ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Σ. ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ


απο ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΜΠΑΣ

-«..ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ..ΟΤΑΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΕ ΕΝΑΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΓΙΑ ΟΤΗΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ...ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ, ΟΤΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΕΣ».

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΖΑΓΚΑΣ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΑΣΟΛΟΓΙΑΣ & ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, Α.Π.Θ.

ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

 
    Η μεταλλευτική δράση στη Μακεδονία και ιδιαίτερα στη περιοχή της Χαλκιδικής, όπως δείχνουν έρευνες, ανάγεται στα αρχαία χρόνια, μεταλλειολογικές διαπιστώσεις πιστοποιούν εξορύξεις αργυροφόρων μεταλλευμάτων κατά την προϊστορική εποχή (1500 π.Χ.). Στη νεώτερη αρχαία ιστορία αναφέρονται μεταλλεία χρυσού και αργύρου στη περιοχή της σημερινής Στρατονίκης καθώς επίσης μολύβδου και ψευδαργύρου στη περιοχή της Ολυμπιάδας. Ένα μεγάλο πλήθος ευρημάτων, κυρίως υπολείμματα από την κατεργασία των μεταλλευμάτων στα καμίνια, σε μορφή σκουριάς, έρχονται να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των ερευνητών.

Παράλληλα, εύρεση νομισμάτων του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου σε στοές στη περιοχή των αρχαίων Σταγείρων (πατρίδα του Αριστοτέλη) καθώς και αναλύσεις σε ασημένια νομίσματα (οι γνωστές «χελώνες») της Αίγινας δείχνουν να περιέχουν άργυρο από την περιοχή του Στρατονικού όρους.  

  Η μεταλλευτική δράση συνεχίστηκε κατά την ελληνιστική εποχή καθώς και κατά την ρωμαϊκή κατοχή ενώ στα βυζαντινά χρόνια, το δημόσιο είχε τον κύριο έλεγχο και το μονοπώλιο των προϊόντων εξόρυξης από τα μεταλλεία. Την εποχή της τουρκοκρατίας τα χωριά της περιοχής με την ονομασία «Μαντεμοχώρια» γνώρισαν ιδιαίτερη άνθιση. Γύρω στα 1409 με 1425 επί κυριαρχίας του σουλτάνου Μουράτ Α΄ οι κάτοικοι των χωριών αυτών απολάμβαναν ιδιαίτερα φορολογικά προνόμια και επίσης υπήρχε νομισματοκοπείο. Οι Μαδεμοχωρίτες

ονομάζουν την ενιαία διοίκηση τους «Κοινόν του Μαδεμίου» και ήταν ένα αυτοδιοικούμενο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με την επανάσταση του 1821 τα Μαδεμοχώρια συμμετέχουν με αρχηγό τον Εμμανουήλ Παπά αλλά δυστυχώς η εξέγερση τους καταπνίγεται στο αίμα και όλα τα χωριά πυρπολούνται. Μετά το 1822 δίδεται αμνηστία και ζητείται από όσους έφυγαν να επιστρέψουν και να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους.

Αργότερα η Οθωμανοί παραχωρούν τα δικαιώματα στον εβραϊκής καταγωγής γάλλο υπήκοο Χανρίκο Μισραχή. Κάποια από τα δικαιώματα των μεταλλείων αργυρούχου μολύβδου στη Στρατονίκη (τότε Ίσβορος) εκχωρήθηκαν επίσης το 1888 στο Μπέη Νικολάκη Ψυχάρη, οθωμανό υπήκοο. Αργότερα, το 1893 τα προνόμια μεταβιβάστηκαν στη Γαλλοθωμανική «Ανώνυμη Οθωμανική Εταιρεία Κασσάνδρας». Το 1912, μετά την απελευθέρωση, τα μεταλλεία εξαγοράζονται από την Ελληνική Ανώνυμο Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο  πόλεμο η εταιρεία περνά στον Πρόδρομο Μποδοσάκη – Αθανασιάδη και το 1995 ακολουθεί η πώληση της στη καναδική εταιρεία TVX Gold Inc.

   Η μεταλλευτική περιοχή περιλαμβάνει : 317.000 στρέμματα μεταλλευτικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την ανατολική περιοχή. Το μεταλλείο των «Μαύρων Πετρών» Στρατονίκης που επαναλειτουργεί από το Σεπτέμβρη του 2005 και παράγει ψευδάργυρο, μόλυβδο και άργυρο. Το μεταλλείο και το εργοστάσιο εμπλουτισμού στην Ολυμπιάδα που είναι ανενεργό εξορυκτικά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το εργοστάσιο εμπλουτισμού στο Στρατώνι με τις λιμενικές εγκαταστάσεις καθώς και τις εγκαταστάσεις στη Μαντέμ Λάκκο.

   Στις 12 Δεκεμβρίου 2003, το Ελληνικό Δημόσιο αγοράζει τα μεταλλεία του Στρατονικού Όρους (πρώην μεταλλεία Κασσάνδρας) από την TVX Hellas έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ, παράλληλα τα μεταλλεία μαζί με άλλα 70 περιουσιακά στοιχεία όπως σπίτια, κτήρια, εκτάσεις γης σε Στρατώνι, Στρατονίκη, Ολυμπιάδα κλπ μεταπωλούνται από το Ελληνικό Δημόσιο στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» Α.Ε. με την ίδια τιμή , ενώ δεν πραγματοποιήθηκε δημόσιος διαγωνισμός όπως προβλέπεται από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Μαζί με όλα αυτά η εταιρεία «αγόρασε» και τον στοκαρισμένο αρσενοπυρίτη, στις εγκαταστάσεις στην Ολυμπιάδα που περιείχε χρυσό αξίας  40 εκατομμυρίων δολαρίων. Μετά από 6 μήνες η αγοραία αξία των στοιχείων ενεργητικού των μεταλλείων εκτιμήθηκε στα 408 εκατομμύρια ευρώ. Ενώ η συμφωνία μεταβίβασης (Ν.3220 /2004) προέβλεπε την αμνήστευση της εταιρείας.

  Η υπόθεση της μεταβίβασης οδήγησε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διότι θεωρήθηκε παράνομη η κρατική ενίσχυση. Τον Φεβρουάριο του 2011 η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» Α.Ε. έλαβε παράνομη κρατική ενίσχυση, την οποία η Ελλάδα οφείλει να την πάρει πίσω μαζί με τους τόκους.  Παράλληλα από το 2000 η ιδιοκτήτρια εταιρεία TVX HELLAS προχωρά, χωρίς άδεια, στην εκμετάλλευση του μεταλλείου «Μαύρες Πέτρες» που βρίσκεται εξ ολοκλήρου κάτω από το χωριό Στρατονίκη. Οι κάτοικοι ζουν εδώ και χρόνια με τα φουρνέλα και τις εκρήξεις κάτω από τα θεμέλια των σπιτιών τους. Πολλά σπίτια, εκκλησίες και το σχολείο εμφανίζουν ρωγμές και παρατηρούνται καθιζήσεις. Οι μαζικές αντιδράσεις των κατοίκων πέφτουν στο κενό και το 2002 ο υφυπουργός Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ , Αλέξανδρος Καλαφάτης, υπογράφει σχετική άδεια και «νομιμοποιεί» τη παράνομη εξόρυξη.

  Ο Δήμος Σταγείρων – Ακάνθου και οι κάτοικοι προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), τον ίδιο καιρό 4 διμοιρίες ΜΑΤ επί 8 μήνες στρατοπεδεύουν στο χωριό εποπτεύοντας και αστυνομεύοντας τους «τρομοκράτες» κατοίκους που προσπαθούν να προστατέψουν την αξιοπρέπεια τους και να σταματήσουν τις εκρήξεις που σε καθημερινή βάση λαμβάνουν χώρα στις στοές κάτω από τα πόδια τους. Τις επόμενες μέρες ακολουθούν συμπλοκές όπου συλλαμβάνονται 208 κάτοικοι και οδηγούνται κατηγορούμενοι στα ποινικά δικαστήρια. Και ενώ τα φουρνέλα και οι εκρήξεις συνεχίζονται τα ΜΜΕ δεν φαίνονται να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το όλο θέμα. Στις αρχές του 2002 βγαίνει η 613/2002 απόφαση του ΣτΕ όπου δικαιώνει τη προσφυγή των κατοίκων Σταγείρων – Ακανθού κατά της εγκατάστασης Μεταλλουργίας Χρυσού στο χωριό Ολυμπιάδα.

Στις 6 Δεκεμβρίου 2002 δημοσιεύεται επίσημα η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει παράνομη την εξόρυξη κάτω από τη Στρατονίκη. Με την ανοχή του Υπουργείου Ανάπτυξης και της Νομαρχίας Χαλκιδικής η TVX αγνοεί την απόφαση και συνεχίζει, ενώ στις 7 Ιανουαρίου 2003 το ίδιο υπουργείο αναγκάζεται και δίνει εντολή στην εταιρεία να σταματήσουν τα φουρνέλα και η εξόρυξη, η υπόθεση όμως δεν έχει κλείσει.

Στις 18 Φεβρουαρίου 2003 παρέχεται από τον ίδιο υφυπουργό του ΠΑΣΟΚ, νέα έγκριση εξόρυξης κάτω από τη Στρατονίκη. Οι κάτοικοι πάλι από την αρχή στρέφονται με νέα προσφυγή στο Συμβούλιο τ.Ε. Η TVX που έχει ήδη συγχωνευτεί  με τον μεταλλευτικό κολοσσό KINROSS αρνείται να κάνει χρήση της νέας άδειας εξόρυξης και θέτει τους 480 εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα, διαρρέει ότι θα καταθέσει αίτηση πτώχευσης.

  Αρχίζουν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενώ το Δεκέμβρη του 2003 μετά την πτώχευση της TVX η επιχείρηση αλλάζει ονομασία και ονομάζεται «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» με μετόχους την εταιρεία «ΑΚΤΩΡ» και την «European Goldfields». Ακολουθούν συμβάσεις με συμμετοχή της κυβέρνησης και ονόματα όπως Χρήστος Πάχτας, υφυπουργός Καλαφάτης… και η πονεμένη και πικρή ιστορία συνεχίζεται πάλι με φουρνέλα, εκρήξεις και απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του περιβάλλοντος.

Και με τούτα και με κείνα φτάσαμε στον Αύγουστο του 2012, το βουνό Κάκαβος οχυρώθηκε και σκάφτηκε όπως λένε οι κάτοικοι από τους «φουσκωτούς» που προσελήφθησαν από την νέα εταιρεία που ακούει στο όνομα “ELDORADO”. Φυλάνε λοιπόν το βουνό, το ερώτημα είναι από ποιους το φυλάνε και γιατί, όπως λέει και ο λαός «βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».  Σκάφτηκαν λοιπόν οι δρόμοι του βουνού για να μη μπορεί να ανεβεί επάνω αυτοκίνητο. Και όταν αποφάσισαν οι κάτοικοι να διαδηλώσουν ειρηνικά κάνοντας πορεία στο βουνό, οι Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης, τα γνωστά ΜΑΤ με υπερβάλλοντα ζήλο τους υποδέχτηκαν με χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, απαγορευμένα χημικά και ξυλοδαρμούς. Το δε βράδυ όταν ξανά οι κάτοικοι προσπάθησαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά στην πλατεία της Ιερισσού, τότε τα ΜΑΤ και πάλι με περισσότερο υπερβάλλοντα ζήλο απάντησαν όπως και το πρωί μόνο που αυτή τη φορά το μενού είχε και πολλές σφαίρες από καουτσούκ! Και όλα αυτά σε μια πλατεία γεμάτη με ανθρώπους κάθε ηλικίας, κάποιοι από αυτούς μάλιστα έπιναν καφέ στα γύρω καφενεία! Όταν οι κάτοικοι ρώτησαν γιατί μας χτυπάτε, η απάντηση από τα ΜΑΤ ήταν

-«γιατί βάλατε φωτιά το Δημαρχείο»,

Κάτοικοι: «μα να το Δημαρχείο κοιτάξτε το είναι απείραχτο»

ΜΑΤ:     «εμείς δε γνωρίζουμε τίποτε, έτσι μας πληροφόρησε η τοπική αστυνομία»

Και το γλέντι συνεχίστηκε με τα χημικά και τις σφαίρες να πέφτουν, μέχρι, που όπως ακούστηκε κάποιοι κάτοικοι πήραν τις καραμπίνες και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα. Κάπως έτσι τελείωσε η διαμαρτυρία.

Σεπτέμβρης 2012, οι κάτοικοι προσπάθησαν ξανά να κάνουν ειρηνική πορεία στο βουνό και πάλι η απάντηση ήταν χημικά, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, συλλήψεις και ξυλοδαρμός.    

Σεπτέμβρης 2012, το λεωφορείο της γραμμής Θεσσαλονίκη Ουρανούπολη κατηφόριζε διασχίζοντας  το βουνό Κάκαβος. Το τοπίο ήταν καταπράσινο και μια γαλήνια ηρεμία κυρίευε τη ψυχή σου όταν άφηνες το βλέμμα σου να χαθεί στα πανύψηλα φουντωτά δέντρα που το μέγεθος κάθε κορμού μαρτυρούσε ότι κάθε δέντρο κουβαλούσε πολλές δεκαετίες ζωής στη πλάτη του. Και σε κάποια στροφή φάνηκε η κατάντια της χώρας και του σημερινού νεοέλληνα.  Φουσκωτοί με στολές εκτελούσαν τις εντολές των αφεντικών τους, δίπλα σε σιδερένιες μπάρες εμποδίζοντας την είσοδο σε αυτό που ονομάζεται Εθνικός Δρυμός, σε αυτό που πριν μερικά χρόνια ανακηρύχτηκε προστατευόμενο δάσος από την NATURA (Στρατονικό Όρος – NATURA 2000).

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ;

  Για να δημιουργηθεί  μια ωρολογιακή βόμβα η οποία αργά η γρήγορα θα προκαλέσει αλυσιδωτές, ανεξέλεγκτες και μη αντιστρέψιμες καταστάσεις με τραγικά και καταστροφικά αποτελέσματα.

 Για να δημιουργηθούν λίμνες με αρσενικό και κυάνιο και εκτεταμένη ρύπανση από βαρέα μέταλλα όπως  μόλυβδο, κάδμιο, υδράργυρο, χαλκό.

Για να δημιουργηθούν τεράστια νέφη με αιωρούμενα σωματίδια βαρέων μετάλλων με σκόνη η οποία με τη βοήθεια του αέρα θα μπορεί να μεταφερθεί σε μεγάλες αποστάσεις (η σκόνη μόνο από το μεταλλείο των Σκουριών θα ανέρχεται σε 3.116 τόνους ανά ώρα).

  Σύμφωνα με τον καθηγητή Δ. Καραμούζη της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ: « Η πτώση του υδροφόρου και η μείωση της υδροφορίας θα είναι πολύ μεγάλες λόγο της άντλησης νερών για τις ανάγκες των μεταλλείων. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ακυρωθεί το υδατικό απόθεμα του φράγματος του Χαβριά, λόγω εισροής βαρέων μετάλλων με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία».

 Και μια που έγινε αναφορά πάνω σε θέματα υγείας, η περιβαλλοντολογική ρύπανση με βαρέα μέταλλα (υδράργυρος, αρσενικό, μόλυβδος, κάδμιο, χαλκός καθώς και θειικό οξύ), προκαλεί ανεξέλεγκτες επιπτώσεις τόσο στη διατροφική αλυσίδα όσο και στο περιβάλλον με πρόκληση ασθενειών όπως ηπατικές βλάβες, επιδράσεις στο νευρικό σύστημα ιδιαίτερα των παιδιών, γαστρεντερίτιδα, κίρρωση του ήπατος, νεφρικές βλάβες, αναιμία, ίκτερος, νεφρίτιδα, καρκίνος. Και εδώ ας κάνουμε μια ερώτηση στους εαυτούς μας: αξίζει όλο το χρυσάφι για οδηγηθούν κάποια παιδιά στη λευχαιμία, στις χημειοθεραπείες και στο σίγουρο θάνατο;

Σκοπεύουν να κατασκευάσουν μια τεράστια δεξαμενή (χαβούζα) επικίνδυνων αποβλήτων εκμεταλλευόμενοι τη φυσική διαμόρφωση  του εδάφους, έτσι καταστρέφοντας 700 στρέμματα δάσους και χτίζοντας ένα φράγμα 90 μέτρα θα «φιλοξενούν» 20 εκατομμύρια τόνους δηλητήριο σε υγρή μορφή, αυτά θα είναι τα απόβλητα. Εδώ όμως βλέπουμε άλλο ένα στοιχείο εγκληματικής αδιαφορίας στο βωμό του κέρδους:

  Στις 26 Σεπτεμβρίου 1932 η Ιερισσός ισοπεδώθηκε ύστερα από ένα καταστροφικό σεισμό από το ενεργό σεισμικό ρήγμα Στρατωνίου – Βαρβάρας. Στις 27 Μαρτίου 2011 στις 6 το πρωί το ρήγμα αυτό έδωσε μια  σεισμική δόνηση 2.5 ρίχτερ. Η δόνηση αυτή μπορεί να ήταν ασθενής όμως δεν παύει η περιοχή να είναι σεισμογενής. Αναφορές λένε ότι σε κάποια καταστροφή του φράγματος το περιεχόμενο της χαβούζας θα καταλήξει στη θάλασσα. Τότε πλέον δε θα μιλάμε για την πλήρη καταστροφή του κόλπου της Ιερισσού, αλλά για καταστροφική  ρύπανση ολόκληρου του Αιγαίου πελάγους.

Ο καθηγητής μελισσοκομίας Θρασύβουλος Ανδρέας αναφέρεται σε απόσπασμα από το πόρισμα επιτροπής διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης: Υπολογίζεται ότι το 65% της ετήσιας παραγωγής μελιού στην Ελλάδα παράγεται από τα πευκοδάση. Η Χαλκιδική μαζί με τη Θάσο είναι οι κυριότερες μελισσοκομικές περιοχές της χώρας μας για την παραγωγή πευκόμελου. Ο αριθμός των κυψελών στη Χαλκιδική αυξάνεται σημαντικά το φθινόπωρο όταν μεταφέρονται κυψέλες από όλη την Ελλάδα για την εκμετάλλευση των πεύκων. Παράλληλα με την πεύκη ο Χολομώντας (όρος Υψίζων) καλύπτεται από πυκνή βλάστηση φυλλοβόλων δέντρων, με καστανιές, αγριοφουντουκιές, ρείκια, κουμαριές, κουτσουπιές, σμυρνιές και άλλα φυτά τα οποία συντηρούν ένα μεγάλο αριθμό μελισσών της Χαλκιδικής καθώς και άλλων περιοχών. Οι συνέπειες της επέκτασης της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Β.Α Χαλκιδική θα είναι καταστροφική για τη μελισσοκομία όχι μόνο της περιοχής και του νομού αλλά και όλης της χώρας, λόγω της αιωρούμενης σκόνης, των βαρέων μετάλλων, της αποψίλωσης της δασικής βλάστησης, των διαφόρων ασθενειών που θα προσβάλουν τις μέλισσες όταν αυτές θα είναι καταπονημένες λόγω έλλειψης τροφής, νερού και μόλυνσης αέρα και τροφής. Επίσης θα υπάρξουν επιπτώσεις στη καλλιέργεια καθώς και στη αυτοφυή βλάστηση λόγω της μείωσης των εντόμων επικονιαστών που βοηθούν στον πολλαπλασιασμό των φυτών μέσω της επικονίασης.

Το Στρατώνι μετατρέπεται σε λιμάνι βαριάς βιομηχανίας (Μελέτη Περιβαλλοντολογικών Επιπτώσεων της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» Α.Ε.). Με δεδομένη τη φυσική διαμόρφωση του Στρατωνίου, η παραλία Στρατωνίου και η ευρύτερη έκταση της θα μετατραπούν σε αποθηκευτικούς / λειτουργικούς χώρους εξυπηρέτησης φορτηγών πλοίων και δεξαμενοπλοίων θειικού οξέως. Γίνεται προφανές ότι ο κόλπος τις Ιερισσού και οι ακτές του θα απαξιωθούν τουριστικά και αλιευτικά με τεράστια ζημία για τους κατοίκους. Θα κατασκευαστεί εργοστάσιο παραγωγής θειικού οξέως 450.000 τόνων το χρόνο όπου θα μεταφέρεται με αγωγό στο Στρατώνι.

Και δυστυχώς παρ’ όλες τις μη αναστρέψιμες βλάβες που προκαλούνται στο περιβάλλον και κατ΄  επέκταση  στην ανθρώπινη υγεία οι εταιρείες που είναι υπαίτιες απαλλάσσονται προκαταβολικά από κάθε ευθύνη ακόμη και για μελλοντικές ζημιές.

-«..ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΦΙΛΙΚΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕ ΚΥΑΝΙΟΥΧΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΚΑΛΙΟΥ ή ΝΑΤΡΙΟΥ» (ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ - EUROMINE- , 2010.

-«..ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ..ΟΤΑΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΕ ΕΝΑΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΓΙΑ ΟΤΗΔΗΠΟΤΕ  ΚΑΙ  ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ  ΕΜΕΙΣ  ΝΑ  ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ  ΤΑ  ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ...ΚΑΙ  ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ  ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ, ΟΤΙ  ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΓΙΑΤΙ  ΟΙ  ΖΗΜΙΕΣ  ΟΙ  ΟΠΟΙΕΣ  ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ  ΕΙΝΑΙ  ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΕΣ».

ΘΕΟΧΑΡΗΣ  ΖΑΓΚΑΣ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΑΣΟΛΟΓΙΑΣ & ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, Α.Π.Θ.

ΚΑΙ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ:

ΤΕΛΙΚΑ  ΟΙ  ΘΕΣΕΙΣ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ  ΠΟΥ  ΘΑ  ΧΑΘΟΥΝ  ΕΙΝΑΙ  ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ  ΠΟΥ  ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ. ΤΟΜΕΙΣ ΟΠΩΣ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ, ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ, ΑΛΙΕΙΑ και ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.

  Η Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ «ΕΧΑΣΕ» ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕ 317.000 ΣΤΡΕΜΑΤΑ ΓΗΣ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑΝ «ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ». Ο ΝΟΜΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ  Η  ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ. (Αλλά ακόμη και αν δεν παρεμποδίζεται «η μεταλλεία», από μόνη της αφανίζει τους παραπάνω τομείς!).

Όσο για τα κέρδη που θα αποκομίσει το Ελληνικό κράτος από όλη αυτή τη καταστροφή είναι μάλλον μηδαμινά σε σχέση με αυτό που πάει να συμβεί.

ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.

Και εδώ ας κάνουμε πάλι την ίδια  ερώτηση στους εαυτούς μας: αξίζει όλο το χρυσάφι για να οδηγηθεί έστω και ένα παιδί στη λευχαιμία, στις χημειοθεραπείες και στο σίγουρο θάνατο; (πόσο μάλλον αν αυτό το παιδί μπορεί να είναι το δικό μας;)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Φυλλάδιο: «Η καταστροφή της Χαλκιδικής ξεκίνησε». Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής ενάντια στη Μεταλλουργία Χρυσού.
• Φυλλάδιο: Συντονιστικό Φορέων και Συλλόγων Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων – Ακάνθου, Επιτροπή Αγώνα   Μεγάλης Παναγιάς, Ενεργοί Πολίτες Δημοτικής Ενότητας Αρναίας.
• Φυλλάδιο: «Μοχλός ανάπτυξης ο πολιτισμός», ημερίδα υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.
• Φυλλάδιο: «Ο βιασμός ενός τόπου», από τη συνάντηση ενημέρωσης και διαλόγου 26/2/2007. Επιτροπή Αγώνα Στρατονίκης. Περιβαλλοντολογικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος «Ίσβορος».
• Διαδίκτυο.