωση του SO₂ (διοξείδιο του θείου από τις καμινάδες που δημιουργεί όξινη βροχή και αναπνευστικά προβλήματα) σε 0,002% (!!) που λένε στη ΜΠΕ, από 2% που είναι το μέσο παγκόσμια ποσοστό; Δεν τις περιγράφουν!!Είναι μόνο ευχή! Έτσι όχι 150 όπως λένε, αλλά δεκάδες χιλιάδες τόνοι SO₂ θα ‘ευωδιάζουν’ κάθε χρόνο την ατμόσφαιρα!

ΜΠΕ χωρίς.... Ατυχήματα. Στα παραδείγματα ατυχημάτων - αστοχιών δεν αναφέρεται ούτε ένα παράδειγμα από μεταλλευτική δραστηριότητα. Όλα είναι από άσχετες δραστηριότητες (πετρελαιοειδή κλπ) ενώ η πραγματική συχνότητα μεταλλευτικών ατυχημάτων μεταξύ των οποίων κάποια πολύ σοβαρά (Ρουμανία, Ισπανία κλπ) είναι κατά μέσο όρο δυο ατυχήματα ανά έτος. Τυχαίο; Σε μας να συμβεί κάτι τέτοιο; Τότε γιατί καμια ασφαλιστική εταιρεία δεν αναλαμβάνει να τους καλύψει σε περίπτωση ατυχήματος; Και ακόμα πιο πέρα: Γιατί οι υπολογισμοί για ακραία φυσικά φαινόμενα και αστοχίες έγιναν όλα υπό κανονικές συνθήκες και γιατί δεν λαμβάνουν υπ’ όψη, ως όφειλαν, τη νομοθεσία SEVESO που αναφέρεται σε Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Εκτασης (ΒΑΜΕ);

ΜΠΕ της...Αθωότητας: Άλεση, μια αθώα...βαναυσότητα, αφού η άλεση ενεργοποιεί τα εξορυγμένα υλικά προσδίδοντάς τους εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη επιφάνεια για να εκλύουν εύκολα θειικό οξύ και μέταλλα στο νερό. Ιπτάμενη σκόνη: ένας αθώος κίνδυνος...χωρίς σύνορα, αφού αυτή όπου επικαθήσει (δεκάδες τόνοι την ημέρα) ρυπαίνει έδαφος,νερά και βλάστηση.

Και τέλος, ΜΠΕ..στεγνή. Σαν επίλογος τα Νερά της Χαλκιδικής, η ποσότητα και η ποιότητα των οποίων θα κινδυνεύσουν τόσο, που ο πόλεμος του νερού είναι πιθανό να αρχίσει από δω, απ’ τη Χαλκιδική. Η άντληση νερών για τις ανάγκες της δραστηριότητας θα είναι όση η μέση κατανάλωση νερού σε όλη τη Χαλκιδική. Η πρώτη επίπτωση: στην υδροδότηση της προ του Άθω περιοχής (Ουρανούπολη, Ιερισσός, Ν. Ρόδα, Αμμουλιανή) και στη Μ. Παναγιά. Τι διαπιστώνουν διακεκριμένοι υδρογεωλόγοι: «Η πτώση του υδροφόρου και η μείωση της υδροφορίας θα είναι πολύ μεγαλύτερες και ο κώνος αποστράγγισης δέκα φορές μεγαλύτερος από όσο μας παρουσιάζετε», «υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ακυρωθεί το υδατικό απόθεμα του φράγματος του Χαβρία, λόγω εισροής βαρέων μετάλλων με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία», «Το νερό επαναπλήρωσης στη θέση του λατομείου, θα αποτελέσει μια τεράστια μάζα όξινων υδάτων εμπλουτισμένων με βαρέα μέταλλα και μια εν δυνάμει ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει προς τις περιοχές εκροής της», «Η αξιολόγηση είναι τελείως υποκειμενική και καθοδηγούμενη και μπορεί εύκολα να καταρριφτεί».

Να και ο χάρτης της ντροπής και της απαξίωσης του τόπου μας. Αν τους αφήσουμε τώρα, σε λίγα χρόνια ο ΜΙΣΟΣ Αριστοτέλης θα φαίνεται απ' το διάστημα σαν κρατήρες, χαβούζες τοξικών και κόκκινη θάλασσα.

Κυρίες και Κύριοι του ΥΠΕΚΑ για τους παραπάνω αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, αυτή η ΜΠΕ είναι απορριπτέα και, αν το υπουργείο σας θέλετε να συνεχίσει να λέγεται ‘περιβάλλοντος’, οφείλετε να μην εκδόσετε Απόφαση Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων.

Η ανασυγκρότηση της ελληνικής παραγωγής και η απεξάρτησή της από τον Ευρωπαϊκό Βορρά είναι αναγκαία προϋπόθεση για να απεγκλωβιστεί η οικονομία από το φαύλο κύκλο του χρέους της, όπως αποφαίνονται οικονομολόγοι και πολιτικοί μας. Θα ήταν ένα βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση η ακύρωση των καταστροφικών μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη περιοχή μας και η σχεδιασμένη ανάπτυξη της αλιείας, της γεωργίας, του τουρισμού, της μελισσοκομίας καθώς και άλλων μορφών ήπιας και βιώσιμης ανάπτυξης.

Ισως οι μελλοντικές γενιές να έχουν καλύτερες συνθήκες, μεγαλύτερη ωριμότητα και υπευθυνότητα αλλά και περισσότερη τεχνική αρτιότητα ώστε να αξιοποιήσουν κάθε πλούτο με βιωσιμότητα και σεβασμό στο περιβάλλον. Ας το αφήσουμε σ΄αυτές!

Αντιστεκόμαστε στη ληστρική και καταστροφική χρυσοθηρία.

Διεκδικούμε ανάπτυξη και δουλειές με σεβασμό στο περιβάλλον.

Δεν δίνουμε γη και ύδωρ.

Ο αγώνας μας είναι και πατριωτικός, γιατί υπερασπιζόμαστε τις Εστίες μας.

Η εταιρεία ΔΕΝ έχει πατρίδα, εμείς όμως έχουμε.

Γι’ αυτό χωράμε ΟΛΟΙ μέσα.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Μηχανικός, Ερευνητής

ΥΓ1. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στα νεαρά ‘παιδιά’ (αγόρια και κορίτσια) του Δήμου Αριστοτέλη, εργαζόμενα και άνεργα, που πασχίζουν να ζήσουν στον τόπο τους. Ίσως τα δώσει μια αφορμή να υποψιαστούν και να αγωνιστούν περισσότερο, γιατί αγαπούν τον τόπο τους και θέλουν να μείνουν εκεί. Αρκεί αυτός να συνεχίσει να υπάρχει...

ΥΓ2. Τα συνθήματα του άρθρου δεν είναι υποχρεωτικά για κανένα. Σε όσους αρέσουν μπορούν να τα διαδώσουν. Σε όσους δεν αρέσουν, ας τα προσπεράσουν και ας μείνουν στην ουσία.