Όταν έχεις φτάσει στο έσχατο σημείο της υποταγής στο αφεντικό (πληρώνει γάρ) και έχεις -«ανάγκα»- προσκυνήσει, υιοθετήσει και ευλογήσει τις βουλές και τα συμφέροντά του, σαν να είναι δικά σου, για να αποκτήσει κι ένα νόημα ο πολιτικός σου βίος και να βαυκαλίζεσαι και να νομίζεις ότι αξιοπρεπώς «στέκεσαι» κι ότι δεν σε βλέπουν, τότε, όλα αυτά τα βαφτίζεις ιδεολογία, για να βρει και η συνείδησή σου –λέμε τώρα- ανάπαυση.
Αυτό έχουν πάθει πολλοί συνοδοιπόροι του Πάχτα στην αυτοδιοικητική τους εκστρατεία για να αλώσουν τον Δήμο Αριστοτέλη και να εκτελέσουν το συμβόλαιο της μεταλλουργίας. Γιατί, ναι μεν μερικοί απ’ αυτούς είχαν «υποχρεώσεις» στον άλλοτε κραταιό υφυπουργό που διόριζε και χρηματοδοτούσε με τα δανεικά –όπως αποδείχτηκε- χρήματα του Ελληνικού λαού τα καμπαναριά και τα κουρμπάνια (στην πιο αθώα εκδοχή), ναι μεν άλλοι είχαν τα χίλια δίκαια με την συμπεριφορά, τα καμώματα και την «δημοκρατική» αντίληψη του άλλου διεκδικητή και πρώην Δημάρχου, αλλά η συμπόρευση και η υποταγή στον Πάχτα είναι ένα ποτήρι που, αν δεν προλάβουν να το χύσουν τώρα, θα αναγκαστούν να το πιούν μέχρι το τέλος, μέχρι τον πάτο –και του ποτηριού και της αξιοπρέπειας.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Θα εξηγήσουμε στην συνέχεια.
Δημιουργήθηκε ένας «Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Πολιτών Χαλκιδικής» (Α.Σ.ΠΟ.ΧΑ.) με σκοπό την ανάληψη πρωτοβουλιών για την επιχειρηματική ανάπτυξη της Χαλκιδικής, με σεβασμό στον άνθρωπο, στο περιβάλλον, στην ιστορία και στον πολιτισμό της (βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση).
Ο σύνδεσμος αυτός οργάνωσε την πρώτη του ημερίδα «γνωριμίας» στην Ιερισσό την περασμένη Τετάρτη 22 Ιουνίου στις 19.00. Έκανε το πρόγραμμά του, βρήκε τους εισηγητές και ζήτησε -από τις 7 Ιουνίου, με πρωτοκολλημένη αίτησή του- την αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού στην Ιερισσό. Την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα δεν υπήρχε καμία άλλη δραστηριότητα και η αίθουσα κλείστηκε.
Έλα όμως που η δραστηριότητα του Συνδέσμου δεν είναι σε αρμονία με τα συμφέροντα της εταιρείας και του Πάχτα; Είδαν οι ιθύνοντες ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες τορπιλίζουν την «μονοκαλλιέργεια» και την «ομηρία» της περιοχής από την μεταλλουργία και –αφού το ξανασκέφτηκαν- μετάνιωσαν για την αίθουσα και είπαν, με ύφος -πολλών Λουδοβίκων, μαθαίνουμε-: «δεν σας την δίνουμε». Είχαν και το δικαίωμα, αφού την έφτιαξαν με τα χρήματα του μπαμπά τους. Έτσι η πρόεδρος της εταιρείας –της Δημοτικής, μην πάει το μυαλό σας αλλού- που διαχειρίζεται το Κέντρο Πολιτισμού, είπε: «Δεν σας δίνουμε την αίθουσα».
Έγινε ένα σχετικό πήγαινε-έλα, και κάποια στιγμή, αφού κατάλαβαν –οι πιο έξυπνοι της διοίκησης του Δήμου- ότι και ο τσαμπουκάς τους δεν θα περάσει, η εκδήλωση θα γινόταν, ο κόσμος θα εξαγριώνονταν και «χωρίς κέρδος, κέρατα» που λέμε, «ανέκρουσαν πρύμνα», «έβαλαν την ουρά στα σκέλια» και έδωσαν τελικά –στο παρά πέντε- την αίθουσα.
Αυτά όλα, και άλλα πολλά που θα ακολουθήσουν, είναι δείγματα ανεπάρκειας και έλλειψης πολιτικού σχεδίου, εκ μέρους της διοίκησης του Δήμου. Θα λέγαμε δε ότι είναι και ενδεικτικά αμηχανίας και τρόμου, γιατί αντιλαμβάνονται –λέμε πάντα για τους πιο έξυπνους- ότι η κοινωνία είναι απέναντί τους και η πορεία τους θα είναι μια πορεία «στ’ αγκάθια», απρόβλεπτη και επικίνδυνη.
Αυτό έχουν πάθει πολλοί συνοδοιπόροι του Πάχτα στην αυτοδιοικητική τους εκστρατεία για να αλώσουν τον Δήμο Αριστοτέλη και να εκτελέσουν το συμβόλαιο της μεταλλουργίας. Γιατί, ναι μεν μερικοί απ’ αυτούς είχαν «υποχρεώσεις» στον άλλοτε κραταιό υφυπουργό που διόριζε και χρηματοδοτούσε με τα δανεικά –όπως αποδείχτηκε- χρήματα του Ελληνικού λαού τα καμπαναριά και τα κουρμπάνια (στην πιο αθώα εκδοχή), ναι μεν άλλοι είχαν τα χίλια δίκαια με την συμπεριφορά, τα καμώματα και την «δημοκρατική» αντίληψη του άλλου διεκδικητή και πρώην Δημάρχου, αλλά η συμπόρευση και η υποταγή στον Πάχτα είναι ένα ποτήρι που, αν δεν προλάβουν να το χύσουν τώρα, θα αναγκαστούν να το πιούν μέχρι το τέλος, μέχρι τον πάτο –και του ποτηριού και της αξιοπρέπειας.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Θα εξηγήσουμε στην συνέχεια.
Δημιουργήθηκε ένας «Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Πολιτών Χαλκιδικής» (Α.Σ.ΠΟ.ΧΑ.) με σκοπό την ανάληψη πρωτοβουλιών για την επιχειρηματική ανάπτυξη της Χαλκιδικής, με σεβασμό στον άνθρωπο, στο περιβάλλον, στην ιστορία και στον πολιτισμό της (βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση).
Ο σύνδεσμος αυτός οργάνωσε την πρώτη του ημερίδα «γνωριμίας» στην Ιερισσό την περασμένη Τετάρτη 22 Ιουνίου στις 19.00. Έκανε το πρόγραμμά του, βρήκε τους εισηγητές και ζήτησε -από τις 7 Ιουνίου, με πρωτοκολλημένη αίτησή του- την αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού στην Ιερισσό. Την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα δεν υπήρχε καμία άλλη δραστηριότητα και η αίθουσα κλείστηκε.
Έλα όμως που η δραστηριότητα του Συνδέσμου δεν είναι σε αρμονία με τα συμφέροντα της εταιρείας και του Πάχτα; Είδαν οι ιθύνοντες ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες τορπιλίζουν την «μονοκαλλιέργεια» και την «ομηρία» της περιοχής από την μεταλλουργία και –αφού το ξανασκέφτηκαν- μετάνιωσαν για την αίθουσα και είπαν, με ύφος -πολλών Λουδοβίκων, μαθαίνουμε-: «δεν σας την δίνουμε». Είχαν και το δικαίωμα, αφού την έφτιαξαν με τα χρήματα του μπαμπά τους. Έτσι η πρόεδρος της εταιρείας –της Δημοτικής, μην πάει το μυαλό σας αλλού- που διαχειρίζεται το Κέντρο Πολιτισμού, είπε: «Δεν σας δίνουμε την αίθουσα».
Έγινε ένα σχετικό πήγαινε-έλα, και κάποια στιγμή, αφού κατάλαβαν –οι πιο έξυπνοι της διοίκησης του Δήμου- ότι και ο τσαμπουκάς τους δεν θα περάσει, η εκδήλωση θα γινόταν, ο κόσμος θα εξαγριώνονταν και «χωρίς κέρδος, κέρατα» που λέμε, «ανέκρουσαν πρύμνα», «έβαλαν την ουρά στα σκέλια» και έδωσαν τελικά –στο παρά πέντε- την αίθουσα.
Αυτά όλα, και άλλα πολλά που θα ακολουθήσουν, είναι δείγματα ανεπάρκειας και έλλειψης πολιτικού σχεδίου, εκ μέρους της διοίκησης του Δήμου. Θα λέγαμε δε ότι είναι και ενδεικτικά αμηχανίας και τρόμου, γιατί αντιλαμβάνονται –λέμε πάντα για τους πιο έξυπνους- ότι η κοινωνία είναι απέναντί τους και η πορεία τους θα είναι μια πορεία «στ’ αγκάθια», απρόβλεπτη και επικίνδυνη.
Από Ιερισσός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δεν πρέπει να περιλαμβάνουν βρισιές και να μην είναι γραμμένα με greeklist.
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητούμε τη κατανόηση από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.
Όσα δεν τηρούν τους παραπάνω όρους διαγράφονται.