Η πολιτική αλητεία

Από Ιερισσός

Το απόσπασμα από το προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Πάχτα

Επί δύο ώρες, στο Δημοτικό Συμβούλιο της Μεγάλης Τετάρτης, συζητούσαν τα χρέη του Δήμου μας που ανέρχονται –με τους πιο μέτριους υπολογισμούς- στα 15 εκατομμύρια €. Το τοπίο ζοφερό και τα νερά άπατα.
Ήδη διάφοροι προμηθευτές, εργολάβοι και επιχειρηματίες ξεκίνησαν αγωγές και διεκδικούν τα χρήματά τους, ακόμα και με μπλοκάρισμα των χρημάτων του Δήμου στη τράπεζα.
Ο Δήμαρχός μας όμως είναι αισιόδοξος και τρεις φορές –η επανάληψη, μήτηρ μαθήσεως- μας έσκασε το παραμύθι ότι η μόνη μας ελπίδα είναι να γίνει η μεταλλουργία χρυσού για να εισπράξουμε τα αργύρια και να «σωθούμε».
Είναι αλήθεια ότι στο άκουσμα αυτής της ανοησίας οι δημότες που παρευρίσκονταν για να παρακολουθήσουν το Δημοτικό Συμβούλιο μειδίασαν (την πρώτη φορά). Την δεύτερη χασκογέλασαν και την τρίτη βεβαίως χαχάνισαν, μην αντέχοντας το μέγεθος του θράσους και της πρόκλησης του ανθρώπου.
Ενοχλήθη ο ηγεμών, κι από κοντά η πρόεδρος προσπάθησε να επαναφέρει την τάξη, εκπληρώνοντας την εύνοιά του για την θεσούλα.
Είχε όμως και συνέχεια το πράμα.
Στο θέμα που συζητούσαν, για να γίνει το επόμενο Δ.Σ στην Αρναία –ως ιστορικής έδρας του Δήμου- δύο Δημοτικοί Σύμβουλοι από την Ιερισσό, τοποθετήθηκαν και είπαν ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα –αρκεί να τηρείται η προβλεπόμενη διαδικασία- και πρέπει να γίνονται Δημοτικά Συμβούλια σε όλα τα χωριά του Δήμου, αν αυτό είναι δυνατόν, επισημαίνοντας ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η προσπάθεια του κ. Πάχτα να μεταφέρει υπηρεσίες του Δήμου στην Αρναία (βλέπε Οικονομική Υπηρεσία).
Ο κ. Πάχτας αφού στην αρχή αρνήθηκε την μομφή, στην συνέχεια ομολόγησε πως αυτό έγινε με απόφασή του και ότι αυτό είναι δικαίωμά του.
Προφανώς για τον κ. Πάχτα ισχύει ότι γράψαμε και παλιότερα, πως οι λέξεις γι’ αυτόν έχουν άλλη σημασία απ’ ότι για όλο τον άλλο κόσμο. Του έδωσα συγχαρητήρια για την επίδοσή του, μου ανταπάντησε ότι λέω ανοησίες και, όπως αντιλαμβάνεστε, του αντιγύρισα τον χαρακτηρισμό προσθέτοντας ότι η ταχτική του διχάζει τον κόσμο και έγινε χαμός από τους υποτακτικούς για την «αυθάδειά μου».
Ζήτησα τον λόγο επί προσωπικού, αλλά η πρόεδρος (που πρέπει να δίνει εξετάσεις στον ηγεμόνα και να αποδεικνύει την νομιμοφροσύνη της) το αρνήθηκε, για να επιβεβαιώσει την ρήση: «Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε». Κρίμα Ελενίτσα.
Ένας μάλιστα Δημοτικός Σύμβουλος –απόστρατος εκ Στρατωνίου, έμαθα- επικαλέστηκε την καθηγητική μου ιδιότητα και με ύφος καραβανά στην πρωινή αναφορά, εξεστόμισε το τρομερό: «τι κρίμα που μαθαίνεις γράμματα στα παιδιά».
Σ’ αυτόν ειδικά έχω να πω τα εξής:
1. Τα παιδιά, πριν απ’ όλα, τα μαθαίνει κανείς αξιοπρέπεια και να έχουν το θάρρος της γνώμης τους.Όταν κάποιος ψεύδεται, υποτιμά την νοημοσύνη και την λογική, οφείλεις να αντιδράς. Κι αυτό είναι πατριωτισμός και μάλιστα αμισθί. Τους καθωσπρεπισμούς και τους κανόνες που απαγορεύουν και φιμώνουν την άλλη άποψη, επειδή ξεσκεπάζει την υποκρισία και το ψέμα, σας τους εκχωρούμε, δεν μας αφορούν.
2. Τον σεβασμό που απαιτήσατε να σας δείξουμε πρέπει να τον κερδίσετε μόνοι σας. Εδώ –αν δεν το καταλάβατε- δεν είναι στρατός για να λέμε πως «πετάει ο γάιδαρος». Εάν εσείς δεν τολμάτε να αμφισβητήσετε τις παρόλες του αρχηγού σας, γιατί προφανώς μάθατε στον επαγγελματικό σας βίο να υποτάσσεσθε σε κάθε παραλογισμό και ανοησία, να μην έχετε την απαίτηση να σας μιμηθούμε.
3. Η δημοκρατία είναι δύσκολη άσκηση και μάλλον έχετε ακόμα πολύν δρόμο να διανύσετε για να μάθετε τα βασικά. Αρχίσατε και σε μεγάλη ηλικία. Αυτό που μαθαίνετε τώρα -κι απ’ αυτούς που το μαθαίνετε- είναι η επίφασή της. Το δήθεν, δηλαδή.
Τέλος, επειδή πολλές φορές, ο κ. Πάχτας, προκάλεσε την αντιπολίτευση να είναι ειλικρινής, σε όσους δυσανασχετούν για την επίθεση στο πρόσωπό του, θα θέσω ένα μόνο ερώτημα και ας απαντήσουν:
Σε όλο το πολυσέλιδο πρόγραμμά του, πουθενά δεν αναφέρει ΤΙΠΟΤΑ για την μεταλλουργία χρυσού (αν ήταν υπέρ ή κατά). Προκαλώ όποιον θέλει να το διαβάσει. Αν αυτό δεν είναι εξαπάτηση της κοινής γνώμης και των ψηφοφόρων, τότε τι είναι; Δικαιούται αυτός ο άνθρωπος να μιλάει για ειλικρίνεια; Εάν ναι, τότε ας μας εξηγήσουν, ο απόστρατος και οι υπόλοιποι ενοχληθέντες, ποια είναι η πολιτική αλητεία;