Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Η ιστορία της Β. Χαλκιδικής είναι άμεσα συνυφασμένη με τα μεταλλεία. Από την ασυλία, όμως, που παρείχαν στους Χαλκιδιώτες επί Τουρκοκρατίας- το «κοινό των Μαντεμοχωρίων»- φτάσαμε και λόγω του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, στην μονοκρατορία της εκάστοτε εταιρίας! Η πιο πρόσφατη ιστορία της περιοχής επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει πως όσο πιο πλούσιο είναι το υπέδαφος τόσο περισσότερο η τοπική κοινωνία καταδικάζεται στην υποανάπτυξη και το μαρασμό. Η Βορειοανατολική Χαλκιδική, χάρη στις μεθοδεύσεις των κυβερνήσεων που τα τελευταία 20 χρόνια συστηματικά εργάζονται για τα συμφέροντα του λόμπι του Χρυσού, έχει τα πρωτεία στην ανεργία και το χαμηλότερο κατακεφαλήν εισόδημα για την ευρύτερη περιοχή.

Τα φληναφήματα περί ωφελειών στην εθνική οικονομία από αυτού του είδους τις επενδύσεις δεν πείθουν κανένα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το κόστος αποκατάστασης για τα συσσωρευμένα περιβαλλοντικά προβλήματα που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες εταιρίες με τελευταία την TVX-Gold. Οι δε καραμπόλες στους σκοτεινούς διαδρόμους του υπ. Εθν. Οικονομίας ,που το 2003 οδήγησαν στη σκανδαλώδη μεταβίβαση όλης της έκτασης στην Ελληνικός Χρυσός, ανάγκασαν ακόμη και την Ε.Ε. να καταδικάσει την όλη συναλλαγή ως παράνομη κρατική ενίσχυση προς την εταιρία σε βάρος της Εθν. Οικονομίας.

Η ίδια αυτή εταιρία είναι που τώρα επιδιώκει μέσω του επενδυτικού σχεδίου που έχει υποβάλλει να μετατρέψει την Χαλκιδική σε ένα απέραντο ορυχείο και μια βαρέου τύπου βιομηχανική περιοχή, στην οποία δε θα έχει αξία όχι μόνο η ακίνητη περιουσία των πολιτών αλλά και η ίδια τους η ζωή! Το θράσος μάλιστα των επίδοξων χρυσοθήρων φθάνει στο να καπηλευτούν την αγωνία των σημερινών εργαζόμενων μπροστά στην απειλή της ανεργίας που επισύρει ο εκβιασμός της για απόσυρση από το υπάρχον έργο αν το ΥΠΕΚΑ δεν εγκρίνει την επένδυση. Η χωρίς έμπνευση και πρωτοτυπία (με αντάλλαγμα ένα μεροκάματο στις στοές) απόπειρα χειραγώγησης των εργαζομένων και πρόσδεσής τους στα σχέδια λεηλασίας της περιοχής, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Θα ήταν σφάλμα βέβαια αν δεν αναφέραμε πως άοκνος αρωγός στην προσπάθεια αυτή της εταιρίας να βρεί συμμάχους στα βάνδαλα σχέδια της, ήταν και είναι, ο πρώην (έως το 2004) υφ. Εθν. Οικ. και νυν Δήμαρχος Δ. Αριστοτέλη, Χρ. Πάχτας. Του οποίου το επιτελείο προεκλογικά μοίραζε δεξιά και αριστερά χιλιάδες θέσεις εργασίας στο νέο Παρθενώνα, όταν ακόμα και η ίδια η εταιρία μιλούσε για συνολικά 900 νέες θέσεις σε βάθος δεκαετίας.

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων για την μετατροπή αυτού του πανέμορφου και πλούσιου σε αναπτυξιακές δυνατότητες τόπου, σε νέο eldorado της άγριας Δύσης είναι τεράστιες. Η σημερινή κυβέρνηση των δοσιλόγων, στο πνεύμα των επιταγών του μνημονίου για ξεπούλημα άνευ όρων του εθνικού πλούτου, επιχειρεί με την σειρά της, την αδειοδότηση της επένδυσης χωρίς να προηγηθεί καμία διαβούλευση με την τοπική κοινωνία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις των αγώνα των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην ανέκκλητη καταστροφή του περιβάλλοντος και την βίαιη επιβολή ενός αναπτυξιακού μοντέλου Βαριάς Βιομηχανίας σε έναν τόπο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων και των ανέργων της περιοχής για αξιοπρεπή εργασία, κόντρα στις σοφιστίες του υποταγμένου εργοδοτικού συνδικαλισμού που επιχειρεί να τους μετατρέψει σε μπράβους της εταιρίας. Η επαναθεμελίωση του εργατικού κινήματος προϋποθέτει την χειραφέτηση από την εργοδοσία και είμαστε κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Καμιά απόλυση δεν θα γίνει ανεκτή με δεδομένα τα υπερκέρδη της εταιρίας το προηγούμενο διάστημα. Αντιθέτως απαιτούμε την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στις αποκαταστάσεις των παλαιών αποθέσεων.

Καλεί το αρμόδιο Υπουργείο να συμμορφωθεί προς τη βούληση της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας, αλλά και τις εκκλήσεις των θεσμικών φορέων (ΑΠΘ, ΤΕΕ κλπ) και να μην εγκρίνει την προτεινομένη επένδυση.

Καλεί την κυβέρνηση να απαιτήσει άμεσα, όπως έχει υποχρέωση, την παράνομη κρατική ενίσχυση από την εταιρία και τα κεφάλαια αυτά να διατεθούν στην ομαλή λειτουργία των εγκαταστάσεων και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος σε περίπτωση που αυτή αποχωρήσει.

Δηλώνουμε τέλος ότι θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στο διάλογο που έχει ήδη ανοίξει για μια προοπτική ανάπτυξης της περιοχής μακριά από την μονοκαλλιέργεια των μεταλλείων. Απαραίτητο σε αυτή τη κατεύθυνση είναι η επαναφορά της έκτασης υπό δημόσιο έλεγχο και ο αποχαρακτηρισμός του μεγαλύτερου τμήματός της από ζώνη μεταλλευτικών δραστηριοτήτων.