Μπήκε Δεκέμβρης, μύρισε…υποκρισία…

Από ArisManiacs

Θεσσαλονίκη

Δεκέμβριος 2012

Πλατεία Αριστοτέλους

Αμέτρητα φωτεινά λαμπάκια, χρωματιστά στολίδια παντού, αγγελάκια και αγιοβασίληδες να αιωρούνται παντού και μια πλατεία, η μεγαλύτερη της πόλης, να έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο χωριό επιχειρηματικότητας. Ένα παζάρι ευκαιριακού, εποχιακού κέρδους, γεμάτο από άκρη σε άκρη, καχυποψίες και ύποπτες συνεργασίες.

Η πόλη μας μετατράπηκε σε ένα σύγχρονο κέντρο εμπορικής ονείρωξης, με πρόσχημα τη χαρά για τα παιδιά και τη σημασία των ημερών. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η γέννηση του θεανθρώπου, και πρέπει όλοι μας να αισθανόμαστε ευτυχείς και χαρούμενοι για τη σωτηρία μας. Τη δική μας και των ιδιοκτητών του γνωστού λούνα παρκ που μετακόμισε στο κέντρο της πόλης μας, το πιο πρόσφορο έδαφος για το βωμό της εμπορικής εκμετάλλευσης. Ο κατάλληλος βωμός για τη θυσία στο ιερό, το μοναδικό θεό τους, το κέρδος.

Αν είσαι άνθρωπος που ο καθρέφτης σου δεν είναι το μέσο για να τονίσεις το εγώ σου, θα μπορέσεις να δεις γύρω από την ιστορική πλατεία την μοναδική αλήθεια. Τα παγκάκια δεν είναι αρκετά για τους υπερβολικά αρκετούς, η πείνα και η εξαθλίωση είναι πρωταγωνίστριες στα πρόσωπα της πλειοψηφίας. Γύρω από το ψεύτικο τσίρκο που έχει στηθεί, με τους κομπάρσους στο κέντρο, υπάρχουν άνθρωποι πολλοί, πάρα πολλοί, ξεσπιτωμένοι, σύμφωνα με τη νέα τάξη πραγμάτων.

Μια νέα τάξη καθαρμάτων που αποφάσισε να εξαθλιώσει αυτή την κοινωνία και να προσπαθήσει να εξαφανίσει από τον τόπο όσους πιο πολλούς μπορεί. Είτε αναγκάζοντας τους να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, είτε «φροντίζοντας» να οδηγήσουν όσους δε μπορούν να προσαρμοστούν, στο θάνατο.

Σε μια πόλη που ουδεμία μέριμνα έχει ληφθεί από την Δημοτική αρχή για αυτούς που έχουν ανάγκη μια στέγη στην καρδιά του σκληρού χειμώνα, αντίθετα με τη σπουδή για την ολοκλήρωση του οράματος για «άρτο και θεάματα». Ούτε μια αίθουσα δε μισθώθηκε, ούτε καν μια αίθουσα του Δήμου δεν «άνοιξε» για να φιλοξενήσει μερικούς συνανθρώπους μας που κοιμούνται κυριολεκτικά στο δρόμο.

Δικαιολογίες πολλές για την κατάντια αυτή, φρόντισαν όμως να μισθώσουν ξενοδοχεία, εστιατόρια και συνεδριακά κέντρα για να εκπληρώσουν προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων γεννημένων αυλικών αντιδημάρχων. Σε μια πόλη που το πράσινο απλά δεν υπάρχει, βρήκαν χρήμα, χρόνο και τρόπο να ανακαλύψουν ένα δίκτυο «Πράσινων Πόλεων», ένα σύγχρονο μαγαζί για να μπορέσουν να αρπάξουν μερικά ακόμα Ευρωπαϊκά προγράμματα. Αλλά για τους άστεγους, τσιμουδιά…η πόλη κοιμάται….

Βέβαια μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα ένα αρχέγονο δάσος καταστρέφεται ολοσχερώς, ένα βουνό κόβεται στη μέση και μια θάλασσα θα πνιγεί από το κυάνιο των Καναδών και του ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ – ΕΚΔΟΤΗ – ΚΑΝΑΛΑΡΧΗ και φυσικά τα ευαισθητοποιημένα μέλη του δικτύου, ουδεμία κουβέντα άρθρωσε για όλο αυτό το σύγχρονο περιβαλλοντικό έγκλημα. Βλέπεις είχαν δουλειά να τρώνε, να πίνουν, να μιλάνε για τον εαυτό τους και να φυτέψουν και μερικά δεντράκια για να αποδείξουν την οικολογική συνείδηση τους.

Στηρίξτε τον διπλανό σας, η αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία. Σπάστε τον κοινωνικό αποκλεισμό που επιχειρείται σε φτωχούς και εξαθλιωμένους. Η υποκρισία ξεχειλίζει στον τόπο μας και αντί να προσέχουμε ο ένας τον άλλο, κοιτάμε να γεμίσουμε τις τσέπες αυτών που ήδη τα πορτοφόλια τους είναι φουσκωμένα.

Ας αναρωτηθούμε όλοι μας τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα και πως θέλουμε να περάσουμε αυτές τις «γιορτές». Κάνοντας πράξη τη ζωή, γεμάτοι αληθινά συναισθήματα η μια κούφια χαρά, πληρωμένη με μερικά ευρώ που θα κρατήσει όσο το χέρι αντέχει να μπαίνει στην τσέπη.

Άντε και καλά Χριστούγεννα.