Επιστολή προς εφημερίδα Ελευθεροτυπία

Αγαπητή Ελευθεροτυπία,
Επειδή αρκετοί από εμάς είμαστε αναγνώστες σου, θεωρώντας σε ως αντικειμενική και περιβαλλοντικά ευαίσθητη εφημερίδα, διαβάσαμε το ρεπορτάζ στο φύλλο του Σαββάτου 22/01/2011 με τίτλο «Το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού». Διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι, εξαιτίας της επιλογής των ‘εισηγητών’, δεν έγινε ούτε μια αναφορά στο ενδεχόμενο ότι ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, να μην αξίζει να βγει ο ορυκτός πλούτος της χώρας αν αυτό συνεπάγεται περιβαλλοντική και αναπτυξιακή υποθήκευση κάποιας περιοχής. Μοναδική φλογίτσα στο σκοτάδι η επισήμανση του κ. Καλιαμπάκου ότι ‘η δύσκολη οικονομική συγκυρία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να επαναληφθούν αντι-περιβαλλοντικές πρακτικές στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου’. Εξάλλου η έμμονη ιδέα για ταύτιση αντίστοιχων δραστηριοτήτων στην αρχαιότητα της σκαπάνης με τη σημερινή πραγματικότητα των σύγχρονων εκρηκτικών, μηχανημάτων και χημικών, προβληματίζει για ενδεχόμενη (ελπίζουμε αθέλητη από μέρους σου) παραπληροφόρηση.
Δεν διαθέτουμε επαρκή στοιχεία για να τεκμηριώσουμε περιβαλλοντικές επιπτώσεις από άλλου είδους μεταλλευτικές δραστηριότητες, παρά μόνο για την εκμετάλλευση χρυσού και ιδιαίτερα στον τόπο μας, στο Δήμο Αριστοτέλη Χαλκιδικής, λόγω της επικείμενης επένδυσης της ‘Ελληνικός Χρυσός ΑΕ’. Μπορούμε να συμπεράνουμε με ικανοποιητική επιστημονική τεκμηρίωση ότι η εκμετάλλευση χρυσού (μεταλλεία και ιδιαίτερα με συνδυασμένη μεταλλουργία) σημαίνει περιβαλλοντικό και αναπτυξιακό θάνατο της περιοχής, άμεσα αλλά κυρίως σε βάθος χρόνου, ιδιαίτερα όταν η περιοχή, όπως η δική μας: είναι υψηλού φυσικού κάλλους (δάση, νερά, θάλασσες, απ’ τα οποία βιοπορίζουν οι κάτοικοι), είναι σχετικά πυκνοκατοικημένη και δεν είναι αχανής. Τα περί ευημερίας κλπ της περιοχής είναι δυστυχώς καλοστημένα παραμύθια (χάντρες) για ιθαγενείς με το δέλεαρ της πρόσκαιρης απασχόλησης, το δε (κατακαημένο) δημόσιο δεν αποκομίζει τίποτα (προϊόντα, royalties, φόρους κλπ) αλλά αντίθετα συνεισφέρει σε γη και υποδομές για την επένδυση. Οι κυρίως λόγοι που δημιουργούν μια τέτοια κατάσταση είναι οι ακόλουθοι.
1. Ο χρυσός βρίσκεται σε ψήγματα περιεκτικότητας < 1 g/t και κατά συνέπεια τα απόβλητα είναι τεραστίου μεγέθους και για τη λήψη μερικών τόνων χρυσού ξεκοιλιάζονται ολόκληρα βουνά και κατατρέφονται χιλιάδες στρέμματα δάσους.
2. Η τελική απόληψη του χρυσού (εμπλουτισμός και μεταλλουργία) γίνεται με αποκλειστική χρήση επικίνδυνων χημικών όπως θανατηφόρο κυάνιο που επιπρόσθετα, εκτός απ’ το χρυσό, απελευθερώνει και τα υπόλοιπα επικίνδυνα βαριά μέταλλα. Ο συνδυασμός με μεταλλουργία δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη επικινδυνότητα (επιπλέον χρήση χημικών και έκλυση επικίνδυνων αερίων όπως οξείδια του θείου).
3. Η απόθεση των, τεράστιας ποσότητας, τοξικών αποβλήτων γίνεται σε επιφανειακά τέλματα που διαρκώς (λόγω τεχνικά πλημμελούς ή καθόλου στεγανοποίησης) διοχετεύουν τοξικά προϊόντα προς τον υδροφόρο και τη θάλασσα. Σε περίπτωση ακραίων φυσικών φαινομένων (πλημμύρες, σεισμοί) δημιουργείται κατάσταση SEVESO (και ίσως χειρότερη από αστοχία σε πυρηνικό εργοστάσιο). Η περιοχή και σεισμογόνος είναι (2 υπερ-7άρια ρίχτερ τον προηγούμενο αιώνα) και πλημμυροπαθής (2 υπερ-500 mm βροχής στο οκτάωρο την προηγούμενη δεκαετία).
4. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά υδροβόρος (ιδιαίτερα με συνύπαρξη χαλκού όπως στην περίπτωσή μας) και καταστρέφει τους υδατικούς πόρους της περιοχής.
5. Η φύση των πετρωμάτων που συνυπάρχουν με τον ψηγματικό χρυσό (θειούχα) δημιουργεί διαρκή απορροή θειικού οξέως και επικίνδυνων βαρέων μετάλλων (Hg, Cd, Cr, …) στον εναπομείναντα υδροφόρο και τη θάλασσα για πολλές πολλές δεκαετίες μετέπειτα.
6. Σε περίπτωση συνύπαρξης του χρυσού και με αρσενοπυρίτες (όπως στην περιοχή μας) το ισχυρότατο δηλητήριο αρσενικό απορρίπτεται μαζί με άλλα απόβλητα σε ρέματα ή και στη θάλασσα επειδή, ατεκμηρίωτα, θεωρείται η ένωσή του ‘σκοροδίτης’ σταθερή.
7. Η ιπτάμενη σκόνη (δεκάδες ή και εκατοντάδες σε περιόδους εκρήξεων, τόνοι την ημέρα) από επιφανειακές εκμεταλλεύσεις όπως στην περίπτωσή μας, αποτελεί ένα κίνδυνο χωρίς σύνορα για πανίδα, χλωρίδα και πλήθος παραγωγικές δραστηριότητες.
8. Η όποια αποκατάσταση, αν επιχειρηθεί, είναι δαπανηρότατη και παρέχει μόνο μερική και σε πολύ μικρό ποσοστό αποκατάσταση. Η παγκοσμια εμπειρία (και από τις προηγούμενες δραστηριότητες στην περιοχή μας) δείχνει ότι ΠΟΤΕ δεν τηρήθηκαν δεσμεύσεις όποιας αποκατάστασης, ιδιαίτερα σε περίπτωση πρόωρης φυγής του επενδυτή.
Είναι πολύ εύκολο, αν ενδιαφέρεστε, να βρείτε επιστήμονες, επιστημονικούς φορείς και επιστημονικές πληροφορίες για τα θέματα που θίξαμε και να τις δημοσιεύσετε ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Σας επισυνάπτουμε, για τυχόν ενδιαφέρον σας, τα ακόλουθα:
1. Ένα μικρό πόνημά μας για το εν λόγω θέμα με τίτλο «Βιώσιμη Ανάπτυξη στον Αριστοτέλη. Γιατί λέμε όχι στη νέα μεταλλευτική δραστηριότητα στο δήμο μας»
2. Την πρόσκληση για μια προγραμματισμένη ανοιχτή εκδήλωσή μας με θέμα «Μεταλλεία και Μεταλλουργία Χρυσού: Εργαλεία Ανάπτυξης ή Θανάσιμη Απειλή για το Περιβάλλον και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη;», την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου, 11 πμ, στο Πολιτιστικό Κέντρο Αρναίας, από όπου θα μπορούσατε επίσης να αντλήσετε χρήσιμα στοιχεία για το ρεπορτάζ σας (δεκάδες άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις έχουν ήδη γίνει ή προγραμματίζονται να γίνουν από φορείς της περιοχής).
3. Κείμενο με ερωτήματα του ΥΠΕΚΑ επί της ΜΠΕ προς την ‘Ελληνικός Χρυσός’, τα οποία για πρώτη φορά δίνονται στη δημοσιότητα, και τα οποία δυστυχώς θα μείνουν αναπάντητα αφού οι εταίροι του fast track συναποφάσισαν, πέρα και έξω από κάθε δεοντολογία και στοιχειώδη σεβασμό στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα, με πρώτο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των τοπικών κοινωνιών, να ακυρώσουν (δις) κάθε προγραμματισμένη δημόσια διαβούλευση στο Δήμο Αριστοτέλη και να τη μεταθέσουν (;) στην Αθήνα για τα ΜΜΕ και τους ‘δημοσιογράφους’. Αλήθεια αναρωτιόμαστε και εμείς και εσείς και κάθε σκεπτόμενος πολίτης: Τι είδους Μελέτη ήταν αυτή; Από ποιούς, που και πως έγινε και τι εξυπηρετούσε; Ώστε να εγείρει τόσα αναπάντητα ερωτήματα ακόμα και από το ΥΠΕΚΑ που μάλλον αργά το μετάνοιωσε... (και πολύ περισσότερα από εμάς και από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς); ΌΛΗ η ΜΠΕ σύμφωνα και με το ΥΠΕΚΑ, είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ ερωτηματικό. Γιατί ΟΛΑ είναι ακίνδυνα και με το ζόρι ελάχιστες και αμελητέες επιπτώσεις;
Ο πίνακας παραδειγμάτων από ατυχήματα της ΜΠΕ αναφέρεται μόνο σε άλλες δραστηριότητες (καύσιμα, πετρελαιοειδή κ.α.) και όχι σε μεταλλευτικές/μεταλλουργικές δραστηριότητες (είναι γνωστές εκατοντάδες τέτοια ατυχήματα από τα πιο απλά μέχρι τα πιο τραγικά και μάλιστα και πολύ πρόσφατα)! Είναι τυχαίο;
Πως κρίνετε αντιλήψεις για βιώσιμη ανάπτυξη, ενώ η βιωσιμότητα αναφέρεται αποκλειστικά στην εταιρεία και όχι στην περιοχή δραστηριότητας, ή για νερά που ούτως ή άλλως χάνονται (!!!) στη θάλασσα, την σήμερον ημέραν που οι πόλεμοι του νερού επίκεινται;
Η δική μας απάντηση είναι σαφής και κατηγορηματική: πρέπει να πάρουν χρυσό με κάθε τίμημα όσο αυτός θα έχει υψηλή χρηματιστηριακή τιμή αδιαφορώντας ακόμα και για την υγεία των κατοίκων (καλά περιβάλλον, μέλλον κλπ κλπ είναι ψιλά γράμματα) και εμείς να γίνουμε αυτόχειρες στην καταστροφή του τόπου μας. Όσο δεν μας λογαριάζουν και μας υποτιμούν, τόσο περισσότερο εμείς οι κάτοικοι θα θέλουμε να έχουμε τον τελικό λόγο.
Με τιμή
Ενεργοί Πολίτες Δημοτικής Ενότητας Αρναίας


Εδώ θα βρείτε το άρθρο "το κυνήγι του χαμένου θησαυρού" της 220111
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=243910