ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΝ, ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΔΕ…

Από Βασιλίνος

Αυτές τις ημέρες γράφτηκαν πολλά για το πολυτελέστατο ταξίδι και την Αβραμιαία φιλοξενία που προσφέρει η ELDORADO σε ομάδα δημοσιογράφων, προκειμένου και αυτοί με το αζημίωτο να εκθειάσουν στην συνέχεια τις αρετές της χορηγού τους. Σήμερα 8-4-2013 στις 11.30 π.μ., το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη των δημοσιογράφων στις Σκουριές. Οι κάτοικοι που αντιδρούν στην καταστροφική επένδυση συγκεντρώθηκαν από νωρίς στην περιοχή του Χονδρού Δένδρου και περίμεναν τους δημοσιογράφους, για να τους επιδώσουν ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας για την πολυετή σιωπή τους για τα όσα διαδραματίζοντο στην περιοχή, και για την προθυμία τους να δεχθούν το πολυτελέστατο… ταξίδι αναψυχής τους από την εταιρεία και για το επιχορηγηθέν ετοιμαζόμενο ρεπορτάζ τους. Επειδή όμως εικόνες διαμαρτυρίας, αντιδράσεων κ.λ.π. βλάπτουν σοβαρά τώρα τελευταία την «υγεία της μετοχής» της ΕLDORADO (έχει πέσει 35% κάτω), ματαιώθηκε η επίσκεψη στις Σκουριές. Οι συγκεντρωμένοι δεν παρακώλυσαν καθόλου την διέλευση των αυτοκινήτων. Η αστυνομική παρουσία και η παρουσία των ΜΑΤ ήταν μεγάλη και διακριτική.

Περί τις 2.30 μ.μ. ήρθαν οι εκπρόσωποι της Αστυνομίας και ανακοίνωσαν ότι επιστρέφουν από τον Μαντέμ Λάκκο οι εργαζόμενοι και θέλουν να περάσουν με το λεωφορείο. Οι κάτοικοι είπαν στους αστυνομικούς ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και όπως περνούν όλα τα αυτοκίνητα, να περάσουν και αυτοί κανονικά. Έτσι ξεκίνησε από το Παλαιοχώρι μια αυτοκινητοπομπή μπροστά περιπολικά, πίσω αυτοκίνητα της ασφάλειας, πίσω μία κλούβα ΜΑΤ, ενδιάμεσα το λεωφορείο των εργαζομένων, πίσω άλλη κλούβα και πιο πίσω συμβατικά αυτοκίνητα της ασφάλειας. Όταν η πομπή έφθασε στο σημείο του συγκεντρωμένου πλήθους, δυστυχώς κάποιοι μεταλλωρύχοι από τα παράθυρα -εκμεταλλευόμενοι την προστασία που τους παρείχε η αστυνομία- άρχισαν να ασχημονούν και να κάνουν αισχρές χειρονομίες προς τις συγκεντρωμένες γυναίκες. Αυτή η κίνηση ήταν αρκετή για να προκαλέσει την οργή των παρευρισκομένων, που άρχιζαν πλέον να εκσφενδονίζουν μπουκάλια με νερό και να «επαινούν ΜΑΤ και εργαζομένους» με κοσμητικά επίθετα.

Περισσότερο όμως τα έβαλαν με τους αστυνομικούς, διότι οι αισχρές χειρονομίες γινόντουσαν κάτω από την δική τους προστασία και κάλυψη, και οι κάτοικοι δικαίως είπαν στον Γεν. Δ/ντη της Αστυνομικής Δ/νσης Π.Κ.Μ. κ. Χονδρό Βάϊο: «Ήρθατε σε εμάς και μας είπατε να μην δημιουργήσουμε επεισόδια και σας το υποσχεθήκαμε. Στους μεταλλωρύχους συστήσατε περνώντας να μην προκαλέσουν;» Ο Δ/ντης γνωρίζοντας ότι η σιωπή είναι «χρυσός», φυσικά δεν απάντησε. Οι αστυνομικοί και τα ΜΑΤ που συνόδευαν τους εργαζομένους, επιστρέφοντας πίσω δέχθηκαν έντονες διαμαρτυρίες από τον κόσμο γιατί επέτρεπαν στους εργαζομένους της εταιρείας (φυσικά όχι όλοι οι εργαζόμενοι) να ασχημονούν εις βάρος των γυναικών.

Οι κλούβες δεν σταματούσαν και άρχισαν κάποιοι να πέφτουν κάτω μπροστά από τις κλούβες των ΜΑΤ. Τα επεισόδια με τους αστυνομικούς έληξαν. Όμως, το συγκεντρωμένο πλήθος ενημερώθηκε ότι εκατό περίπου μεταλλωρύχοι κρατώντας ξύλα, με απειλητικές διαθέσεις άρχισαν να πηγαίνουν προς το Χονδρό Δένδρο, προπηλακίζοντας όποιον συναντούσαν που ήταν από τους αντιδρώντες. Τα ΜΑΤ κινήθηκαν προς τα εκεί και τους απέκλεισαν. Ακούγοντας κάτοικοι της Ιερισσού αυτή την κίνηση, ξεκίνησαν και άρχισαν να έρχονται στην Μεγάλη Παναγία. Άλλες διμοιρίες των ΜΑΤ απέκλεισαν την είσοδο των Ιερισσιωτών, για να μην μπορέσουν να προσεγγίσουν στην Μ. Παναγία και ενωθούν με τους υπολοίπους. Επί δυο ώρες περίπου η αστυνομία προσπαθούσε να πείσει τους μεταλλωρύχους να διαλυθούν, γιατί οι συγκεντρωμένοι στο Χονδρό Δένδρο άρχιζαν να επιστρέφουν. Εκείνοι δεν υποχωρούσαν και φυσικά σε αυτούς ο Γεν. Δ/ντης έκανε τις παρακλήσεις, για τους δε αγανακτισμένους αντιδρώντες που κατηφόριζαν έδωσε εντολή στα ΜΑΤ να αρχίσει το «πατιρντί» με δακρυγόνα. Οι μεταλλωρύχοι υποχώρησαν και συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Μ.Παναγίας. Όλο αυτό το διάστημα η φωτογραφική μηχανή που κάλυπτε τα γεγονότα (του π. Χριστοδούλου) είχε λάβει όλα τα σχετικά διακριτικά πλάνα, αφού και στο πλήθος των δημοσιογράφων που απολάμβαναν στο Στρατώνι το γεύμα τους, δεν γνωρίζουμε αν τους επιτρεπόταν ακόμα και να μάθουν για τα γεγονότα.

Ο φωτογραφικός φακός τα αποτύπωνε, το έβλεπαν οι αστυνομικοί, αλλά από το μεσημέρι μέχρι τις 6 το απόγευμα ουδέν πρόβλημα υπήρχε. Περί ώρα 6 μ.μ. για 5 λεπτά ο π. Χριστόδουλος έδωσε σε μια κυρία την μηχανή και αμέσως με τις ευλογίες του Γεν. Αστυνομικού Δ/ντη, κ. Χονδρού Βάϊου, τρεις άνδρες των ΜΑΤ απαίτησαν από την κυρία να σβήσει όλο το υλικό, όπως και αναγκάσθηκε να κάνει. Ο π. Χριστόδουλος με τους κατοίκους διαμαρτυρήθηκε στον κ. Χονδρό Βάϊο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τα πλάνα από τέτοιες συγκεντρώσεις αντίκειντο στον νόμο περί προσωπικών δεδομένων. Πέντε κάτοικοι όμως που νωρίτερα είχαν δει ένα-ένα τα πλάνα, είχαν δει ότι δεν υπήρχε εστίαση ούτε σε ένα πρόσωπο, όλα ήταν πλάνα γενικά, που έδειχναν την δημόσια συνάθροιση και το πλήθος των ΜΑΤ που είχαν αποκλείσει κάθε είσοδο στην Μεγάλη Παναγία. Με αυτή την απαράδεκτη κίνηση έδειξαν ότι η Δημοκρατία τους όχι μόνο δημοσιογραφική πένα δεν ανέχεται (στους δημοσιογράφους επιτρέπει ταξίδια και γεύματα), αλλά ούτε φωτογραφίες ενός ιδιώτη. Επιβεβαίωσαν ότι το περιστατικό με τον Λευκό Πύργο δεν ήταν καθόλου τυχαίο.

Άρχισαν να επιστρέφουν οι Μεγαλο-Παναγιώτες, δυστυχώς όμως η ομάδα των συγκεντρωμένων μεταλλωρύχων άρχισε να προπηλακίζει τους αντιδρώντες, να υβρίζουν, να κτυπούν και να προκαλούν φθορές και ζημιές στα αυτοκίνητα. Κάποιο μικρό παιδί υπέστη σοκ και μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας, αρκετοί πήγαν στο Α.Τ. Αρναίας για να καταθέσουν μηνύσεις, και τα ΜΑΤ μη φανταστείτε ότι έριξαν έστω και ένα δακρυγόνο για να διαλύσουν τους μεταλλωρύχους, όχι, ξεκίνησαν με την μικρή «παράκληση» και κατέληξαν στους «χαιρετισμούς» λόγω και Σαρακοστής.

Έχουν ειπωθεί πολλά για το οικονομικό έγκλημα που έχει συντελεσθεί, έχουν ειπωθεί άλλα τόσα για το περιβαλλοντικό έγκλημα που υλοποιείται, πολλά έχουν ειπωθεί και από τις δύο πλευρές. Ένα ωστόσο είναι σταθερά αδιαμφισβήτητο, ότι πριν καν αρχίσει αυτή η επένδυση προκλήθηκε μη αναστρέψιμη βλάβη στο ανθρώπινο περιβάλλον. Πάνω από την έννοια κάθε οικονομικού ή περιβαλλοντικού συμφέροντος, είναι η έννοια του δημοσίου συμφέροντος με την άρρηκτα ενωμένη κοινωνία.

Στην περίπτωσή μας έχουμε απόλυτη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, κατάλυση της ειρήνης, μεταβλήθηκε η περιοχή σε αστυνομοκρατούμενη, ανήλικα παιδιά βιώνουν εμπόλεμες καταστάσεις, γεννιέται το μίσος μέσα τους εναντίον της Αστυνομίας και των Αρχών, καταπατούνται κατάφωρα τα ανθρώπινα στοιχειώδη δικαιώματα· γιος αστυνομικού τίθεται απέναντι από τον πατέρα του που διαδηλώνει, συγγενείς, φίλοι, συγχωριανοί δεν μιλιούνται, οι κάτοικοι αυτοδικούν, οι ποινικές διώξεις από βαθμό πταίσματος έως κακουργήματος ατελείωτες, καταστρέφονται οικογένειες, σχέσεις… Ο καθένας λόγω άγνοιας μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτή η επένδυση είναι οικονομικά ζημιογόνα για το κράτος. Ο καθένας λόγω άγνοιας μπορεί να αμφιβάλει για το περιβαλλοντικό κόστος, όπως και για το αν είναι ή όχι βιώσιμη.

Ένα όμως είναι απολύτως αδιαμφισβήτητο, ότι αυτή η επένδυση και ανάπτυξη σε καμμία περίπτωση δεν είναι άξια να την βιώνεις εσύ, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι διπλανοί σου, να την χαίρεσαι, να την χαίρεται ο διπλανός σου. Το κόστος αυτής της επένδυσης είναι ανεκτίμητο· η καταστροφή πρωτίστως των ψυχών των ανθρώπων της περιοχής δεν μπορεί να μπει στο ισοζύγιο με 1 δις φόρους που πιθανόν να αποκομίσει το κράτος σε 20 χρόνια (όπως ισχυρίζεται η Εldorado), ούτε καν κι αν όλος ο χρυσός των Σκουριών δοθεί στο δημόσιο· δεν εκτιμάται ούτε με όλο το χρυσάφι του κόσμου. Φυσικά κάποιοι ούτε σε σώμα πιστεύουν ούτε σε ψυχή, αλλά μόνο σε χρήμα και γι’αυτό κάνουν το παν για να εξαγοράσουν δημοσιογράφους που είναι «πάμφθηνοι» έως «και δωρεάν», καθώς και αθάνατες ψυχές. Τους πρώτους να τους χαίρονται, για τις ψυχές όμως θα το καταλάβουν πολύ, μα πάρα πολύ καλά, ότι θυσιάζονται μεν, δεν εξαγοράζονται δε…