Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής: Θέμα πολιτικό και υπαρξιακό, μα προπαντός σκάνδαλο εγκληματικό. (Μέρος τρίτο)

                           Το περιβαλλοντικό έγκλημα:  κίνδυνος και για την ανθρώπινη ύπαρξη. 

    Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που κατατέθηκε από την «Ελληνικός Χρυσός» αποτελεί κομβικό σημείο για τον λόγο ότι αυτή στήθηκε κίβδηλα με παραποίηση και απόκρυψη επιστημονικών στοιχείων και με ανυπόστατες, ατεκμηρίωτες και έως ψευδείς παραδοχές και αιτιάσεις -από τους επί πληρωμή ανθρώπους της εταιρείας που τη συνέταξαν- όσον αφορά στις επιπτώσεις στο περιβάλλον, στον άνθρωπο και στους φυσικούς πόρους.  Παράλληλα παραβιάστηκε κατάφωρα η ελληνική και κοινοτική περιβαλλοντική νομοθεσία.  Το γεγονός αυτό στηρίζεται ακλόνητα από τα εξής τρία (μη) συμβάντα:  α) Ποτέ δεν διεξήχθη δημόσια διαβούλευση ιδίως στην ευρύτερη περιοχή της επέμβασης ώστε να ακουστούν και να καταγραφούν επίσημα οι αντίθετες απόψεις, παρά μόνο ένας (παράνομα) εσπευσμένος, προσχηματικός και με face control (κατά τα άλλα ανοικτών θυρών) «διάλογος» από ανθρώπους του κύκλου της εταιρείας στους οποίους είχε δοθεί εκ των προτέρων και η σχετική «γραμμή».  β) Ποτέ δεν ζητήθηκε η γνωμάτευση ανεξάρτητων φορέων και επιστημόνων για το θέμα και όσοι πρωτόβουλα εξέφρασαν γνώμη (ΑΠΘ, ΤΕΕ/ΤΚΜ, Γεωπονική Σχολή ΑΠΘ, Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων ΤΕΙΘ, Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, πλήθος μεμονωμένων καθηγητών και επιστημόνων κλπ) όλοι ανέδειξαν τους ανυπόστατους ισχυρισμούς της ΜΠΕ.  Δηλαδή οι υπογράφοντες την ΑΕΠΟ υπουργοί-ανδρείκελα θεώρησαν σαν αληθείς όλους τους ανυπόστατους και ψευδείς ισχυρισμούς των έμμισθων ανθρώπων της εταιρείας, και σαν ανύπαρκτους τους ισχυρισμούς όλης (!!) της υπόλοιπης επιστημονικής κοινότητας, κατά το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».  γ) Ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη παραγωγικών φορέων της περιοχής και όσοι από αυτούς εκφράστηκαν πρωτόβουλα εκ των υστέρων, διατύπωσαν τουλάχιστον την ανησυχία τους για το μέλλον των δραστηριοτήτων τους (ξενοδόχοι, μελισσοτρόφοι, υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι, αλιείς κλπ). 

   Για να γίνουν τα παραπάνω, είχε ήδη ανοίξει η όρεξη της εταιρείας με απαλλαγή της (πάλι από τον Χρήστο Πάχτα) από ευθύνες για περιβαλλοντικές βλάβες και «κάνοντας τα στραβά μάτια» στην κατά συρροή αθέτηση των όρων στις υπάρχουσες δραστηριότητες (οι εκθέσεις των επιθεωρητών περιβάλλοντος έβγαιναν σε μορφή…non paper χωρίς καμια συνέπεια).  Η εταιρεία διέκρινε ότι είχε δημιουργήσει ένα κύκλωμα δικών της ανθρώπων στη δημόσια διοίκηση που θα της έκαναν όλα τα χατήρια ακόμα και την αποδοχή των ψευδών και ατεκμηρίωτων συμπερασμάτων της ΜΠΕ.  Το εάν οι άνθρωποι του κυκλώματος αυτού ήταν και είναι «με το αζημίωτο» ή όχι (βλέπε ισοδύναμο Siemens), αυτό είναι θέμα δικαστικής και κοινοβουλευτικής έρευνας.   Γίνεται προφανές ότι τα κυκλώματα και οι άνθρωποι της εταιρείας (του Χρήστου Πάχτα και του Υ.ΠΕ.Κ.Α. περιλαμβανομένων) έστησαν μια πλεκτάνη ώστε να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη και να περάσουν εν κρυπτώ τους ανυπόστατους ισχυρισμούς τους σαν αληθινούς.  Εκτός από του όρους «μαϊμού», έγιναν επιπλέον αποδεκτοί και «όροι» του τύπου «ήξεις αφήξεις», δηλαδή ό,τι και να πράξει η εταιρεία στο τέλος θα δικαιωθεί ακόμα και για οφθαλμοφανείς καταστροφές που θα είναι δήθεν τυχαίες αφού οι «όροι» τηρήθηκαν.  Ακόμα και τη Φινλανδία -όχι όμως την Τουρκία- έφεραν ως παράδειγμα περιβαλλοντικής συμμόρφωσης που φυσικά καμία σχέση δεν έχει η σχεδόν ακατοίκητη, με άφθονα νερά και παγωμένη Αρκτική με την πυκνοκατοικημένη, λείψυδρη και θερμή Χαλκιδική.  Έτσι η υπογραφείσα Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Απόφαση Έγκρισης άνευ Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕαΠΟ) ή καλύτερα Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων Καταστροφής (ΑΕΠΟΚ). 

   Χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου ανυπόστατοι, ψευδείς και ατεκμηρίωτοι ισχυρισμοί της εταιρείας έγιναν αποδεκτοί στα τυφλά -αν και καταρρίφθηκαν με επιστημονική τεκμηρίωση από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς και επιστήμονες- παρουσιάζονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ που ακολουθεί όπου και αναλύεται εν είδει παραδείγματος η πρώτη περίπτωση (τα σχετικά ντοκουμέντα είναι εύκολα διαθέσιμα σε όποιον θάθελε να τα μελετήσει).  Με δυο λόγια, γη, νερό, δάση, θάλασσα, αέρας γίνονται ολοκαύτωμα στο βωμό ενός τεράστιου κλοπιμαίου κέρδους και στο όνομα κάποιων δήθεν «όρων» που εφόσον τηρηθούν -λένε- δεν θα συμβεί τελικά τίποτα το τραγικό.  Μόνο που οι όροι αφορούν στις ενέργειες και όχι στις συνέπειες -που είναι και το τελικό ζητούμενο και για τις οποίες έχει δοθεί στην εταιρεία απαλλακτικό εκ των προτέρων αφού έγινε δεκτό χωρίς δεύτερη σκέψη το τελικό συμπέρασμα ότι «η περιοχή θα παραδοθεί σε κατάσταση καλύτερη από τη σημερινή».  Κυριολεκτικά το θέμα αντιμετωπίστηκε σαν να επρόκειτο για το στήσιμο μιας παιδικής χαράς σε ένα χωριό. 

      Εύκολα συμπεραίνεται ότι η κατάχρηση του δημόσιου πλούτου και το περιβαλλοντικό έγκλημα -αν τελικά υλοποιηθεί η «επένδυση»- θα έχουν στο μέλλον σαν άλλοθι την πιστή εφαρμογή των δήθεν όρων της ΜΠΕ και της ΑΕΠΟ(Κ).  Αν γίνουν επιπλέον αυθαιρεσίες και παραβιάσεις των «όρων» -όπως είθισται από εταιρείες του είδους και από αλωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς σαν τον ελληνικό- τότε θα πρόκειται για περιβαλλοντικό και αναπτυξιακό ανοσιούργημα, ένα δράμα με αποτρόπαιο τέλος και ένα δρόμο χωρίς επιστροφή για την περιοχή, πλην όμως με αίσιο τέλος για τη λαφυραγώγηση της χώρας από μια πολυεθνική εταιρεία στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης και μερικών πρόσκαιρων και κακοαμοιβόμενων θέσεων εργασίας.  Τελικά η μόνη διαφορά ανάμεσα στην «επένδυση» αυτή και μια αντίστοιχη στην Αφρική (ή σε άλλο σημείο του τρίτου κόσμου) είναι ότι εκεί δεν βάζουν εξαρχής όρους ενώ εδώ μας επέβαλαν ψεύτικους όρους.  Το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό.  Εξάλλου η αφρικανοποίηση και η τριτοκοσμικοποίηση της χώρας είναι σημεία των καιρών και επιδίωξη της τρόικα και των «ελλήνων» νενέκων της. 

      Χαρακτηριστικό της όλης ιστορίας είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι από το δημόσιο βίο της χώρας εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή γνώριζαν ότι συναποφάσιζαν στην τέλεση ενός εγκλήματος, δηλαδή οι αποφάσεις και οι υπογραφές τους ενέχουν δόλο.  Οι ίδιοι φυσικά άνθρωποι -όπως το συνηθίζουν- επένδυσαν πολλές φορές τις αποφάσεις και τις υπογραφές τους με πατριωτικές κορώνες περί εθνικής σωτηρίας μόνο και μόνο για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πολιτών, κυρίως των ιθαγενών.  Αν μεταξύ αυτών υπήρχαν κάποιοι που -λόγω πτωχού μυαλού- δεν αντιλήφθηκαν το έγκλημα τότε είναι λυπηρό που βρέθηκαν στο δημόσιο βίο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαλλάσονται από ευθύνες.  Γιατί ευθύνες πρέπει να αποδοθούν, και θα αποδοθούν. 

       Η συνέχεια της ανάρτησης θα γίνεται καθημερινά από τούς Ενεργούς πολίτες Δ.Ε. Αρναίας.

Διαβάστε το μέρος τέταρτο " Η αντι-αναπτυξιακή φούσκα και τα πράσινα άλογα."