Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής: Θέμα πολιτικό και υπαρξιακό, μα προπαντός σκάνδαλο εγκληματικό. (Μέρος δεύτερο)

(Μια συνολική θεώρηση του θέματος και μια πρόταση δράσης για θετική διέξοδο)

1.      Το οικονομικό σκάνδαλο και οι προεκτάσεις του. 
Το θέμα -εκτός από ανθρωπινο-υπαρξιακό όπως θα φανεί παρακάτω- είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό και άμεσα συνδεδεμένο με τις επιταγές της τρόικα και την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική, δηλαδή την άνευ όρων εκχώρηση δημόσιας περιουσίας και φυσικών πόρων στα πλαίσια μιας επίπλαστης ανάπτυξης.  Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και για απεμπόληση κάθε σχεδιασμού για εθνικά βιώσιμη ανάπτυξη.  Επί πλέον αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του «πως φτάσαμε ως εδώ» με τα ευτελή τιμήματα και τις δωρεάν εκχωρήσεις προς τους διαπλεκόμενους-κρατικοδίαιτους «εθνικούς εργολάβους» από ένα φαύλο δημόσιο που ποτέ δεν θέλησε να υπερασπιστεί και να αξιοποιήσει την περιουσία του γιατί ποτέ δεν την είδε σαν περιουσία των εργαζόμενων και των φορολογουμένων πολιτών του.  Αποτελεί χαρακτηριστικό γεγονός της εκδοχής Πάγκαλου ότι «τα έφαγαν μαζί», αφού αυτά ακριβώς τα «μαζι-φαγωμένα» πληρώνει σήμερα η πτωχευμένη ελληνική κοινωνία.  Για τον κυρίαρχο ρόλο του Χρήστου Πάχτα στην υπόθεση αυτή -που σημερα βρήκε σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ το δήμο Αριστοτέλη- τα ντοκουμέντα είναι αδιάψευστα και καταιγιστικά.  Αν σήμερα για παράδειγμα η ΔΕΗ ξεπουλιόταν (σκανδαλωδώς, και για την τιμή αυτή καθ’ αυτή αλλά και για την απώλεια μιας κερδοφόρας επιχείρησης με υποδομές και προοπτική ανάπτυξης) με τη χρηματιστηριακή της αξία των €2,5 δις (πραγματική €35 δις), τούτος ο πλούτος εκχωρήθηκε (μαζί με τη γη) με μηδενικό τίμημα και ας αξίζει €20 δις και ας έχει σήμερα χρηματιστηριακή αξία €3 δις.  Η υπογραφή στην Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) έπεσε εσπευσμένα από τον δοκιμασμένο υπογραφέα των μνημονίων Παπακωνσταντίνου -γι’ αυτό εξάλλου τοποθετήθηκε στο πόστο του υπουργού ΠΕ.Κ.Α.- κατ’ εντολή των υπαλλήλων της τρόικα γιατί τα υποτιθέμενα έσοδα του δημοσίου θα έμπαιναν στο Ταμείο Αξιοποίησης (εκ των υστέρων ανακαλύφθηκε ότι τα έσοδα αυτά είναι μηδενικά).  Δεν έφτανε αυτό, και το ελληνικό δημόσιο -λέμε τώρα- αρνείται (!!) να εισπράξει από τον Μπόμπολα τα €15,4 εκ. που επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και παραπέμπεται για το λόγο αυτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.  Οι παραπάνω ενδείξεις της διαπλοκής δεν έχουν μόνο ονοματεπώνυμο αλλά και βοούν από μόνες τους αν και αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.  Οι παροχές δημόσιας περιουσίας με δημόσια ζημία σε οικονομικά συμφέροντα (υπό καθεστώς κοινωνικών περικοπών, π.χ. ΑΤΕ Bank και ΤΤ), είναι τα σημερινά ισοδύναμα του διαχρονικού σκανδάλου «ζημιογόνος εκχώρηση αντί κερδοφόρος αξιοποίηση δημόσιου πλούτου».  Χαρακτηριστικό για όλες τις περιπτώσεις εκχώρησης -των λαθρο-μεταλλείων μη εξαιρουμένων- είναι ότι παντού προηγήθηκε της εκποίησης η οικονομική απαξίωση (π.χ. ΔΕΗ-χαράτσι-μη είσπραξη χρεών, ΑΤΕ-μη επανακεφαλαιοποίηση-σπάσιμο καλή-κακή, ΤΤ-Υπ.Οικ: δεν είναι βιώσιμο, κλπ) ώστε το δημόσιο να έχει άλλοθι για τη μη (οικονομική) απαίτηση από τους αποδέκτες (τα κρατικοδίαιτα λαμόγια) μετά τη χαρισματική πράξη:  Αυτό λέγεται διαπλοκή με καταδολίευση. 

Στην περίπτωση των Λαθρο-Μεταλλείων Χρυσού Χαλκιδικής η καταδολίευση ξεκίνησε από τον υφυπουργό Χρήστο Πάχτα με το  επιχείρημα (ξένο προς οποιαδήποτε διεθνή πρακτική) ότι «τα μέταλλα πριν εξέλθουν από το κοίτασμα έχουν μηδενική αξία» και ότι «η γη είναι χρήσιμη μόνο για τα μέταλλα που περιέχει».  Το παγόβουνο είναι μεγάλο και πολυδιάστατο όπως θα φανεί παρακάτω.  Επειδή τα οικονομικά μεγέθη είναι τεράστια («είναι πολλά τα λεφτά» όπως λέει ο λαός) είναι εύλογο να είναι τεράστιες και οι παρενέργειες σε όλα τα επίπεδα.  Το παράνομο κράτος εν κράτει Eldorado/Μπόμπολα/Πάχτα για το οποίο θα μιλήσουμε αναλυτικά παρακάτω, έχει ήδη αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. 

Διαβάστε το μέρος τρίτο "Το περιβαλλοντικό έγκλημα: κίνδυνος και για την ανθρώπινη ύπαρξη. "