O «εμφύλιος» των 8 μ.μ.

Από Ιερισσιώτες

Πως τα ΜΜΕ φιλοτεχνούν εικόνα αλληλοσπαραγμού στην Χαλκιδική. Η «Εφ.Συν.» αναζήτησε την αλήθεια πίσω από την καλυμμένη με «χρυσόσκονη» τηλεοπτική πραγματικότητα

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ 

Ρεπορτάζ: Ντίνα Δασκαλοπούλου, φωτογραφίες: Μάριος Λώλος

«Δεν ντρέπεσαι καθόλου; Για τα φράγκα πουλάς τη γη μας;»

«Εσύ δεν ντρέπεσαι, που δεν θες ανάπτυξη για τον τόπο και λες όλα αυτά τα ψέματα».

Οι φωνές τους φτάνουν μέχρι την άλλη άκρη του μπαρ. Ο διάλογος είναι ό,τι πρέπει για να στηρίξει τους τίτλους των αθηναϊκών εφημερίδων και τα κρόουλ των τηλεοπτικών καναλιών: «Εμφύλιος στη Χαλκιδική». Είναι κι οι δύο 25 χρόνων και γνωρίζονται από τότε που γεννήθηκαν. Τον Νοέμβριο ο ένας προσελήφθη στα μεταλλεία ως συντηρητής. Ο άλλος είναι ενεργός στο κίνημα εναντίον της εξόρυξης χρυσού. Τους πλησιάζω στην μπάρα και τους ρωτάω αυτό που κάθε Αθηναίος έχει ως απορία: Είστε όντως στα πρόθυρα εμφυλίου;

Τον λόγο παίρνει πρώτος ο νεαρός που δουλεύει στα μεταλλεία: «Η εταιρεία μού έδωσε χρήματα και δουλειά για πολλά χρόνια. Εξι αδέρφια είμαστε, ορφανά από πατέρα. Από τον Νοέμβριο που έπιασα δουλειά, σήμερα βγαίνω για μια μπίρα. Δεν μας αφήνουν να σταθούμε πουθενά, όταν μας βλέπουν, μας πληρώνουν τα ποτά μας και μας διώχνουν από το μαγαζί. Λένε ότι το κράτος έφερε συνθήκες χούντας, ότι αστυνομοκρατείται η περιοχή. Δεν είναι χούντα που δεν με αφήνουν να πάω σε μια ταβέρνα;»

«Είναι η συνέπεια της επιλογής σου. Χούντα είναι η αστυνομοκρατία, οι παράνομες προσαγωγές, το φακέλωμα με DNA» ανταπαντά ο άλλος νεαρός. «Για να πάρεις μερικά ευρώ παραπάνω –γιατί δεν ήσουν άνεργος, φιλοχρήματος ήσουν- μας πουλάς όλους. Hμασταν παιδικοί φίλοι, πώς μπόρεσες να το κάνεις;»

Tα νούμερα 

Eνα τέτοιο περιστατικό μπορεί εύκολα να δικαιολογήσει την εικόνα αλληλοσπαραγμού που τα ΜΜΕ φιλοτεχνούν για τη Χαλκιδική. Οι δημοσιογράφοι επιστρατεύουν νούμερα: 1.200 θέσεις εργασίας, 2.500 χιλιάδες αιτήσεις για προσλήψεις. «Είναι η συνήθης πρακτική των εταιρειών – κι αυτό το ξέρουμε από άλλες χώρες» θα μας εξηγήσει η Μελαχρινή Λιάκου, μέλος της συντονιστικής επιτροπής αγώνα. «Από τη μια επιδεικνύουν κοινωνικό προφίλ, χρηματοδοτούν κοινωφελή έργα ή φεστιβάλ. Κι από την άλλη προσπαθούν να περάσουν την εικόνα μιας διχασμένης κοινωνίας. Εδώ –με την εξαίρεση κάποιων οικογενειών που έχουν εργαζόμενους στην εταιρεία- η συντριπτική πλειοψηφία είναι κατά των μεταλλείων. Μόνο στο συντονιστικό της Ιερισσού συμμετέχουν πάνω από 22 συλλογικότητες: από συλλόγους γυναικών μέχρι περιβαλλοντικούς». Τέτοιες επιτροπές υπάρχουν στα Νέα Ρόδα, στην Ουρανούπολη, στην Αμμουλιανή, στη Μεγάλη Παναγιά.

«Υπάρχει πυροδοτημένο κλίμα» λέει η Βάσω Βαρβαρέσσου. «Οταν τους βλέπουμε να μπαίνουν φορώντας τα μπουφάν της εταιρείας σε μια καφετέρια, το θεωρούμε πρόκληση. Εμείς τρώμε δακρυγόνα και ξύλο για να σώσουμε τη γη μας. Υπάρχει μια εσκεμμένη παρανόηση: Δεν ζητάμε να κλείσει η παρούσα μεταλλευτική δραστηριότητα, ζητάμε να μην προχωρήσει παραπέρα». Τα κορίτσια με βομβαρδίζουν με στοιχεία: ανοιχτού τύπου εξόρυξη, αποστράγγιση του εδάφους, απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Τα συνθήματα 

Στον μαντρότοιχο της εκκλησίας της Μεγάλης Παναγιάς υπάρχουν γραμμένα δυο συνθήματα. Το ένα λέει «πρώτα η δουλειά, μετά η υγεία». Κι ακριβώς δίπλα, «χρυσός και σκατά». Είναι το αγαπημένο χωριό των δημοσιογράφων που θέλουν να γίνουν πολεμικοί ανταποκριτές: ίσως το μόνο στο οποίο οι κάτοικοι είναι όντως μοιρασμένοι στα δύο (κάποιοι λένε πως η αναλογία υποστηρικτών και πολέμιων είναι 80/20), οπότε μια «αποστολή» σ’ αυτό δικαιολογεί πλήρως την εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα.

«Τα ΜΜΕ κατασκευάζουν την πραγματικότητα» λέει η ψυχολόγος Ειρήνη Κορδερά. «Από εκατοντάδες συγκεντρώσεις χιλιάδων πολιτών όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξαν ποτέ τίποτα. Η μόνη φορά που ενδιαφέρθηκαν για τις Σκουριές ήταν με τα τελευταία συμβάντα, για να πουν ατελείωτα ψέματα. Απορεί ο Πρετεντέρης γιατί δεν προσφεύγουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Μα έχουμε ήδη προσφύγει! Παίρναμε τηλέφωνο και δεν μας έβγαζαν στον αέρα. Το ΣτΕ εσκεμμένα καθυστερεί για να μην πάμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Μας λένε ότι πλήττουμε τον τουρισμό. Οταν τον Αύγουστο έριχναν δακρυγόνα καταμεσής της Ιερισσού και οι τουρίστες είχαν τρομοκρατηθεί, τι έκανε η κυβέρνηση; Προήγαγε τον τουρισμό μήπως; Λένε ότι ο χρυσός διχάζει. Αντιθέτως, μας έχει ενώσει σε έναν αγώνα».

«Αλήτες, ρουφιάνοι. Οχι δημοσιογράφοι»

«Ο Σκάι καλεί τους Αθηναίους να δενδροφυτεύσουν τον Υμηττό κι εδώ ξυρίζεται ένα τεράστιο αρχέγονο δάσος και δεν λένε λέξη», μου λέει ο Παναγιώτης. Είναι μαθητής λυκείου και δεν διαβάζει εφημερίδες, ούτε βλέπει πια τηλεόραση. «Με λένε εμένα κουκουλοφόρο, τη μάνα μου και τον πατέρα μου; Κι εγώ σας λέω, είστε όλοι αλήτες, ρουφιάνοι. Οχι δημοσιογράφοι».

www.efsyn.gr