Στη Λακωνία δεν πετούν τα απορρίμματα

Από chalkidiki-go 

«Ανοίγεις ένα πακέτο ρύζι, χρησιμοποιείς το περιεχόμενο και πετάς τη συσκευασία στα σκουπίδια. Όμως έχεις πληρώσει και για τη συσκευασία, με λίγα λόγια πετάς τα λεφτά σου». Αυτή ήταν η αρχική σκέψη η οποία γέννησε τη Λακωνική Βιοενεργειακή Α.Ε., μια εταιρεία διαχείρισης απορριμμάτων στη Λακωνία, περιοχή όπου η «διαχείριση» των απορριμμάτων γίνεται με τον καλό παλιό παραδοσιακό τρόπο: Πετιούνται σε επτά ανεξέλεγκτες χωματερές και στη συνέχεια καίγονται.

«Τα σύμμεικτα απορρίμματα είναι σκουπίδια, τα διαχωρισμένα είναι προϊόντα» λέει ο επιχειρηματίας κ. Σταύρος Αργυρόπουλος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Λακωνικής Βιοενεργειακής Α.Ε. και επισημαίνει ότι η ιδέα της συγκεκριμένης εταιρείας βασίζεται σε μια απλή αλήθεια: Ότι για να πείσεις τους πολίτες να κάνουν κάτι, στην προκειμένη περίπτωση να διαχωρίσουν με μεγάλη συνέπεια τα απορρίμματά τους, πρέπει να τους κάνεις συμμέτοχους, να κερδίζουν δηλαδή από αυτό.

Για τον λόγο αυτόν η Λακωνική Βιοενεργειακή Α.Ε. είναι εταιρεία «κοινωνικής βάσης», δηλαδή μπορούν να αγοράσουν μετοχές της όλοι οι πολίτες που κατοικούν στον νομό Λακωνίας και παράγουν απορρίμματα. Οι μέτοχοι στη συνέχεια κάθε χρόνο θα μοιράζονται τα κέρδη που θα προκύψουν από την αξιοποίηση των απορριμμάτων τους. Το ζητούμενο είναι να συμμετάσχουν με ποσοστό έως 49% και οι δήμοι της περιοχής, οι οποίοι στη συνέχεια θα αξιοποιήσουν τα έσοδα για κοινωφελή έργα, λέει ο κ. Αργυρόπουλος, ο οποίος έχει έρθει σε επαφή με τρεις δήμους του νομού.

Επισήμως η Λακωνική Βιονεργειακή Α.Ε. ιδρύθηκε ως εταιρεία τον περασμένο Σεπτέμβριο από 30 άτομα, ελεύθερους επαγγελματίες - επιχειρηματίες της Λακωνίας με κεφάλαιο ύψους 60.000 ευρώ. Από τότε έως σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 12 παρουσιάσεις του πρότζεκτ σε δήμους και χωριά του νομού και οι μέτοχοι έχουν φτάσει τα 7.500 άτομα.

Ο αριθμός των ατόμων που δέχθηκαν να συμμετέχουν στο εγχείρημα δεν είναι καθόλου μικρός, ωστόσο ο στόχος είναι να συμμετέχουν έστω και με μία μετοχή (50 ευρώ) όλοι οι κάτοικοι της Λακωνίας, περίπου 90.000, καθώς έτσι θα εξασφαλιστεί ότι θα πετύχει ο σωστός διαχωρισμός στην πηγή.

«Προφανώς η διαχείριση των απορριμμάτων έχει κόστος, έχει όμως και οικονομικό όφελος, το οποίο γιατί να μην εισπράξουν οι ίδιοι οι παραγωγοί των “προϊόντων”» τονίζει ο κ. Σταύρος Αργυρόπουλος. Εξηγεί ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει να διαχωρίζει σωστά τα απορρίμματά του. «Αυτό σημαίνει ότι θα εργάζεται με ένα τρόπο στο σπίτι του, αλλά και θα αμείβεται γι’ αυτό» συμπληρώνει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση απορριμμάτων είναι βέβαια τα οργανικά απορρίμματα, τα υπολείμματα δηλαδή των τροφών που πετάμε. Αποτελούν το 40 - 50% του όγκου των αστικών απορριμμάτων και η αποκομιδή τους πρέπει να γίνεται συχνά.

Ο κ. Αργυρόπουλος εξηγεί ότι έχει προβλεφθεί η αποκομιδή των οργανικών απορριμμάτων που θα τοποθετούνται σε ειδικό κάδο, δύο φορές την εβδομάδα τον χειμώνα και τέσσερις το καλοκαίρι.

7.000 μονάδες στη Γερμανία

Τα οργανικά απορρίμματα θα οδηγούνται σε μονάδα παραγωγής βιοαερίου με αναερόβια ζύμωση, ενώ ό,τι περισσεύει στη συνέχεια θα χρησιμοποιείται για την παραγωγή κομπόστ (οργανικού λιπάσματος). Ο χώρος για την κατασκευή της μονάδας έχει ήδη αγοραστεί. «Στη Γερμανία λειτουργούν αυτή τη στιγμή 7.000 τέτοιες μονάδες» εξηγεί ο κ. Αργυρόπουλος, προσθέτοντας ότι η Λακωνία είναι ένας αγροτικός νομός, οπότε σε αυτή τη μονάδα θα μπορούσαν να καταλήγουν και τα κάθε είδους υπολείμματα από την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, όπως απόβλητα ελαιοτριβείων ή υπολλείμματα χυμοποιίας.

Αυτό το «εργοστάσιο» θα μπορεί να επεξεργάζεται κατά 40 - 50% οικιακά οργανικά απορρίμματα, να δέχεται ειδικές καλλιέργειες για παραγωγή βιοαερίου μέσω συμβολαιακής γεωργίας και τα υπολείμματα από μονάδες επεξεργασίας, αντικαθιστώντας τη λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών.

Μόνο στο 5% τα υπολείμματα

Περίπου το 20 - 25% των αστικών απορριμμάτων είναι χαρτί που πωλείται 50 - 150 ευρώ ο τόνος ανάλογα την ποιότητα, το 20% πλαστικά που πωλείται 50 - 350 ευρώ ο τόνος, περίπου 2,5% γυαλί και 2% μέταλλα τα οποία πωλούνται σε εξαιρετικά ακριβές τιμές.

Ο σίδηρος 260 ευρώ ο τόνος, το αλουμίνιο 2.500 ευρώ ο τόνος και ο χαλκός 4.500 - 5.000 ευρώ ο τόνος.

«Εφόσον τα υλικά θα είναι διαχωρισμένα, είναι φανερό ότι θα υπάρχει κέρδος από την πώλησή τους» εξηγεί ο κ. Αργυρόπουλος.

Επισημαίνει ότι υπολείπεται περίπου 5% των απορριμμάτων, τα οποία δεν μπορούν να καταχωρισθούν εύκολα σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και άρα να δεχθούν συγκεκριμένη επεξεργασία.

Είναι τα στρώματα, τα παπλώματα, τα διάφορα έπιπλα, τα βαμμένα ξύλα, τα ρούχα, τα παπούτσια, οι γεμάτες σακούλες από την ηλεκτρική σκούπα κ.ά.

«Όλα αυτά θα συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένο χώρο και θα μπορούν να τα εκμεταλλευτούν άτομα που θα εισέρχονται στον χώρο με ειδική άδεια. Κάποιοι μπορεί να χρειάζονται ένα παλαιό κρεβάτι ή τα πόμολα ενός ντουλαπιού ή ακόμα και τα ελατήρια από ένα παλαιοκαιρισμένο στρώμα. Επίσης από τα παλαιά παπούτσια και τα ρούχα μπορούν με ορισμένη επεξεργασία να κατασκευάζονται πάνελ για μονώσεις κτιρίων» τονίζει ο κ. Αργυρόπουλος.

Ο νομός Λακωνίας συνολικά παράγει 42.000 - 45.000 τόνους απορριμμάτων τον χρόνο, ενώ ολόκληρη η περιφέρεια Πελοποννήσου, που έχει 26 δήμους, υπολογίζεται ότι παράγει 330.000 τόνους σκουπιδιών ετησίως.