Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής: Θέμα πολιτικό και υπαρξιακό, μα προπαντός σκάνδαλο εγκληματικό. (Μέρος έκτο)

1. Οι δικαστές του ΣτΕ και οι πολιτικοί. 

Οι δικαστές του ΣτΕ κατά την εξέταση της υπόθεσης ενώπιόν τους, δεν πρέπει να επηρεαστούν από καμία υπόδειξη «άνωθεν» και «έξωθεν» (βλ. τρόικα). Οι λαθραίοι χρυσοθήρες ταυτίζουν το δημόσιο συμφέρον με την τύχη της εγκατάστασης των μεταλλείων χρυσού ενώ στην προκείμενη περίπτωση το δημόσιο συμφέρον ταυτίζεται με την αποτροπή της εγκατάστασης των μεταλλείων χρυσού, την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη της περιοχής. Η προσεκτική μελέτη του ιστορικού της υπόθεσης και η στάθμιση το δημόσιου οφέλους έξω από κραυγές της συγκυρίας και αβάσιμες ευχές θα απέτρεπε να συνδεθούν οι δικαστές -άθελά τους- με το πλυντήριο σκανδάλων της πολιτικής. Οι πολιτικοί στο κάτω κάτω -έστω πολλοί από αυτούς που πέρασαν από τη δημόσια διοίκηση- έχουν εθιστεί τόσα χρόνια στη σκανδαλώδη διαπλοκή, ίσως λίγο τους ενδιαφέρει το καλό όνομα και επιπλέον προσβλέπουν στο να αποδοθούν «καθαροί» μετά από την κραιπάλη σκανδάλων που συνοδεύει την υπόθεση. Δεν πρέπει σε καμια περίπτωση να επιτρέψουν οι δικαστές νομιμοποίηση του κοινωνικά απονομιμοποιημένου δόγματος της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής, ότι δηλαδή: «τα κέρδη ιδιωτικά, οι ζημίες εθνικές» ή ότι «ο εθνικός πλούτος πάει Eldorado, οι καταστροφές πάνε δημόσιο» για την εν προκειμένω περίπτωση. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλες τις ζημίες που περιγράφηκαν παραπάνω -οικονομικές, περιβαλλοντικές, αναπτυξιακές- θα τις πληρώσουν για μια ακόμη φορά -μέσω του ελληνικού δημοσίου- όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι -μηδέ των ίδιων των δικαστών εξαιρουμένων, παράδειγμα η επιχειρούμενη κατακρεούργηση των μισθών τους. 

Οι δικαστές επιδεικνύοντας επιστημονική κατανόηση και επάρκεια, όπως έχουν πράξει πλείστες φορές μέχρι πρόσφατα, και αντιπαραβάλλοντας τις τεκμηριωμένες αιτιάσεις της επιστήμης με τις αυθαίρετες παραδοχές και συμπεράσματα της εταιρείας -όπως δεν έπραξαν μέχρι στιγμής οι πολιτικοί- θα καταφέρουν να σταθούν καθαροί στο στερέωμα της δικαιοσύνης αποστασιοποιημένοι από πολιτικές σκοπιμότητες. Ο συστηματικός και με «καθαρή ματιά» έλεγχος νομιμότητας των προσβαλλόμενων κυβερνητικών πράξεων που προωθούν το «έργο» οδηγεί αναγκαστικά σε ΑΚΥΡΩΣΗ τους. Διότι ούτε μια κατά συρροή ψευδόμενη εταιρεία μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος μάρτυς ούτε -πολύ περισσότερο- οι κυβερνητικές πράξεις που στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε αυτό το ψεύδος μπορούν να τύχουν νόμιμης επικύρωσης. Η τήρηση της νομιμότητας και ο σεβασμός στις επιταγές του Συντάγματος που επιβάλλουν προστασία του περιβάλλοντος και «αειφόρο» ανάπτυξη είναι σήμερα το «οξυγόνο» της ελληνικής –αλλά και της τοπικής- κοινωνίας. Χωρίς αυτά τα δύο οδηγούνται σε θάνατο από «ασφυξία». Αναζητώντας τη διαχρονική παρανομία που χαρακτηρίζει την υπόθεση πρέπει παράλληλα να υποδειχθούν τρόποι επιστροφής στη νομιμότητα προς επίρρωση του κοινού περί δικαίου αισθήματος στην κοινωνία. Εκτιμούμε ότι οι δικαστές οφείλουν να ενσκήψουν στην ουσία των επιπτώσεων στο περιβάλλον, όπου τα πράγματα είναι πιο απλά και δεν υπάρχει ανάγκη να «υιοθετηθούν» τα προαπαιτούμενα δόγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Εξάλλου δεν είναι ο ρόλος των δικαστών του ΣτΕ να υποκύπτουν στα δόγματα της πολιτικής εξουσίας και ιδιαίτερα σε αυτά που είναι προϊόντα εκβιασμών και πιέσεων των δανειστών και της τρόικα και που είναι εξ ορισμού άδικα. Είναι άραγε τυχαίο ότι η μεταστροφή του ΣτΕ σε μία σειρά υποθέσεις που έχουν σχέση με «μεγάλες» επενδύσεις, σημειώνεται μετά από επανειλημμένες επισκέψεις και συναντήσεις κλιμακίων της τρόικα και του ίδιου του ΧΟΡΣΤ ΡΑΙΧΕΝΜΠΑΧ στο ΣτΕ και με τον ίδιο τον Π. Πικραμμένο –υπό παραίτηση- Πρόεδρο του ΣτΕ ; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ΣτΕ -στην κραυγαλέα αυτή περίπτωση- δεν θα «ενδώσει» στις Σειρήνες της βιασμένης δήθεν ανάπτυξης μέσω της ολικής καταστροφής της Β.Α. Χαλκιδικής χάνοντας το δρόμο προς την Ιθάκη της αβίαστης πραγματικής ανάπτυξης.

Διαβάστε το μέρος έβδομο "Η λυσιτελής έκβαση βρίσκεται στο τρίπτυχο ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΑΝΟΡΘΩΣΗ".