Κεντρική ομιλία στο Λευκό Πύργο. Του Χαράλαμπου Λαζαρίδη

Από antigoldgreece

Μετά τη Μεγαλειώδη Πορεία Διαμαρτυρίας ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού

Χαράλαμπος Ν. Λαζαρίδης,

Καθηγητής Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.

Φίλες και φίλοι, ενεργοί πολίτες της Χαλκιδικής, της Θεσσαλονίκης, της Β. Ελλάδας,

Εκ μέρους των συντονιστικών επιτροπών και όλων των φορέων που συν-διοργάνωσαν τη σημερινή μεγαλειώδη πορεία διαμαρτυρίας, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ενεργό συμμετοχή σας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ ιδιαίτερα στους νέους μας για τη δυναμική τους παρουσία και την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν μέχρι τέλους το δίκιο του αγώνα μας.

Όλοι μαζί οφείλουμε να στείλουμε κάποια σημαντικά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις:

Στους πολιτικούς υπεύθυνους του σκανδάλου των μεταλλείων χρυσού δηλώνουμε ότι κάνανε μεγάλο λάθος όταν σχεδίασαν την καταστροφή της Χαλκιδικής, του Κιλκίς, της Ροδόπης, του Έβρου και την βάπτισαν «ανάπτυξη»

Κάνανε τραγικό λάθος όταν διέγραψαν την ιστορία και τον πολιτισμό της ΒΑ Χαλκιδικής και αποφάσισαν να την χαρακτηρίσουν «μεταλλευτική περιοχή», επιτρέποντας έντονα ρυπογόνες δραστηριότητες (ανοιχτή εξόρυξη, εγκαταστάσεις εμπλουτισμού, τέλματα δηλητηριασμένων αποβλήτων), δίπλα στη γενέτειρα του Αριστοτέλη, μπροστά στην πύλη εισόδου στο Άγιον Όρος, την παγκόσμια κιβωτό της Ορθοδοξίας.

Κάνανε τεράστιο λάθος όταν αγνόησαν το λαό της Χαλκιδικής και των άλλων περιοχών και του στέρησαν το δικαίωμα ανοιχτής διαβούλευσης και συναπόφασης για την πορεία και το μέλλον του τόπου τους.

Γιατί κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει άνωθεν «σχέδια ανάπτυξης» μιας τοπικής κοινωνίας, αφού έτσι παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι η δημοκρατία και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των τοπικών κοινωνιών. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί της δυνάμεις καταστολής (τα ΜΑΤ) ενάντια σε ειρηνικά διαμαρτυρόμενους πολίτες, όταν θέλουν να επισκεφθούν το βουνό τους για να δουν με τα μάτια τους την καταστροφή που γίνεται.

Πρόδωσαν τον Ελληνικό λαό όταν παραβίασαν το Σύνταγμα και επέτρεψαν την καταστροφή μιας προικισμένης περιοχής, απαλλάσσοντας με νόμο τους επίδοξους χρυσοθήρες από κάθε ευθύνη αποκατάστασης του κατεστραμμένου τοπίου.

Στους τοπικούς άρχοντες δηλώνουμε ότι κάνουν τραγικό λάθος να συνοδοιπορούν με τους επίδοξους χρυσοθήρες ενάντια στην τοπική κοινωνία την οποία ορκίστηκαν να υπηρετήσουν. Αν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι διερράγη η σχέση εμπιστοσύνης με τον λαό της περιοχής, ας τολμήσουν να διεξάγουν δημοψήφισμα. Τότε θα καταλάβουν ότι έχασαν προ πολλού τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας και στηρίζονται από μια μικρή μειοψηφία την οποία μόνον εκπροσωπούν. Αν είχαν στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία, θα έπρεπε άμεσα να παραιτηθούν για να δώσουν τη δυνατότητα εκλογής μιας νέας διοίκησης, που θα αγωνισθεί μαζί με τους πολίτες και τους φορείς του τόπου για την προστασία και τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής.

Στην «εταιρεία» δηλώνουμε ότι σύντομα θα αποδειχθεί «άνθρακας ο θησαυρός», γιατί Καναδοί όντες (στην πλειοψηφία) δεν γνωρίζουν καλά Ελληνική ιστορία, ούτε φυσικά και πώς αγωνίζεται ο Ελληνικός λαός δίπλα στο δικό του ΟΧΙ.

Τους απελπισμένους άνεργους της περιοχής καλούμε να αναλογιστούν το τεράστιο, το απαγορευτικό κόστος της θέσης εργασίας που τους υπόσχονται, καθώς η περιβαλλοντική καταστροφή στην οποία θα συμμετέχουν θα οδηγήσει σε απώλεια χιλιάδων υφιστάμενων θέσεων εργασίας στον τουρισμό, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την αλιεία, και κάθε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα. Η δική τους θέση δουλειάς θα στείλει στην ανεργία χιλιάδες συμπατριώτες τους! Όταν η πανέμορφη Χαλκιδική μετατραπεί σε να απέραντο ανοιχτό μεταλλείο με διάσπαρτες δεξαμενές και φράγματα δηλητηριασμένων αποβλήτων, τότε θα καταλάβουν ότι κατέστρεψαν το σπίτι τους και πρέπει να βρουν καινούργιο σπίτι, να μετακομίσουν σε άλλη περιοχή. Θα ήταν ενδιαφέρον πράγματι να σκεφτούν και να μας πουν αν θα δεχόταν να εργαστούν με αμοιβή στην κατεδάφιση του σπιτιού τους, γιατί αυτό ουσιαστικά θα κληθούν να κάνουν.

Στους πολίτες της Χαλκιδικής, της Θεσσαλονίκης και ολόκληρης της Β. Ελλάδας επισημαίνουμε ότι η καταστροφή της Χαλκιδικής και των άλλων περιοχών με χρυσό δεν αφορά μόνον τις περιοχές αυτές, μας αφορά όλους. Γιατί ακόμα κι αν κλείσουμε τα μάτια στην τοπική καταστροφή, η σκόνη με τα βαρέα μέταλλα και η όξινη βροχή δεν έχουν σύνορα. Θα ταξιδέψουν με τον άνεμο και θα πέσουν χωρίς διάκριση «επί δικαίους και αδίκους». Η Σαχάρα απέχει από τη Θεσσαλονίκη 1.100 χλμ, ενώ η Χαλκιδική απέχει 60 χλμ και το Κιλκίς 40 χλμ. «Θεσσαλονίκη ξύπνα, στη σκόνη θα πνιγείς, από τα μεταλλεία Κιλκίς – Χαλκιδικής». Η μεταλλουργεία χρυσού απειλεί να μετατρέψει τη Β. Ελλάδα σε χαβούζα των Βαλκανίων. Αν δεν το καταλάβουμε και δεν παλέψουμε για τα δικαιώματά μας, με πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στη βιώσιμη ανάπτυξη μέσα σε ένα υγιές και αειφόρο περιβάλλον, τότε θα είμαστε άξιοι της τραγικής μας μοίρας. Είναι καιρός να αλλάξουμε ριζικά τρόπο σκέψης και δράσης, να σταματήσουμε να είμαστε αδιάφοροι ιδιώτες για να γίνουμε επιτέλους ενεργοί πολίτες, που έχουν άποψη να καταθέσουν και ρόλο να παίξουν στα ζητήματα που τους αφορούν.

Γιατί τελικά ο κόσμος είμαστε όλοι εμείς. Και ποτέ «δεν θα βγεί ο κόσμος στο δρόμο», αν δεν βγούμε πρώτα εμείς. Γιατί τελικά θα έχουμε αυτό που μας αξίζει και τίποτα περισσότερο. Η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ποτέ δε χαρίστηκαν! Παντού και πάντα κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες.

Φίλες και φίλοι,

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ζει μια πρωτοφανή για την ιστορία της κρίση. Μια κρίση λειτουργίας θεσμών και αξιών, που έχει βαθιά τις ρίζες της στην πνευματική απαξίωση των ηγετών της και το σταδιακό εκμαυλισμό πολιτών, ιδιωτών και κρατικών λειτουργών, σε ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.

Η Ελληνική κρίση είναι κατ’ εξοχήν κρίση αξιών, είναι καθαρά πνευματική κρίση, αφού αυτοί που ορκίστηκαν να υπηρετήσουν τον Ελληνικό λαό, τον πρόδωσαν, τον εξαπάτησαν, τον οδήγησαν στην οικονομική εξαθλίωση, στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς του, τα αδιέξοδα και την απελπισία. Ξεδιάντροπα μας κοροϊδεύουν λέγοντας ότι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αλλά αυτό δεν μπορεί να διορθώσει τη δυστυχία που ζούμε ούτε βέβαια να επαναφέρει τις ζωές των απελπισμένων που καθημερινά χάνονται.

Μέσα σ’ αυτό το βαθιά διεφθαρμένο πολιτικό περιβάλλον διαπράχθηκε ένα τεράστιο, ένα ασύλληπτου μεγέθους, πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο, που ταλανίζει την ιδιαίτερη πατρίδα μας, τη Χαλκιδική, και απειλεί με βιβλική καταστροφή ολόκληρη τη Β. Ελλάδα.

Μια πολύ σύντομη ιστορική αναδρομή στα γεγονότα.

Δεκέμβριος 2003: Σκανδαλώδης παραχώρηση τεράστιας κρατικής περιουσίας σε ιδιωτικά συμφέροντα σε τιμή που βρίσκεται τουλάχιστον 200 φορές κάτω από την εκτιμώμενη αξία της. Η σύμβαση αφορά την εξόρυξη μεταλλευμάτων σε μια πανέμορφη ορεινή περιοχή της Β.Α. Χαλκιδικής με έκταση 317.000 στρεμ., όπου περιλαμβάνονται αρχέγονα δάση. Με νόμο η περιοχή χαρακτηρίζεται ως «μεταλλευτική» και απαγορεύεται η ανάπτυξη κάθε άλλης δραστηριότητας, αν παρεμποδίζεται η μεταλλεία!

Η παραχώρηση έγινε αυθαίρετα και επιλεκτικά, χωρίς ανοικτό πλειοδοτικό διαγωνισμό που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα της χώρας μας, χωρίς δικαιώματα συμμετοχής του κράτους στα κέρδη της εξόρυξης, χωρίς υποχρεώσεις ή δεσμεύσεις της εταιρείας να αποκαταστήσει τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις προκύψουν στο περιβάλλον. Σε άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία, το κράτος εξασφάλισε ένα αξιοπρεπές μέρισμα 20% στον εξορυσσόμενο χρυσό. Εμείς τους τα χαρίζουμε.

Ενώ η αγοράστρια εταιρεία εξαγόρασε την κρατική περιουσία με μόλις 11 εκ. Ευρώ – 1400 φορές κάτω από την εκτιμώμενη αξία των μετάλλων που σκοπεύει να εξορύξει – η σημερινή χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας βρίσκεται στα 2,3 δισ. Ευρώ, με εκτιμώμενη αξία μετάλλων 15,5 δισ. Ευρώ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε ότι το τίμημα είναι εξαιρετικά χαμηλό και κάλεσε την Εταιρεία να πληρώσει πρόστιμο 15,34 εκ. Ευρώ στο Ελληνικό δημόσιο. Το καταπληκτικό και πρωτάκουστο: αντί να προσφύγει η Εταιρεία για άρση του προστίμου, προσέφυγε η ίδια η κυβέρνηση εναντίον της απόφασης αυτής. Τόσος πόνος για την Εταιρεία ή τόσο πολύ μας περίσσευαν τα 15,5 εκατ. Ευρώ;!

Μερικά χρόνια μετά, οι Ελληνικές κυβερνήσεις υπογράφουν αλλεπάλληλα μνημόνια οικονομικής υποδούλωσης του Ελληνικού λαού στους Ευρωπαίους «συνεταίρους». Από τη μια δωρίζουν εθνικό πλούτο δισ. Ευρώ και από την άλλη κόβουν οριζόντια μισθούς και συντάξεις, οδηγώντας τον Ελληνικό λαό στην απόλυτη εξαθλίωση και την απόγνωση.Αυτά που παλιότερα γινόταν σε τρίτες χώρες με δικτατορικά καθεστώτα, σήμερα συμβαίνουν στη χώρα μας, τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον πολιτισμό.

Μακάρι όμως να μέναμε στο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο με τις όποιες συνέπειες για τον τόπο και το λαό μας. Τώρα που προχωρά η υλοποίηση των σχεδίων τους έρχονται τα χειρότερα.

Η περιοχή μας, προικισμένη με σπάνιες φυσικές ομορφιές, πλούσια ιστορία και πολιτισμική κληρονομιά, δεκαετίες εγκαταλελειμμένη χωρίς καμία προσπάθεια βιώσιμης ανάπτυξης (τυχαίο; γιατί άραγε;), βιώνει τη σκληρή πραγματικότητα μιας αυξανόμενης ανεργίας που πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τους νέους μας. Θαυμάσια ευκαιρία για την «εταιρεία» και τους προστάτες της να υλοποιήσουν τα σατανικά σχέδιά τους. Υπόσχονται «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» της περιοχής με χιλιάδες άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας. Προσλαμβάνουν απελπισμένους άνεργους κατοίκους της περιοχής και, αφού τους κάνουν «γενίτσαρους», τους ρίχνουν ενάντια στην τοπική κοινωνία, προκαλώντας σοβαρό ρήγμα στον κοινωνικό ιστό.

Τους έβαλαν να καταστρέψουν ένα πανέμορφο δάσος, τροφό και πάροχο πλείστων όσων αγαθών, για να μπορέσουν αύριο να το ξεκοιλιάσουν με τόνους εκρηκτικά, να αλέσουν εκατ. τόνους πολύτιμου εδάφους, που θα το επεξεργαστούν με θανατηφόρα κυανιούχα για να παραλάβουν λιγότερο από 1 γρ. χρυσού ανά τόνο εδάφους(υπολογίστε τα εκατομμύρια τόνους εδάφους για παραλαβή των προσδοκώμενων τόνων χρυσού). Η σκόνη με τα βαρέα μέταλλα θα καλύψει όλη την περιοχή, δένδρα, καλλιέργειες, ζώα, ανθρώπους, σπίτια, νερά και όταν φυσάνε δυνατοί άνεμοι θα μεταφέρεται σε μεγάλες αποστάσεις, σε ολόκληρη τη Χαλκιδική και τις γύρω πόλεις, με πρώτη και καλύτερη την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Μιλώντας για νερά, οφείλουμε να επισημάνουμε το τεράστιο πρόβλημα της αναμενόμενης λειψυδρίας, διότι: Για να στεγνώσει το έδαφος και να αλεσθεί, πρέπει οπωσδήποτε να στραγγιστεί. Άρα μετά το ξεκοίλιασμα του βουνού, οι εργάτες – κάτοικοι των γύρω χωριών θα αναλάβουν να ανοίξουν βαθιά πηγάδια (κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας) γύρω από τον κρατήρα και να πετάξουν στη θάλασσα όλο το απόθεμα νερού του Κάκαβου και της οροσειράς, να πετάξουν δηλαδή το νερό τους και να πίνουν εμφιαλωμένο, αφού ό,τι νερό μείνει θα μολυνθεί από τα κυανιούχα, τα βαρέα μέταλλα και το βιτριόλι, άρα θα είναι ακατάλληλο για οποιαδήποτε χρήση, ακόμα και για πλύσιμο.

Και μετά; Δυστυχώς δεν υπάρχει μετά, αφού ο τόπος θα έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά και δεν θα μπορεί να φιλοξενήσει καμία μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας. Κάθε άλλη δραστηριότητα αναγκαστικά θα σταματήσει, άρα οι υποσχόμενες θέσεις εργασίας δεν θα είναι πρόσθετες (νέες) θέσεις εργασίας, αλλά θα είναι προσωρινές θέσεις εκτέλεσης ενός καταστροφικού έργου σε βάρος της περιοχής, που θα ακυρώσουν σταδιακά αλλά σίγουραχιλιάδες υφιστάμενες θέσεις εργασίας. Η περιοχή μετά από 10 χρόνια θα μοιάζει με μια νέα Χιροσίμα, και δεν θα έχει καμία δυνατότητα ανάκαμψης. Και οι κάτοικοι, όσοι θα έχουν μείνει, αναγκαστικά θα πρέπει να μετακομίσουν. Μιλάμε για «αναλώσιμο περιβάλλον», για αναλώσιμους τόπους διαβίωσης και για «αναλώσιμους ανθρώπους», αφού οι επιπτώσεις υγείας ειδικά στους εργαζόμενους αλλά και στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής θα είναι δραματικές.Αν αυτό δεν είναι τρέλα, τι μπορεί να είναι;

Σε πρόσφατη συνέντευξή του (5.11.12) ο παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς είπε: «.θα αλλάξουν όλα, θα αλλάξουν ακόμα και οι άνθρωποι.». Με τα δικά του λόγια: “…γιατί νομίζω ότι θα είναι μεγάλη η καταστροφή. ‘Οχι μόνο το πεδίο θα αλλάξει, και η θάλασσα θα αλλάξει, θα γίνει καταστροφή τέλεια. Και οι άνθρωποι θα αλλάξουν. Το χειρότερο που μπορεί να γίνει για λίγο χρυσό. Και επιπλέον ο χρυσός και τα λεφτά δεν θα πάνε στην Ελλάδα…» (http://thessalonikimesaapoeikones.blogspot.gr/)

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο της προδοσίας του Ελληνικού λαού, εξασφάλισε ακόμα και την αθώωση της Εταιρείας για την επερχόμενη, αδιαμφισβήτητη καταστροφή.

Στο νόμο 3220/2004 (ΦΕΚ15Α/28.1.2004) με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση Μεταβίβασης αναφέρεται ρητά (σελ. 349) ότι:

«η αγοράστρια δεν έχει υποχρέωση και ευθύνη για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος εν γένει ή απορρέουσα από τον Μεταλλευτικό Κώδικα, τον Κ.Μ.Λ.Ε., την Κ.Υ.Α. περιβαλλοντικών όρων, τις εγκρίσεις τεχνικών μελετών και τις λοιπές εν γένει διοικητικές πράξεις, εγκρίσεις ή άδειες μετά από την αναστροφή της πώλησης σύμφωνα με το άθρο 4 της παρούσης»

Αν είναι δυνατόν! Να θεσμοθετεί το κράτος την άδεια καταστροφής του περιβάλλοντος, αντί να θεσμοθετεί αυστηρά την προστασία του, όπως ρητά ορίζει το Σύνταγμα.

Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπατριώτες,

Ζούμε σε μια εποχή πολιτικού πρωτογονισμού!..

Αντί οι τοπικοί άρχοντες να μοχθούν για την ευημερία της περιοχής τους μέσα από τη βιώσιμη ανάπτυξη και την επίλυση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, συνεργούν στην πλήρη καταστροφή του τόπου τους και γίνονται οι ίδιοι τεράστιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Άραγε ποιους εκπροσωπούν και ποιους στ’ αλήθεια υπηρετούν;

Και τίθεται εκ των πραγμάτων το ερώτημα:

Όταν οι φύλακες μας προδίδουν, ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

Και επιπλέον, αν έστω και μια μερίδα της τοπικής κοινωνίας έχει τέτοια σύγχυση προσανατολισμού, ώστε όχι μόνο να επιτρέπει, αλλά να συμμετέχει στην καταστροφή του τόπου της, διερωτάται κανείς:

Ποιοι είμαστε τελικά και πού πάμε;

Είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη που αγωνίζονται για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης; Ή μήπως είμαστε «Ελληνόφωνοι απάτριδες των Νοτίων Βαλκανίων» (κατά Γιανναρά);

Μήπως μας αντιμετωπίζουν σαν ινδιάνους ιθαγενείς και προσπαθούν να μας ξεγελάσουν με αστραφτερές χάνδρες και καθρεφτάκια για να μας πάρουν το χρυσό; Τώρα βέβαια οι χάνδρες έγιναν «θέσεις εργασίας» και τα καθρεφτάκια «ανταποδοτικά οφέλη». Άλλες εποχές, άλλες αξίες, τα ίδια όμως ήθη!

Τελικά, όσοι αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της απειλής και της απάτης οφείλουμε να παλέψουμε για το αυτονόητο: για το θεμελιώδες δικαίωμα των τοπικών κοινωνιών να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους και να αποφασίζουν οι ίδιες για τη στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής τους.

Σ’ αυτούς που θέλουν να βιάσουν και να καταστρέψουν τη Χαλκιδική μας και σε όλους τους συνεργούς τους, απαντούμε με το δικό μας θέλω για το δικό μας δικαίωμα στη ζωή: Θέλουμε τα δάση μας, τη γη μας, το νερό. Δε θέλουμε τον τάφο μας φτιαγμένο από χρυσό.

Θα ήθελα να κλείσω με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που αφορά εναλλακτικές μορφές βιώσιμης ανάπτυξης. Δίπλα στις υφιστάμενες θέσεις εργασίας, προβάλουν αξιόλογες δυνατότητες για περισσότερες, πραγματικά νέες θέσεις μέσα από την αξιοποίηση του πλούσιου εδαφοκλιματικού υπόβαθρου της περιοχής. H παραγωγή «καθαρών» φυτικών και ζωϊκών προϊόντων υψηλής ποιότητας, τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα μεταποίησης, δίνουν ασφαλή προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης σε ολόκληρη την Ελληνική ύπαιθρο. Όλοι μαζί μπορούμε να αναδείξουμε τις εναλλακτικές δυνατότητες βιώσιμης ανάπτυξης μέσα από ένα Αναπτυξιακό Συνέδριο, όπου θα παρουσιαστούν συγκεκριμένες προτάσεις και επιτυχημένα παραδείγματα αναπτυξιακών παρεμβάσεων τύπου κοινότητας Ανάβρας (Αλμυρού).

Φίλες και φίλοι,

Ο χρυσός της Χαλκιδικής δεν βρίσκεται κρυμμένος στα σπλάχνα της, βρίσκεται και αστράφτει στην επιφάνειά της, αρκεί να έχουμε τα μάτια της λογικής και της επίγνωσης για να τον δούμε. Το περιβάλλον είναι ο Χρυσός και το μέλλον των παιδιών μας. Όλοι μαζί μπορούμε να τα προστατέψουμε από τους προδότες της πατρίδας μας και τους επίδοξους χρυσοθήρες.

Το απέδειξαν πριν μερικά χρόνια οι κάτοικοι της Ολυμπιάδας, όταν με τη σθεναρή τους στάση ανάγκασαν την TVX να εγκαταλείψει τα καταστροφικά σχέδιά της και να αποχωρήσει οριστικά από τη Χαλκιδική.

Το απέδειξαν οι ενεργοί πολίτες της Ρόδου που μόλις προχθές κατάφεραν να σταματήσουν με απόφαση του ΣτΕ την εγκατάσταση νέας ρυπογόνου μονάδας της ΔΕΗ.

Στην απόφαση του ΣτΕ διατυπώνεται η σύσταση, τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας «να λαμβάνουν προεχόντως υπόψη τους την τυχόν ύπαρξη ιδιαιτέρου κινδύνου για το φυσικό περιβάλλον από την κατασκευή και λειτουργία συγκεκριμένου έργου ή την ανάπτυξη συγκεκριμένης δραστηριότητας».

Ελπιδοφόρο μήνυμα για θετική έκβαση της δικής μας προσφυγής στο ΣτΕ, σε μια περίπτωση δυσανάλογα μεγαλύτερης περιβαλλοντικής απειλής από εκείνη της Ρόδου.

Φίλες και φίλοι συναγωνιστές,

Ο αγώνας μας είναι αγώνας ιερός και δίκαιος, γιατί παλεύουμε για τα αυτονόητα: για το δικαίωμα στη ζωή και για τα ανθρώπινα δικαιώματα που παραβιάζονται βάναυσα στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων και άνομων οικονομικών συμφερόντων.

Όλοι μαζί μπορούμε και το οφείλουμε στα παιδιά μας, γιατί το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους παππούδες μας για να το καταστρέψουμε, το δανειστήκαμε από τα εγγόνια μας για να το διαχειριστούμε με σοφία και σύνεση και να τους το παραδώσουμε άθικτο και φυσικό, όπως ακριβώς το παραλάβαμε.

Ο καθένας από μας οφείλει να ενημερωθεί επαρκώς και να γίνει φορέας ενημέρωσης των συμπολιτών του. Γιατί η άγνοια σκοτώνει και η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.

Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού ορκιζόμαστε να αγωνιστούμε σταθερά μέχρι την τελική νίκη.

Θεσσαλονίκη, 24.11.2012