Χρέος-Μνημόνια-Τρόικα και Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής: Δυο Όψεις του Ίδιου Νομίσματος.

ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΡΝΑΙΑΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Αυτό που γίνεται και σχεδιάζεται να γίνει στη Χαλκιδική με τα μεταλλεία χρυσού είναι μια επιχείρηση παράνομης διασπάθισης δημόσιου χρήματος, υποθήκευσης δημόσιας γης και ξεπουλήματος λαϊκής περιουσίας.  Αυτό που σχεδιάζουν οι φωστήρες της διαπλοκής όχι μόνο δεν είναι επένδυση αλλά είναι μια αποικιοκρατικού τύπου αρπαγή δημόσιου και λαϊκού πλούτου, περιλαμβανομένων του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, η πιο μεγάλη από όλες αυτές που μας έφεραν σήμερα στα μνημόνια και στο χείλος της χρεοκοπίας.   Η υπόθεση των μεταλλείων χρυσού είναι σκάνδαλο και μέρος της κρίσης και όχι μέσο για έξοδο από τη κρίση όπως το παρουσιάζουν οι μνημονιακοί πολιτικοί και τα μνημονιακά ΜΜΕ.  Ένας από τους λόγους της περικοπής μισθών και συντάξεων, της επιβολής χαρατσιών και φορολαίλαπας και της καλπάζουσας ανεργίας, είναι η διαχρονική, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, πολιτική και οικονομική διαχείριση των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής. 

Όσοι με τις ενέργειες και τις υπογραφές τους στήριξαν και στηρίζουν το κατοχικό αυτό σχέδιο λεηλασίας θα είναι εξίσου υπόλογοι με αυτούς που έβαλαν τις υπογραφές τους στα μνημόνια και τις δουλικές δανειακές συμβάσεις.  Παίζουν με τη φωτιά όσοι βάζουν σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον και πρέπει να γνωρίζουν ότι όταν έρθει η ώρα της λογοδοσίας δεν θα έχουν καμια δικαιολογία γιατί γνώριζαν τι έκαναν και η περίοδος της ατιμωρησίας θα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.  Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πέρα από αυταπάτες που μπορεί πρόσκαιρα να δημιουργούν τα μνημονιακά κέντρα εξουσίας, έχει συνειδητοποιήσει ότι η χώρα και ο τόπος χρειάζονται άλλη πορεία πολιτικής διαχείρησης αλλά και ανάπτυξης.

Οι θέσεις εργασίας είναι πρόσχημα και εκβιασμός για μια μεγάλη λεηλασία των κατοίκων, των πόρων και του περιβάλλοντος της περιοχής το οποίο θα πάψει να αποτελεί πηγή βιοπορισμού.  Στην πραγματικότητα τους υποψήφιους εργαζόμενους της «Ελληνικός Χρυσός» θα τους πληρώνουν οι άνεργοι που θα δημιουργήσει η δραστηριότητα και όλοι οι φορολογούμενοι έλληνες πολίτες, όχι η ίδια η εταιρεία. 

Το ενωτικό κίνημα της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού αποτελεί παράδειγμα για όλη τη χώρα, για άλλου είδους ανάπτυξη, ενάντια στα μνημόνια, την εξαθλίωση και την υποταγή.  Αποτελεί και παράδειγμα αντίστασης σε ψεύτικα και εκβιαστικά διλήμματα από τα οποία βρίθει η σημερινή εποχή.  Για να φυλαχτούμε από τους φύλακες και να διαφυλάξουμε τη νομιμότητα, το δημόσιο και λαϊκό συμφέρον, στην πατρίδα μας και στον τόπο μας.  Για να μην μοιραζόμαστε μόνο τη φτώχεια και την ανεργία, αλλά και τον πλούτο μας. 

Αφορμή για τις σκέψεις που θα διατυπωθούν παρακάτω και για τα συνακόλουθα συμπεράσματα στάθηκαν μερικά πολύ απλά πράγματα από την τρέχουσα πολιτική καθημερινότητα τα οποία γίνονται εύκολα αντιληπτά μέσα από μια στοιχειώδη ενημέρωση, όπως:

1)      Υπάρχουν καταπληκτικές ομοιότητες ανάμεσα στην επιβολή των μνημονίων και στην επιβολή της μεταλλίας χρυσού, και στην ουσία αλλά και στη διαδικασία τους, λες και βγήκαν από το ίδιο μυαλό ή το ίδιο κέντρο αποφάσεων.  Τα μεταλλεία χρυσού, με τον τρόπο που στήνεται η λειτουργία τους από το παρελθόν μέχρι σήμερα, με τα πολιτικά και επιχειρηματικά διαπλεκόμενα συμφέροντα, με τις σκοτεινές διαδρομές και τις παράνομες αποφάσεις και υπογραφές και με τη συμπαιγνία συστημικών πολιτικών, αποτελούν μια μικρογραφία των προαποφασισμένων, ερήμην του ελληνικού λαού, δωσιλογικών μνημονίων.  Θα φανεί παρακάτω ποιοι «έδωσαν το λόγο τους», σε ποιους και πως. 

2)      Εκφράζονται τα ίδια επιχειρήματα από τους υποστηρικτές της αναγκαιότητας των μνημονίων και από τους υποστηρικτές της αναγκαιότητας των μεταλλείων, σαν να βγαίνουν απ’ το ίδιο στόμα.  Τα διλήμματα «μνημόνια ή χρεοκοπία» και «μεταλλεία χρυσού ή ανεργία» είναι σήμερα ταυτόσημα.  Μήπως είναι τυχαίο ότι οι «ηγετίσκοι» υποστηρικτές των μεταλλείων (όπως η μυστική οργάνωση «Πρωτοβουλία Πολιτών Αριστοτέλη») λειτουργούν σκοτεινά, διχαστικά και εν πολλοίς παρακρατικά, και όταν αναφέρονται στα μνημονιακά μέτρα εξαθλίωσης του λαού κάνουν λόγο μόνο για «μια δύσκολη κατάσταση» χωρίς να αναφέρονται στους λόγους που μας έφεραν ως εδώ, όπως το σκάνδαλο των μεταλλείων, και στα μέτρα που λαμβάνονται;  Μήπως είναι τυχαίο ότι είναι θερμοί χειροκροτητές του ξένου παράγοντα και των διεθνών τοκογλύφων;  Μήπως είναι τυχαίο ότι ο βουλευτής του πρώην ΠΑΣΟΚ και πρώην νομάρχης Χαλκιδικής Αργύρης Λαφαζάνης αποδεικνύεται σήμερα σαν ο μεγαλύτερος οσφυοκάμπτης της Χαλκιδικής, και όχι μόνο, απέναντι και στα μνημόνια-τρόικα και στην «Ελληνικός Χρυσός» (βλ. ομιλία του για την ψήφο εμπιστοσύνης στη διορισμένη ακροδεξιά κυβέρνηση Παπαδήμου-Goldman Sachs-Τρόικας και τις σχετικές δηλώσεις του υπεράσπισης της «Ελληνικός Χρυσός»). 

3)   Εφαρμόζεται η ίδια τακτική αντιμετώπισης του ενωτικού λαϊκού κινήματος αντίστασης που αναπτύσσεται για υπεράσπιση είτε της Χαλκιδικής είτε της Ελλάδας από την άδικη αρπαγή των λαϊκών εισοδημάτων και του λαϊκού πλούτου, του περιβαλλοντικού πλούτου και των φυσικών πόρων συμπεριλαμβανομένων.  Μέτρα «για να σωθεί η χώρα», «για να σωθεί η πατρίδα».  Μόνο που στη χώρα  και στην πατρίδα, οι μνημονιακοί όπως και η «Ελληνικός Χρυσός» δεν περιλαμβάνουν τους έλληνες φορολογούμενους πολίτες, εργαζόμενους και άνεργους, λες και έχουν άλλη χώρα και πατρίδα και γι’ αυτό τους αξίζει ο καιάδας.  Φυσικά, οι διεθνείς τοκογλύφοι, αρκετοί εγχώριοι σκανδαλοθρεμένοι πολιτικοί και μερικοί κρατικοδίαιτοι «έλληνες» γιαλαντζί επενδυτές, όπως η «Ελληνικός Χρυσός» και οι περί αυτήν, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της χώρας, της πατρίδας και φυσικά του έθνους που πρέπει να σωθούν.   Αλήθεια τι τρανταχτό επιχείρημα είναι το «να σωθεί η χώρα και η οικονομία μέσα από την εξαθλίωση και τη χρεοκοπία του λαού της»!  Σε ποιον ανήκουν η χώρα και ο πλούτος της; 

4)   Το θέμα «μεταλλεία χρυσού» έχει δυο ξεκάθαρες όψεις:  την οικονομική/κοινωνική και την περιβαλλοντική.  Φαινομενικά το θέμα «μνημόνια» έχει μόνο οικονομική/κοινωνική πλευρά.  Ουσιαστικά όμως η περιβαλλοντική πλευρά είναι αναπόσπαστη αφού το δόγμα «με οποιοδήποτε τίμημα» ή αλλιώς «όπως-όπως» έχει γίνει εθελόδουλα αποδεκτό από όσους βάζουν τις υπογραφές τους στις επαχθείς δανειακές συμβάσεις.  Η ανάπτυξη της περιοχής και της χώρας είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην οικονομική/κοινωνική και στην περιβαλλοντική πλευρά.  Ανάπτυξη όμως πραγματική, με λαϊκό και δημόσιο όφελος και όχι κατ’επίφαση, δεμένη στις ανάγκες και τις επιταγές της εγχώριας διαπλοκής και του «γερμανικού βιομηχανικού άξονα».  Σ’ αυτή την ανάπτυξη το περιβάλλον και η βιώσιμη χρήση των πόρων του παίζουν κυρίαρχο ρόλο σε αντίθεση με την άποψη των υποστηρικτών της μεταλλίας χρυσού που το υποβαθμίζουν, ειρωνευόμενοι μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε υπόθεση για «πουλάκια και λουλουδάκια».  Στους υποστηρικτές των μεταλλείων το ένα και μοναδικό επιχείρημα που τους απέμεινε είναι οι περιβόητες θέσεις εργασίας.  Θα δούμε παρακάτω ποιες είναι αυτές και ποιος πραγματικά τις πληρώνει.  Όσον αφορά στην περιβαλλοντική πλευρά την προσπέρασαν με ψέματα και κάλπικες υποσχέσεις του τύπου «λεφτά υπάρχουν».  Θα πρέπει να τους πιστέψουμε όπως πιστέψαμε (προς στιγμήν) τον ΓΑΠ ή τον Παπακωνσταντίνου ή μήπως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και το αποτέλεσμα για άλλη μια φορά; 

5)  Όταν ανατρέξει κανείς στις εξελίξεις και στα γεγονότα που έφεραν τα μνημόνια και που επιχειρούν να φέρουν και τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, θα αναρωτηθεί εύλογα:  Είναι δυνατόν το ίδιο μυαλό που συνέλαβε και δημιούργησε το πρόβλημα να είναι ταυτόχρονα και αυτό που θα φέρει τη λύση του;  Ή αλλιώς «ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα»;  Αρκεί να θυμώμαστε και να αναμοχλεύουμε το παρελθόν και να μην το ξεχνάμε όπως συμφέρει σε όσους έχουν λερωμένη τη φωλιά τους απ’ αυτό και αναζητούν κολυμπήθρες του Σιλοάμ για εξιλέωση.  Το τραγικό και στις δυο ιστορίες (μνημόνια και μεταλλεία χρυσού) είναι ότι ενώ θάπρεπε σήμερα κάποιοι από τους διαπλεκόμενους πατριδοκτόνους να απολογούνται για τις πράξεις τους, αντίθετα κάνουν μαθήματα οικονομίας, προστασίας του περιβάλλοντος και ηθικής συμπεριφοράς. 

Ας δούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

• «Ο άνθρωπος δεν νικιέται, καταστρέφεται», Έρνεστ Χέμινγουεϊ, «Ο γέρος και η θάλασσα», 1952.  Η πολιορκία, η εξαθλίωση και ο φόβος πριν τη μεγάλη έφοδο για τη λεηλασία. 

Ας μας συγχωρέσει ο νομπελίστας μπάρμπα-Ερνέστος γιατί θα βάλουμε τη λέξη «κοινωνία», στη λέξη «άνθρωπος» στο μεγάλο αυτό δίδαγμα από το μυθιστόρημά του «Ο γέρος και η θάλασσα» του 1952.  Είναι τόσο επίκαιρο για τα όσα περνάνε σήμερα όλες οι πατρίδες μας: Η Ελλάδα, η Χαλκιδική, ο Δήμος μας. 

Όλοι οι «μεγάλοι» πολιορκητές πριν καταλάβουν μια πόλη ή μια χώρα επιδίδονταν σε μέτρα εξαθλίωσης και κάμψης του φρονήματος του πληθυσμού και των υπερασπιστών τους.  Προκαλούσαν φόβο και πανικό, στερήσεις και κακουχίες για να έχουν εύκολο πεδίο στο πλιάτσικο και τη λεηλασία που θα ακολουθούσε.  Μήπως αυτό θυμίζει τίποτα από τα μέτρα που παίρνονται σήμερα στην πατρίδα μας και τα χειρότερα που σχεδιάζονται για το μέλλον για να προετοιμάσουν το γενικό ξεπούλημα και την εθνική υποτέλεια;  Μήπως αυτό μας φέρνει στο μυαλό τις ατέλειωτες «προσπάθειες» του πρώην Χαλκιδικάρχη και των κυβερνήσεων του δανεικού χρήματος να μείνει η Βορειοανατολική Χαλκιδική «υπανάπτυκτη» σε σχέση με την υπόλοιπη, και με μόνο όραμα τα μεταλλεία χρυσού που θα φέρουν δήθεν ευημερία στο μέλλον;  Όλοι αυτοί οι απελπισμένοι, και δίκαια, άνεργοι αποτελούν σήμερα την εξαθλιωμένη και φοβισμένη μάζα, επιρρεπή σε υποσχέσεις για δουλειά εδώ και τώρα και ό,τι νάναι, με τη διαφορά ότι οι πολιορκητές τρίβουν τα χέρια τους για την τελική έφοδο αρπαγής και λεηλασίας (πλούτου και περιβάλλοντος) που σχεδιάζουν με το συνεργάσιμο μνημονιακό κράτος τους.  Ο πρώην Χαλκιδικάρχης, ένας εκ των βασικών συντελεστών του επαχθούς δημόσιου χρέους, πρώην υφυπουργός, και νυν δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Πάχτας δεν αρκείται μόνο σε αυτά.  Λες και δεν έφταναν τα χαράτσια και η φορολαίλαπα που επιβάλουν στο λαό οι μνημονιακοί τοποτηρητές, προβαίνει σε αλόγιστη, και αναιτιολόγητη ως προς την ανταποδοτικότητά τους, αύξηση των πάσης φύσεως δημοτικών τελών σα να θέλει κυριολεκτικά να αποτελειώσει τους δημότες.  Ίσως να κατάλαβε, λίγο αργά βέβαια, ότι τα αντισταθμιστικά οφέλη από τους «αδίστακτους επενδυτές», όπως τους  αποκάλεσε κάποια στιγμή παραπλανητικά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα περισσεύοντα μπάζα προς το Δήμο για επίστρωση δρόμων (περιγράφονται πολύ καλά στη ΑΕΠΟ του Παπακωσταντίνου την οποία χειροκρότησε θερμά μαζί με τον Λαφαζάνη και τον εξω-θεσμικό αντιδήμαρχο Μοσχόπουλο).  Λέτε να είναι ο κ. Πάχτας «ανεξάρτητος» μνημονιακός της συγκυβέρνησης;  Ίδωμεν...

• Τα θαλασσοδάνεια και οι κρατικοδίαιτοι γιαλαντζί «επενδυτές» που μας έφεραν μαζί με τους συστημικούς πολιτικούς στη σημερινή κατάντια.  Γνωστός και μη εξαιρετέος πελάτης του συστήματος διαπλοκής η «Ελληνικός Χρυσός». 

Το δανεικό χρήμα που κατασπαταλήθηκε τόσα χρόνια για βόλεμα εκλογικής πελατείας, για εικονικές προμήθειες, για αποταμιεύσεις στην Ελβετία, για να σωθούν τραπεζίτες, για να υπάρχει το μαύρο χρήμα των σκοτεινών διαδρομών, για...για... τόσα άλλα που τόσο καλά γνωρίζουμε, ίσως να ωχριά μπροστά σ’ αυτό το χρήμα που άρμεξαν από τα κρατικά ταμεία με φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις εθνικοί εργολάβοι και εικονικοί επενδυτές με πρόσχημα την απασχόληση.  Αμέτρητες διευκολύνσεις με υποθήκη δημόσια περιουσία.  Αυτό θεωρείται και σήμερα πρότυπο ανάπτυξης και διευκολύνεται φυσικά με νόμους και φωτογραφικές διατάξεις.  Όπως π.χ. η παραχώρηση των  δρόμων στον κ. Μπόμπολα.  Στην πραγματικότητα πρόκειται για χρήμα των γνωστών υποζυγίων που φορολογούνται με διαφάνεια.  Ένας τέτοιος εθνικός επενδυτής είναι και η «Ελληνικός Χρυσός» και η ετέρα μέτοχος η Ελλάκτορ κατά τύχη πάλι του κ. Μπόμπολα στους οποίους παραχωρήθηκαν όχι μόνο δωρεάν αλλά και με ζημία του ελληνικού δημοσίου μεταλλευτικά δικαιώματα, γη και υποδομές.  Θα δούμε όλα τα τεκμηριωμένα στοιχεία που έχουν προκύψει παρακάτω.  Το ελληνικό δημόσιο από όλες αυτές τις διευκολύνσεις που παρείχε (μεταξύ των οποίων και το αχρείαστο φράγμα «Πετρένια», οι παράνομες επιδοτήσεις κ.ά.) έχει μέχρι σήμερα ζημιώσει πάνω από 2 δις €, όσο δηλαδή η περικοπή των μισθών και συντάξεων.  Παράλληλα ο κ. Μπόμπολας έβγαλε, από αέρα, χωρίς επένδυση (αυτό θα πει μπίζνα) κάποιες εκατοντάδες εκ. € αρκετά για να ξελασπώσει ο ίδιος και τα ΜΜΕ του, τα οποία με τη σειρά τους θα στηρίζουν τα μνημόνια και θα εκβιάζουν, ως γνωστόν, για να πάρουν κι άλλα κ.ο.κ.  Μήπως είναι τυχαίο που ο κ. ΓΑΠ συναντήθηκε και ζήτησε τη συνδρομή του κ. Μπόμπολα στα δύσκολα;  Μήπως είναι τυχαίο που άδειασαν τα κρατικά ταμεία;  Μήπως αυτό λέγεται διαπλοκή;  Η απάντηση στα επόμενα. 

• Αχρείαστοι ήταν και το ΔΝΤ και η «Ελληνικός Χρυσός».  Και όμως τους έφεραν πολιτικοί με πολλά «προσόντα», και τους δυο σαν σωτήρες, πλην όμως με τις απατηλές υποσχέσεις και τις πράξεις τους, όχι με τις παραλείψεις τους.  Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια γιατί κατασκευάζεται.  Η αλήθεια όμως υπάρχει. 

Αναμφίβολα για να φτάσει ένας πολιτικός σε ένα υψηλό πόστο θα πρέπει να έχει κάποια προτερήματα, κάποιες ικανότητες.  Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις.  Στην περίπτωσή μας όλοι οι πολιτικοί που εμπλέκονται έχουν κάποιου είδους «ικανότητα»: από ψεύδος και υποκρισία μέχρι εντεταλμένη υπηρεσία.  Αυτοί λοιπόν οι πολιτικοί αυταρέσκονται όταν τους αποκαλούν ανεπαρκείς ή ανίκανους γιατί γνωρίζουν ότι η ανεπάρκεια ή η ανικανότητα, μέσα σε μια προσπάθεια, είναι αρετή μπροστά στην επίδειξη των παραπάνω «ικανοτήτων».  Κάνουν επομένως λάθος όσοι φίλοι τους τιμούν αποκαλώντας τους ανίκανους.  Και στην περίπτωση των μνημονίων και του ΔΝΤ αλλά και στην περίπτωση της μεταλλίας χρυσού οι πολιτικοί που ενεπλάκησαν ήταν «ικανότατοι» για να εφαρμόσουν κάποια από τα «προτερήματα» που αναφέραμε με μοναδικό στόχο να παραπλανήσουν τους πολίτες, να υφαρπάξουν την ψήφο τους ή τη συναίνεσή τους και να τηρήσουν το λόγο που είχαν δώσει, ερήμην του λαού, σε υψηλά κέντρα εξουσίας ή επιχειρηματικά και οικονομικά κέντρα.  Αξιοσημείωτο είναι ότι και το ΔΝΤ και η «ΕΧ» ήρθαν μέσα απ’ αυτή τη δόλια απάτη και μας κατσικώθηκαν σαν οι από ουρανού σωτήρες μας.  Εμείς όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όπου μπήκε το ΔΝΤ οι λαοί εξαθλιώθηκαν αν και κάποιοι αριθμοί ευημέρησαν.  Εμείς όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όπου έγινε ανοιχτή εξόρυξη χρυσού, με δήθεν σύγχρονες μεθόδους, οι φτωχοί λαοί έγιναν φτωχότεροι και το περιβάλλον στο τέλος εξαθλιώθηκε αν και στα χαρτιά υπήρχαν αυστηροί όροι.  Ο λόγος και στις δυο περιπτώσεις είναι πολύ απλός:  Οι όροι και οι δεσμεύσεις με τους οποίους «πιάνουν δουλειά» και οι δυο τους είναι συγκεκριμένοι και απαράβατοι.  Οι όροι και οι δεσμεύσεις έρχονται «πακέτο».  Είναι πλάνη οικτρά ότι μπορεί να γίνει τροποποίηση, γι’ αυτό και απατώνται (άθελά τους) ή ψεύδονται (εν γνώσει τους) όσοι ισχυρίζονται ότι θα εφαρμόσουν «σωστά» τα μνημόνια ή την ανοιχτή εξόρυξη χρυσού.  Εδώ φυσικά τίθεται και θέμα αξιοπιστίας αυτών που δίνουν τις υποσχέσεις γιατί η κατ’ εξακολούθηση απάτη στο παρελθόν δίνει εγγυήσεις ότι τελικά «ο λύκος θα μπει στη στάνη» σύμφωνα με τη σχετική λαϊκή παροιμία.  Ποιος άραγε μπορεί σήμερα να πιστέψει τους διεφθαρμένους υποσχεσιολόγους πολιτικούς ή τους λαθροθήρες της «Ελληνικός Χρυσός» αφού ελάχιστες δεσμεύσεις τήρησαν στο παρελθόν (ειδικά για τους χρυσοθήρες, το φαινόμενο είναι παγκόσμιο γιατί ενώ έπαιρναν άδεια με τους καλύτερους όρους, στο τέλος φεύγοντας, όποτε τέλειωνε η αρπαχτή, άφηναν πίσω τους ρημαδιό). 

Μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα εξαπάτησης: 

ΔΝΤ, μνημόνια:  «λεφτά υπάρχουν», «εμείς δεν πρόκειται να πειράξουμε τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα», «η μείωση των μισθών και συντάξεων οδηγεί σε ύφεση», «ούτε σκέψη για αύξηση του ΦΠΑ», «θα φορολογήσουμε τα υψηλά εισοδήματα» κλπ, κλπ,κλπ από τους «ψευτογιατρούς» που είχαν ήδη στα κρυφά συμφωνήσει με τρόικα και ΔΝΤ όλο το πακέτο των μέτρων της φορολαίλαπας και της κλοπής των λαϊκών εισοδημάτων.  Ικανότατοι πολιτικοί στην απάτη και στην εντεταλμένη υπηρεσία. 

Μεταλλεία Χρυσού:  «Το εθνικό όφελος που θα προκύψει υπερακοντίζει τις όποιες επιπτώσεις στο περιβάλλον», από τους φωστήρες του πρώην Νομαρχιακού Συμβουλίου χωρίς να παρουσιάσουν κανένα στοιχείο και χωρίς να έχουν ούτε καν ξεφυλλίσει τη ΜΠΕ.  «Μη φοβάστε θα είναι υπόγεια εξόρυξη, το πολύ μια τρυπούλα, συνέχεια της μακρόχρονης μεταλλευτικής μας παράδοσης», «Δεν θα χρησιμοποιηθεί τοξικό κυάνιο, αφού έτσι το λέει η εταιρεία», «Η περιοχή θα ευημερήσει από τις θέσεις εργασίας και από τα αντισταθμιστικά οφέλη που θα δόσει η εταιρεία» κλπ, κλπ, κλπ.  Όλοι αυτοί φυσικά και γνώριζαν, με πρώτο και καλύτερο τον κ. Πάχτα (βλ. επόμενα) τουλάχιστον τα εξής: 

α. Ότι το δημόσιο όφελος από την όλη ιστορία είναι όχι μόνο μηδενικό αλλά αρνητικό. 

β. Ότι η Χαλκιδική θα χάσει τα νερά της και θα γίνει λείψυδρη και ό,τι νερό θα έχει απομείνει θα είναι ακατάλληλο για χρήση (εξ ού και η πρεμούρα για το φράγμα «Πετρένια» που και αυτό το πληρώνουν πάλι τα γνωστά υποζύγια).  Αλλιώς δεν γίνεται λένε οι πιο ειδικοί υδρογεωλόγοι.  Αφήνουμε προς το παρόν τις άλλες επιπτώσεις (τοξικά, δάση, θάλασσες, αστοχίες κλπ), αν και είναι σημαντικές, για λόγους συντομίας. 

γ. Ότι θα είναι μια πολλαπλή επιφανειακή εξόρυξη με τουλάχιστον τέσσερις κρατήρες (Σκουριές, Τσικάρα, Πιάβιτσα, Φισώκα) ορατούς από το διάστημα και με ταυτόχρονη αποστράγγιση όλων των ορεινών όγκων.  Η εταιρεία το είπε ξεκάθαρα:  πήραμε άδεια για όλη την περιοχή και όχι μόνο για τις Σκουριές.  Η τιμές του χρυσού σήμερα επιτρέπουν να σκάψεις και να πάρεις και το παραμικρό ίχνος του.  Και εδώ ενδιαφέρει μόνο η τιμή, όχι το τίμημα.  Η Χαλκιδική σουρωτήρι και σκουδότοπος. 

δ. Ότι η μέθοδος που προτείνει η εταιρεία χωρίς κυάνιο δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο για απόληψη χρυσού.  Η ασφαλέστερη μέθοδος είναι με χρήση κυανίου όπως δηλώνει και η ευρωπαϊκή ομοσπονδία των χρυσοθήρων.  Αλλιώς δεν γίνεται.

ε. Ότι στο εργοστάσιο μεταλλουργίας χρυσού θα μεταφέρονται μεταλλεύματα από όλα τα Βαλκάνια και όλα τα απόβλητα (τοξικά και μη) θα παραμένουν στη Χαλκιδική. 

στ. Ότι οι μελέτες ασφαλείας έγιναν υπό κανονικές συνθήκες, σαν να μην είναι σεισμογόνος η περιοχή και σαν να μην συμβαίνουν ακραία καιρικά φαινόμενα. 

ζ. Ότι τα αντισταθμιστικά οφέλη ήταν μπλόφα της εταιρείας για να το χρησιμοποιήσουν σαν επιχείρημα οι πολιτικοί εκπρόσωποί της.  Η ΑΕΠΟ το λέει ξεκάθαρα πολλές φορές:  Στο δήμο θα δόσουμε τα μπάζα που περισσεύουν. 

η. Οι θέσεις εργασίας που δήλωσε η εταιρεία είναι 1150 (σε βάθος δεκαετίας) επιπλέον από τις ήδη υπάρχουσες.  Πως έταξε προεκλογικά ο κ. Πάχτας 5000 θέσεις;  Τις είχε στο τσεπάκι του;  Οι θέσεις αυτές όχι μόνο δεν είναι διασφαλισμένες αλλά υπόκεινται και σε καθεστώς ελεύθερης οικονομικής ζώνης, δηλ. μισθοί Τουρκίας ή Βουλγαρίας.  Αλλά και αυτές (βλ. επόμενα) δεν θα πληρώνονται στην πραγματικότητα από την εταιρεία αλλά από τους άνεργους και τους φορολογούμενους όλης της χώρας. 

θ. Ότι θα χαθούν τουλάχιστον όσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν (πάλι σε βάθος δεκαετίας) οι οποίες είναι τουλάχιστον καλύτερα αμοιβόμενες και αποτελούν τη βάση για επέκταση και ποιοτική αναβάθμιση του αγροτοκτηνοτροφικού και τουριστικού τομέα. 

Για να μην νομίζει ο κ. Πάχτας ότι τον αδικούμε με τα προηγούμενα, θα αναφερθούμε σε ένα πρόσφατο περιστατικό χαρακτηριστικό της απύθμενης υποκρισίας του:  Δημοτικό Συμβούλιο, 4-8-2011, Αρναία.  Θέμα:  Λήψη απόφασης για διεξαγωγή συνεδρίασης στην Τ.Κ. Στρατωνίου.  Για ποιο λογο; Ακούστε τους λόγους που επικαλέστηκε ο κ. Πάχτας και βγάλτε μονοι σας τα συμπεράσματα:

α. «Το Στρατώνι θα δεχτεί το μεγαλύτερο βάρος και τις επιπτώσεις από τη νέα μεταλλευτική δραστηριότητα» (όχι ότι εκεί είναι η έδρα της εταιρείας). 

β. «Τώρα που η πολιτεία έδωσε την άδεια» (σημ. ο αρχι-υπογραφέας Παπακωνσταντίνου είχε πριν λίγες μέρες υπογράψει την ΑΕΠΟ) «δεν έχουμε παρά να ακολουθήσουμε δυο δρόμους.  Ο ένας είναι να παραμείνουμε θεατές» (ήταν θεατής ο κ. Πάχτας όλον αυτό τον καιρό) «και να βλέπουμε την εταιρεία να κάνει ό,τι θέλει, όπως θέλει, και να μη μας δίνει καμια σημασία, γιατί η εταιρεία ήρθε φυσικά για να βγάλει κέρδος χωρίς να υπολογίσει τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.  Ο δεύτερος δρόμος είναι να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και οφείλει να τα   δώσει η εταιρεία.  Να διεκδικήσουμε την προστασία του περιβάλλοντος, των νερών μας και τα αντισταθμιστικά οφέλη προς το δήμο μας που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε έργα και να αναπτυχθούμε».  Και μετά ακολούθησε το φιασκο του Στρατωνίου...  Θεός φυλάξοι!  Ο κ. Πάχτας που έφερε με νύχια και με δόντια την «Ε.Χ.» θα κάνει έλεγχο στην «Ε.Χ.»!  Ο κ. Πάχτας χάθηκε μέσα στους δυο δρόμους, αλλά τον τρίτο και καλύτερο, αυτόν της υπεράσπισης του δήμου του, τον ξέχασε.  Άραγε ποιος προώθησε και έβγαλε δήμαρχο τον κ. Πάχτα; 

• Ο μεταπράτης κ. Πάχτας, ο μεταπράτης κ. ΓΑΠ και ο κατεργάρης υπογραφέας του ΔΝΤ Παπακωνσταντίνου:  Όλοι λογοδοσμένοι και στα πόστα τους.  Συνηθισμένες ιστορίες διαπλοκής...με υποθήκη το 1/3 της Χαλκιδικιώτικης γης, τα νερά, τα δάση, τις θάλασσες και τη λαϊκή περιουσία.  Σκάνδαλο και μέρος της κρίσης και όχι μέσο για έξοδο από την κρίση όπως το παρουσιάζουν οι μνημονιακοί πολιτικοί και τα μνημονιακά ΜΜΕ. 

Όλη η ιστορία των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής από την εποχή της TVX μέχρι την αδειοδότηση της «Ελληνικός Χρυσός» και μετά από αυτήν μέχρι σήμερα, είναι μια ιστορία μεταπράτησης και διαπλοκής όπου το δημόσιο συμφέρον πάντα έμπαινε ούτε καν σε δεύτερη αλλά σε τελευταία μοίρα.  Χρήμα πολλών δις αποκτήθηκε από τους ευνοημένους της διαπλοκής, με πολιτικούς που τους έκαναν τα χατήρια, ενώ το δημόσιο συνεχίζει και θα συνεχίζει να ζημιώνεται.  Τα περισσότερα είναι ήδη ίσως γνωστά αλλά μια σύντομη ανασκόπηση θα βοηθούσε να ξετιλιχτεί καλύτερα το κουβάρι της διαπλοκής και των σκανδάλων και να φανεί η σχέση των μεταλλείων χρυσού με το δημόσιο χρέος και την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική.  Τα πράγματα ξεκινούν το 2003 από τη μεταβίβαση στην «Ελληνικός Χρυσός» (συμφερόντων Μπόμπολα), παράνομα και χωρίς ανοιχτό διαγωνισμό, όλων των περιουσιακών στοιχείων της χρεοκοπημένης TVX μαζί με 320.000 στρέμματα γης, μαζί με τα μεταλλευτικά δικαιώματα, με εντοπισμένα κοιτάσματα από το κρατικό ΙΓΜΕ, με απαλλαγή από φόρους, με πληρωμή των χρεών της TVX, με χάρισμα των περιβαλλοντικών ζημιών, όλα αυτά αντί 11 εκ. €!  Το ελληνικό δημόσιο είχε ήδη μπει μέσα κατά μερικά δις € χαρίζοντας κυριολεκτικά την περιουσία του.  Αν δει κανεις και τα δις που κέρδισαν τα «επενδυτικά» σαϊνια χρηματιστηριακά εκ των υστέρων, χωρίς επένδυση, εκμεταλλευόμενοι μόνο τον αέρα των δικαιωμάτων της μεταλλευτικής γης, μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του σκανδάλου εις βάρος του ελληνικού δημοσίου.  Αυτά έγιναν με (ν)τροπολογία του τότε υφυπουργού οικονομικών κ. Χρήστου Πάχτα τα οποία εκ των υστέρων μετουσιώθηκαν σε όραμα για ένταση των χρυσοφόρων μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή από τους επίδοξους σωτήρες της «Ελληνικός Χρυσός» και με τον κ. Πάχτα στο πόστο του δημάρχου Αριστοτέλη, με υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών.  Αλλά η ιστορία της διαπλοκής και της μεταπράτησης δεν σταματάει εδώ.  Αμέσως μετά άρχισαν και οι επιδοτήσεις προς την «Ε.Χ.».  Κάτι ψυλιάστηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά και από σχετικές καταγγελίες και προσφυγή, απεφάνθη (2011) ότι η «Ε.Χ.» οφείλει να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο 15,4 εκ. € γιατί παράνομα επιδοτήθηκε και ευνοήθηκε από τους όρους της μεταβίβασης.  Η «Ε.Χ.» βγαίνει και λέει «εγώ δεν χρωστάω τίποτα» και αμέσως το «ελληνικό δημόσιο» (λέμε τώρα) προσφεύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο όπου δηλώνει ότι παραιτείται από τη διεκδίκηση της επιστροφής των 15,4 εκ. €!!! (δημόσιο να μας τύχει).  Η ιστορία εκτός από την τραγικότητά της αρχίζει να βγάζει και γέλιο (χρήσιμο και αυτό στις μέρες που περνάμε). 

Εν τω μεταξύ, τέλος 2010, έχει δοθεί στη δημοσιότητα η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) της «Ε.Χ.» προς δημόσια διαβούλευση, η οποία ποτέ δεν έγινε κυρίως γιατί την μπλοκάριζαν με τερτίπια οι τοπικοί μνημονιακοί, του ναι σε όλα, με αρχηγό τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Αργύρη Λαφαζάνη.  Στο χορό των γνωμοδοτήσεων για τη ΜΠΕ μπαίνει δυναμικά η ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα της Β. Ελλάδας η οποια στη συντριπτική της πλειοψηφία απορρίπτει τη ΜΠΕ ως αβάσιμη επειδή έχει σημαντικές ελλείψεις και ισχυρίζεται πράγματα τα οποία δεν στέκουν επιστημονικά και άρα δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν.  Μεταξύ αυτών και καθηγητές από το ΑΠΘ άκρως εξειδικευμένοι στο αντικείμενο.  Είναι χαρακτηριστικό ότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μόνο οι μηχανικοί της «Ε.Χ.» βγήκαν ανοιχτά και δημόσια να υπερασπιστούν όλα τα σημεία της ΜΠΕ αφού φυσικά οι ίδιοι την είχαν συντάξει, δηλ. «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». 

Η τότε υπουργός ΠΕ.Κ.Α. Τίνα Μπιρμπίλη, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, είχε σοβαρές επιφυλάξεις να υπογράψει την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) γιατί ενώ απ’ τη μια πιέζονταν ισχυρά απ’ το μνημονιακό μπλοκ για υπογραφή, απ’ την άλλη καταλάβαινε ότι τα επιχειρήματα της επιστημονικής κοινότητας ήταν πολύ ισχυρά ώστε να εκτεθεί από μια τέτοια υπογραφή.  Η τρόικα εν τω μεταξύ είχε «επιβάλλει» (λέμε τώρα, σιγά μην χρειάζονταν και επιβολή σ’ αυτούς που ό,τι τους υπαγόρευε το υπέγραφαν), στα πλαίσια του Μεσοπρόθεσμου, να εκχωρηθούν όλα τα έσοδα του δημοσίου από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής (είπαμε τα μνημόνια πάνε πακέτο και δεν είναι διαπραγματεύσιμα) υπέρ των δανειστών μη γνωρίζοντας φυσικά ότι το ελληνικό δημόσιο έχει μηδενικά (πραγματικά αρνητικά) έσοδα από την ιστορία αυτή.  Έπρεπε λοιπόν επειγόντως (ό,τι προστάζει η τρόικα πρέπει να γίνεται επειγόντως) να μπει υπογραφή στην ΑΕΠΟ.  Δηλαδή την αδειοδότηση την απαίτησαν οι δανειστές-τοκογλύφοι και ας το έχουν αυτό καλά στο μυαλό τους τα μνημονιακά παπαγαλάκια.  Και έτσι ήρθε η σειρά του μοιραίου ανθρώπου που έβαζε «αβέρτα κουβέρτα» τις υπογραφές του στις συναλλαγές με την τρόικα, να πάρει με τις ευλογίες του ΓΑΠ το υπουργείο ΠΕ.Κ.Α.  Καταλάβαμε ότι πρόκειται για τον περιβόητο Γ. Παπακωνσταντίνου πρώην μαθητή του Πάχτα στα χρόνια του Σιμήτη και πρώην υπαλλήλου της Goldman Sachs (δηλ. της παγκόσμιας κυβέρνησης).  Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή.  Ο αδίστακτος υπογραφέας που είχε ήδη αποδείξει έμπρακτα ότι διαθέτει τον απαραίτητο βαθμό κοινωνικής αναλγησίας και εθελοδουλίας, δεν θα έβαζε την υπογραφή του για την καταδίκη της Χαλκιδικής;  Εδώ έβαλε υπογραφές για καταδίκη όλης της χώρας.  Υπέγραψε λοιπόν άρον-άρον μια επιστημονικά αίολη, επίπλαστη και κάλπικη ΜΠΕ, όπως ακριβώς την πρότεινε η «Ε.Χ.», γράφοντας στα παλιά  του τα παπούτσια τις ενστάσεις της επιστημονικής κοινότητας αλλά και της τοπικής κοινωνίας.  Μόνο και μόνο γιατί του το είπε η τρόικα.  Και μόνο για τους λόγους αυτούς η υπογραφή του Παπακωνσταντίνου στην ΑΕΠΟ είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ.  Μαζί με την καταδίκη και το πέταγμα στον κάλαθο των αχρήστων των δωσιλογικών μνημονίων, στο ίδιο καλάθι πρέπει να βρεθεί και η ΑΕΠΟ, μαζί φυσικά και για τους λόγους του οικονομικού σκανδάλου.  Μόνο που και εδώ την πάτησε ο Παπακωνσταντίνου και μάλιστα αυτογελοιοποιήθηκε κιόλας.  Αφού έμαθε ότι τα μεταλλεία Χαλκιδικής δεν είναι στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής, απλώς ονομάζονται μεταλλεία Κασσάνδρας, μετά από λίγο έμαθε ότι (πόσο εύκολα μαθαίνει αυτός ο άνθρωπος!) δεν υπάρχουν έσοδα του δημοσίου από την ιστορία αυτή.  Και τι είπε ο αθεόφοβος:  «δεν υπάρχουν μεν έσοδα αλλά και αν υπήρχαν θα τα είχαμε δώσει στους δανειστές μας»!!!!  Βγάζει γέλιο, κλάματα ή δυσωδία;

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στη συνέχεια μπαίνει στο παιγνίδι και ο ΓΑΠ, δυναμικός μεταπράτης, όχι παίξε γέλασε.  Η «Ε.Χ.» των εθνικών εργολάβων, η δήθεν επενδύτρια, δηλώνει μπατιρημένη (άραγε που πήγαν τα λεφτά από τις χρηματιστηριακές υπεραξίες;;;) και ψάχνει για δανειοδότη, αφού φρόντισε να διατυμπανίσει, με τον αέρα που πήρε από την υπογραφή της ΑΕΠΟ, ότι θα σκάψει όπου θέλει, όπως θέλει, γιατί πήρε άδεια για όλα, της ανήκουν όλα κλπ.  Ο ΓΑΠ μέσα από τα κυκλώματα της «οικουμενικής διακυβέρνησης» της οποίας είναι θιασώτης, και με τα κυκλώματα της οποιας πήρε τις αποφάσεις για να μας φέρει το ΔΝΤ πριν τις ανακοινώσει στο λαό, ανέσυρε ξανά από τη σκόνη τον εμίρη του Κατάρ.  Η διαμεσολάβηση, deal, μεταπράτηση ή όπως θέλετε πέστε το από έναν πρωθυπουργό ανάμεσα σε ιδιώτες, σίγουρα όχι ελληνικών συμφερόντων όπως αποδείχτηκε, είναι βέβαια ένα μεγάλο γεγονός.  Γι’ αυτό από τα μνημονιακά ΜΜΕ η είδηση βγήκε ως ευχάριστη και φρόντισαν να της δόσουν και πανηγυρικό τόνο.  «Ξέχασαν» όμως μια λεπτομέρεια:  Το δάνειο που θα δώσει η εταιρεία του εμίρη στην «Ε.Χ.» είναι ενυπόθηκο με υποθήκη τη γη της Χαλκιδικής που πήρε δώρο η «Ε.Χ.» απ’ το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή γιαλαντζί «επένδυση» με υποθήκη τη Χαλκιδική στους Καταριανούς.  Δηλαδή δεν έφτανε η διαφαινόμενη υποθήκη της χώρας στους δανειστές-τοκογλύφους του δημοσίου, τώρα έχουμε και χωριστή υποθήκη της Χαλκιδικής στο Κατάρ προς όφελος ιδιωτών.  Ο κ. Μπόμπολας έβγαλε πάλι ζεστό χρήμα κοντά 200 εκ. € από αέρα και το ελληνικό δημόσιο έμεινε και πάλι στο άσσο.  Μετά της υγείας μας...

Σημείωση:  Το «καλό» από όλη την τελευταία ιστορία είναι ότι αποκάλυψε πως όσα χαρίστηκαν στους επίδοξους «επενδυτές» είναι αξίας πάνω από 2 δις €.  Για να επενδύσουν δήθεν 1 δις €.  Κάτι είναι και αυτό για στοιχείο στη δικαιοσύνη...

•    Ο λαός και το περιβάλλον δεν είναι αναλώσιμα ούτε πειραματόζωα όπως τα επιφυλάσσουν για την Ελλάδα και τη Χαλκιδική.  Και το ΔΝΤ και οι Λαθρο-Χρυσο-Θήρες θα αρπάξουν ό,τι μπορέσουν και κάποτε θα φύγουν.  Εμείς όμως θα μείνουμε.  Τι θα έχει μείνει για τα παιδιά μας; 

Τα πειραματόζωα (π.χ. ποντικάκια) και τα αναλώσιμα (π.χ. χαρτί υγείας) θα μπορούσαν κάλλιστα να αντιπροσωπεύσουν τον ελληνικό και χαλκιδικιώτικο λαό όπως και το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους της Χαλκιδικής στις περιπτώσεις της επιβολής των μνημονίων και των μεταλλείων χρυσού.  Το δόγμα «ο θάνατός σου η ζωή μου» είναι αυτό που διάλεξαν να εφαρμόσουν στα πειράματα που εκτελούν, απ’ τη μια μεριά η τρόικα και απ’ την άλλη «ΕΧ»-μνημονιακή εξουσία για να διαπιστώσουν την αποτελεσματικότητα των νέων φαρμάκων που μας δίνουν με το ζόρι δήθεν για να μας θεραπεύσουν, ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να σωθούν οι ίδιοι και ό,τι εκπροσωπούν.  Στοχευμένα πειραματόζωα λοιπόν και ο λαός και το περιβάλλον που τα θέλουν να μοιράζονται τη φτώχεια τους και όχι τον πλούτο τους.  Και όταν εξαντληθούν, τα πετάνε στον κάδο των απορριμμάτων χωρίς ανακύκλωση.  Λες και δεν είναι το περιβάλλον πηγή ζωής και βιοπορισμού του λαού.  Το ΔΝΤ και οι διεθνείς τοκογλύφοι με τη βοήθεια κάποιων πρόθυμων «ντόπιων» σχεδιάζουν να πάρουν ό,τι καταφέρουν μετά την έφοδο της λεηλασίας και να φύγουν αφήνοντας πίσω τους «νέα τάξη» όπως αυτοί την εννοούν:  μια ελίτ που θα νέμεται σχεδόν όλο τον πλούτο της χώρας, ένα λαό εξαθλιωμένο και μια χώρα με πληγές που όσο και αν τις γλύφει δεν θα επουλώνωνται.  Σ’ αυτή την ελίτ της νομής του πλούτου της χώρας περίοπτη θέση κατέχει φυσικά η «Ελληνικός Χρυσός» με τους περί αυτήν μεγαλομέτοχους και τα ξένα συμφέροντα, που τους δόθηκε αμισθί το αποικιακού τύπου προνόμιο να «εκμεταλλευτούν» τη Χαλκιδική και να κατασπαταλήσουν τους φυσικούς της πόρους με όποιον τρόπο θέλουν.  Ακόμα και να φύγουν όποτε θέλουν, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τις δραστηριότητές τους.  Όλα αυτά φυσικά με μια προϋπόθεση: ότι θα τους αφήσει ο λαός και το κίνημά του να τα πραγματοποιήσουν. 

•    Οι θέσεις εργασίας είναι πρόσχημα και εκβιασμός για μια μεγάλη λεηλασία των κατοίκων, των πόρων και του περιβάλλοντος της περιοχής το οποίο θα πάψει να αποτελεί πηγή βιοπορισμού.  Είναι λύση η μοιρασιά της ανεργίας και της φτώχειας;  Ποιος θα πληρώσει τελικά τους υποψήφιους εργαζόμενους της «Ε. Χ.»; 

Η απασχόληση των 1150 ατόμων επιπλέον από τους 350 ήδη απασχολούμενους, σύμφωνα με τις υποσχέσεις της εταιρείας, σε βάθος δεκαετίας, είναι το μοναδικό επιχείρημα των υποστηρικτών της «επένδυσης» και έχει βαρύνουσα σημασία κάτω από τις σημερινές συνθήκες της μνημονιακής εξαθλίωσης του λαού και της καλπάζουσας ανεργίας.  Πρέπει να διευκρινιστεί ότι κανείς δεν έχει θέσει πρόβλημα για τη συνέχιση της ύπαρξης των τωρινών θέσεων μέχρι την περάτωση των εξορυκτικών εργασιών που ήδη γίνονται και μέχρι να περατωθούν οι εργασίες αποκατάστασης των περιβαλλοντικών ζημιών.  Επειδή οι επιπτώσεις της δραστηριότητας στο περιβάλλον θα είναι βαριές, άλλες μεγάλης διάρκειας και άλλες μόνιμες και μη αναστρέψιμες, το ζήτημα πρέπει να εξεταστεί και από αυτή την πλευρά του. 

Κατ’ αρχήν να επισημανθεί ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι όλες διασφαλισμένες, είναι μια υπόσχεση της εταιρείας, σαν όλες τις άλλες, που απλώς δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθεί η αξιοπιστία της, όπως π.χ. για ένα τεχνικο-επιστημονικό θέμα.  Δυστυχώς οι άλλες υποσχέσεις της ίδιας εταιρείας και στο παρελθόν αλλά και στην παρούσα ΜΠΕ αποδείχτηκαν αναληθείς και σκόπιμες.  Γιατί να μην είναι και αυτή;  Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι η αμοιβή των θέσεων αυτών θα είναι πολύ χαμηλότερη από ό,τι προσδοκούσαν οι υποψήφιοι εργαζόμενοι με τα ισχύοντα των συλλογικών συμβάσεων αφού δεν θα ισχύσει καμια συλλογική αλλά μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις, και μάλιστα πολλές, στις οποίες η εταιρεία θα δείξει και εδώ τη δίψα της για κέρδος (και ας κάνει «επένδυση» με λεφτά του ελληνικού λαού) συμπιέζοντας όσο πιο κάτω γίνεται τις αμοιβές.  Δεν αποκλείεται πολλές από τις θέσεις αυτές να είναι τύπου stage επιδοτούμενες από το ελληνικό δημόσιο (π.χ. ΟΑΕΔ) και με μνημονιακές αμοιβές.  Εξάλλου το φτηνό εργατικό κύμα των αλλοδαπών καραδοκεί και θα αποτελέσει ένα ισχυρότατο μέσο πίεσης και εκβιασμού.  Τα περί μιας ομονοούσας οικογένειας εταιρείας-εργαζομένων που θα συμβάλλει στο καλό και στην ανάπτυξη του τόπου είναι το χρυσό περιτύλιγμα για καλόπιασμα των δίκαια αγανακτισμένων ανέργων μέχρι να πάρει η εταιρεία όλες τις άδειες και να πιάσει δουλειά.  Ύστερα θα λειτουργήσει σαν κράτος εν κράτει, σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες και μια πολιτεία που, αν συνεχίσει να λειτουργεί όπως σήμερα, θα δείχνει την αλληλεγγύη της στην εταιρεία και όχι στους εργαζόμενους.  Το πρώτο δείγμα γραφής φάνηκε μετά την υπογραφή της ΑΕΠΟ που η εταιρεία την εξέλαβε σαν απεριόριστη αδειοδότηση να σκάψει όπου και όπως θέλει και να πάρει ό,τι της «ανήκει». 

Με βάση τα όσα εκτέθηκαν μέχρι τώρα απ’ την αρχή του κειμένου μπορούν να γίνουν αντιληπτά τα εξής:

α. Οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι λίγες, κακοαμοιβόμενες και πρόσκαιρες και θα υπόκεινται στον εκβιασμό του φτηνού εργατικού δυναμικού. 

β. Η βάναυση κακοποίηση του περιβάλλοντος και η αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων (όπως νερά και δάση) αφενός θα στερήσει την εργασία σε άτομα που βιοπορίζουν από αυτά, αφετέρου θα εκμηδενίσει κάθε δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στο μέλλον όταν η εταιρεία θα έχει φύγει (είναι πολύ συνηθισμένο τέτοιες εταιρείες να «την κάνουν» πριν την ώρα τους).  Άρα η ανεργία μεταφέρεται στον γείτονα ή στο παιδί του υποψήφιου εργαζόμενου.  Δηλαδή πρόκειται για μοιρασιά της ανεργίας και κανένας δεν μπορεί να νιώθει άνετα με αυτό το ενδεχόμενο, πολύ περισσότερο ένας ήδη άνεργος. 

γ. Η σκανδαλώδης εκχώρηση όλων των δικαιωμάτων και κερδών  στην «Ε.Χ.» (αναμένει κέρδη πάνω από 10 δις), το στρώσιμο του χαλιού που έκαναν οι διαπλοκείς για το αποικιακού τύπου ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όπως και το ό,τι η «Ε.Χ.» ακόμα και τα δάνεια που θα χρειαστεί για να προχωρήσει θα τα πάρει με υποθήκη της γης μας, αναφέρθηκαν στα προηγούμενα.  Αυτό απλά σημαίνει ότι με τα δις που παράνομα καρπώνεται η «Ε.Χ.» θα μπορούσαν να μη γίνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, περικοπές στην υγεία, την παιδεία κλπ.   Θα μπορούσαν αντίθετα να αμοιφθούν καλύτερα οι εργαζόμενοι της «Ε.Χ.».  Στην πραγματικότητα δηλαδή ακόμα και τους ευτελείς μισθούς των εργαζομένων της «Ε.Χ.» θα τους πληρώνουν τελικά οι γείτονες και τα παιδιά τους όπως και όλοι οι έλληνες φορολογούμενοι. 

Τα εκβιαστικά διλήμματα που βάζουν η εταιρεία, οι διαχειριστές των μνημονίων και οι dealer εργατοπατέρες  προς τους υποψήφιους εργαζόμενους δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τους ίδιους γιατί γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι το μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας είναι λύση αδιέξοδη.  Η πραγματική λύση είναι ο κοινός αγώνας για να μοιραστούμε τον πλούτο μας. 

•    Το ενωτικό κίνημα της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού αποτελεί παράδειγμα για όλη τη χώρα: για άλλου είδους ανάπτυξη, ενάντια στα μνημόνια, την εξαθλίωση και την υποταγή.  Αποτελεί και παράδειγμα αντίστασης σε ψεύτικα και εκβιαστικά διλήμματα από τα οποία βρίθει η σημερινή εποχή.  Για να φυλαχτούμε από τους φύλακες και να διαφυλάξουμε τη νομιμότητα, το δημόσιο και λαϊκό συμφέρον, στην πατρίδα μας και στον τόπο μας.  Για να μην μοιραζόμαστε μόνο τη φτώχεια και την ανεργία, αλλά και τον πλούτο μας. 

Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι στη Χαλκιδική, και ιδιαίτερα στο δήμο Αριστοτέλη, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο ενωτικό κίνημα αντίστασης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού που στην αρχή του έθετε κυρίως θέματα περιβαλλοντικού και οικολογικού περιεχομένου.  Παρά τις δύσκολες συνθήκες, που τις ευνοούσαν και οι τρέχουσες πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες, κυρίως από την πλευρά της ύπαρξης μεγάλης ανεργίας όπου τον άνεργο τον ενδιαφέρει η άμεση εργασία και τα λαμόγια της πολιτικής τσαλαβουτούν στα θολά νερά για να ψαρέψουν ψήφους από απελπισμένους άνεργους που οι ίδιοι δημιούργησαν, παρ’ όλα αυτά, το κίνημα και γιγαντώθηκε και άρχισε να παίρνει και πιο ουσιαστικές πολιτικές διαστάσεις αφού άρχισε να φαίνεται όλο και πιο καθαρά ότι το θέμα μεταλλεία δεν ήταν παρά ένα ακόμα παιγνίδι διαπλοκής διεφθαρμένων πολιτικών, «νόμιμης» ανομίας και υποταγής της χώρας στους δανειστές της.  Σ’ αυτό το μεγάλο κίνημα χώρεσαν και χωρούν, πέρα από επιμέρους κομματικές, ιδεολογικές, θρησκευτικές, επαγγελματικές ή άλλες διαφορές, όσοι πολίτες κατάλαβαν ότι πρέπει με κάθε τρόπο να υπερασπιστούν τις δουλειές τους, τις περιουσίες τους, το μέλλον των παιδιών τους.  Έτσι δημιούργησαν μια πλατιά συμμαχία υπεράσπισης του τόπου τους, της πατρίδας τους και της ίδιας της νομιμότητας όταν είδαν ότι αυτή βιάζεται ασύστολα από ανθρώπους που υποτίθεται ότι έχουν πάρει τα πόστα τους για να τη διαφυλάξουν.  Το κίνημα αυτό γνώριζε και γνωρίζει σήμερα ακόμα καλύτερα, ότι έχει απέναντί του γίγαντες και μύστες του ψεύδους, της υποκρισίας και της απάτης αλλά η εμπειρία του το έκανε ικανό να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι και «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» από τις ουσιαστικές κουβέντες και πράξεις.  Δεν υπέκυψε σε εκβιαστικά διλήμματα τα οποία έχουν γίνει σήμερα της μόδας.  Τα διλήμματα «μνημόνια ή χρεοκοπία» και «μεταλλεία χρυσού ή ανεργία» είναι σήμερα ταυτόσημα.  Έχει απομονώσει ήδη αρκετούς δίγλωσσους και εύγλωττους υποκριτές που χαϊδεύουν αυτιά προς κάθε κατεύθυνση και θα συνεχίσει να το κάνει.  Αυτό που άμεσα μπαίνει σαν αυτοϋποχρέωση του κινήματος είναι να συντονιστεί καλύτερα, να πλατύνει το φάσμα των δράσεών του και την εξωστρέφειά του, και γιατί όχι, να αποτελέσει ένα παράδειγμα για όλη τη χώρα, γιατί οι αγώνες του και τοπικά και πανελλαδικά θα έχουν μεγάλη διάρκεια, όλο και μεγαλύτερη ένταση και θα συνδέονται εκ των πραγμάτων με τους στόχους που βάζει το μαζικό λαϊκό κίνημα πανελλαδικά.  Η ποιοτική του αναβάθμιση, όπως η κατάθεση προτάσεων πραγματικής ανάπτυξης της περιοχής με εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και πλεονεκτημάτων και παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς κρατικοδίαιτους διαπλεκόμενους «επενδυτές» και ξένες κατευθύνσεις, θα φέρει και την ποσοτική του αναβάθμιση.  Αυτό επιτάσσουν οι καιροί, αυτή είναι η πλειοψηφική βούληση του ελληνικού λαού. 

ΥΓ.  Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όλους όσοι θέλουν να μάθουν και να ερμηνεύσουν το ΜΕΓΑΛΟ μνημονιακό σκάνδαλο των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής.  Ιδιαίτερα όμως αφιερώνεται στο μεγάλο εκκρεμές της Κεντρικής Μακεδονίας, τον Αν.  Περιφερειάρχη κ. Δ. Ψωμιάδη που ενώ πριν 25 μέρες δήλωνε ότι ότι η εν λόγω «επένδυση» είναι αποικιοκρατικού τύπου και ξεπούλημα, ξαφνικά όταν τον κάλεσαν σε δημόσια εκπομπή (καταχρεωμένου και ξεπουλημένου στην «Ε.Χ.» τοπικού τηλεοπτικού καναλιού) ανακάλεσε όλα όσα είχε δηλώσει (κάνοντας σαν να μην ήξερε τίποτα) και άρχισε το μνημονιακό παραμύθι περί βολεμένων οικολόγων, ζωτικής επένδυσης, ανεργίας κλπ. δηλ. όλα τα χιλιοειπωμένα παπαγαλίστικα μνημονιακά «επιχειρήματα».  Πού άραγε τα βρήκε και τα αναμάσησε;